Δημήτρης Δανίκας

Όταν λοιπόν πλήθος ετερόκλητων διαδηλωτών συγκεντρώθηκαν έξω από το συνεδριακό κέντρο των Δημοκρατικών τον Αύγουστο του 1968 . Και όταν ο Ντικ Νίξον εκλέχτηκε Πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Τζον Μίτσελ Γενικός εισαγγελέας, κάλεσε στο γραφείο του δύο εισαγγελείς με την εντολή, σε αυστηρό και απειλητικό τόνο, να ανοίξει ο φάκελος, να προσκομιστούν στο δικαστήριο, με χειροπέδες, οι εφτά ηγέτες αυτών των ομάδων και με συνοπτικές διαδικασίες όλοι οι άθλιοι επαναστάτες να «σφραγιστούν» για δέκα χρόνια πίσω από τα σίδερα της φυλακής. Ο άνθρωπος είχε καταλήξει και στην τελική ετυμηγορία. Δέκα χρόνια!

Ο «νεοφώτιστος εισαγγελέας Ρίτσαρντ Σούλτς, αν και δεξιός και εντελώς συντηρητικός, αντιδρά «μα δεν υπάρχουν στοιχεία, άλλωστε αυτοί οι εφτά δεν γνωρίζονται μεταξύ τους». Ο Τζον Μίτσελ, αργότερα «αρχιτέκτονας» του Watergate επιμένει «κλείστε τους μέσα, τώρα». Φυσικά η δίκη έγινε

Να μην θυμηθώ την ιστορία με την Μόνικα Λεβίνσκι, πρωταγωνίστριας της πιο διάσημης πεολειχίας από συστάσεως Ανθρωπότητας. Το κορίτσι μια χαρούλα έκανε στον Μπιλ Κλίντον και έγινε της κακομοίρας. Το όνομα του πρώην πλανητάρχη φιλοξενήθηκε άπειρες φορές σε κανάλια, εφημερίδες, παντού. Κρεμάστηκε στα μανταλάκια μέχρι που η φούστα του κοριτσιού βρέθηκε σε ειδικά εργαστήρια προς εξερεύνηση και ταυτοποίηση της προεδρικής «κηλίδας»

Όμως τώρα επί Ντον Τραμπ, με όλο αυτό το άφθονο πλήθος βιζιτούδων, με όλες αυτές τις αποκαλύψεις και με την σοβαρή υποψία πως η σημερινή KGB του Πούτιν διαθέτει ενοχοποιητικό, μαγνηστοσκοπημένο, υλικό με τον Αμερικανό πρόεδρο να ηδονίζεται «κολυμπώντας» σε ούρα Ρωσίδων (το λεγόμενο και Golden Shower ) τα αυτιά της Αμερικανικής δικαιοσύνης δεν ίδρωσαν!

Με απλά λόγια η Δικαιοσύνη, παντού στον Δυτικό κόσμο, δεν είναι «τυφλή». Σε κρίσιμες περιστάσεις. Οσο για τον μη Δυτικό, ας πούμε Αραβικές χώρες, Βόρεια Κορέας και Κίνα, άσε καλύτερα

Το παράδειγμα με την «Χρυσή Αυγή» από τα πιο αποκαλυπτικά. Αν και η εισαγγελέας, στην αρχική της τοποθέτηση, αναγκάστηκε να πει πως δεν υπήρχαν επαρκή αποδεικτικά στοιχεία που να στοιχειοθετούν και να υποστηρίζουν πως η ηγεσία της Χρυσής Αυγής, έδρασε ως «Εγκληματική οργάνωση» εντούτοις οι τελικές αποφάσεις ήταν διαφορετικές και εντελώς κατηγορηματικές

Κάπως έτσι εκτονώθηκε ο θυμός του πλήθους. Κάπως έτσι η Ελληνική Δικαιοσύνη, συγχρονίστηκε με το γενικό αντιφασιστικό κλίμα. Και κάπως έτσι το σύστημα, εξυπηρετώντας πολιτικές και κοινωνικές σκοπιμότητες, ταυτίστηκε με το γενικό αίσθημα του Ελληνικού λαού. Ελα όμως που Αύριο, για διαφορετικούς λόγους μπορεί να συμβεί το αντίθετο

Γενικευμένη είναι η καχυποψία πως σε μερικές «ιδιαίτερες», πολιτικές καταστάσεις, η Δικαιοσύνη μετακινείται πότε απ εδώ και άλλοτε προς τα εκεί. Η περίπτωση με την εργαλιοποίηση της Novartis είναι χαρακτηριστική.

Επομένως ποιος έχει το κουράγιο και το θάρρος να διατυπώσει τα αντίθετα σχετικά με την περίπτωση της δίκης των στελεχών της Χρυσής Αυγής; Αυτομάτως θα χαρακτηριστεί φασίστας και νεοναζί. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι αποφάσεις στηρίζονται σε αποδεικτικά στοιχεία. Και πως δεν πρέπει να λαμβάνονται υπό την ασφυκτική πίεση χιλιάδων διαδηλωτών. Η ακόμα υπό την πίεση για τα συμφέροντα των πολιτικώνμ

Αν θέλουμε η Δικαιοσύνη να είναι «τυφλή», τότε και οι πολιτικοί αλλά και η κοινωνία πρέπει την αφήσουν να κάνει τη δουλεία της. Γίνεται; Φυσικά δεν γίνεται. Οποιος πιστεύει το αντίθετο, ε αυτός πάσχει από ασυγκράτητο ρομαντισμό και αφόρητο ιδεαλισμό. Τυφλή Δικαιοσύνη όνειρο απατηλό!