Δημήτρης Δανίκας

Να συνεχίσω; Περιττό. Κόβω τον σβέρκο μου πως τέτοιες φράσεις θα ακούστηκαν εντός του σχολείου. Από χείλη συναδέλφων του καθηγητών. Κόβω τον σβέρκο μου πως όλοι και όλες θα παριστάνουν τους «συγκλονισμένους», τους «εξαπατημένους» και τους «εμβρόντητους»

Αλλιώτικα δεν εξηγείται η σιωπή. Αλλιώτικα ανεξήγητο το γεγονός της διαδρομής του καθηγητή. Δηλαδή αυτός ο 44χρονος που αποπλάνησε μαθήτρια του μόλις 14 η 15 ετών, δεν ήταν καθόλου μα καθόλου γνωστός για τις «ιδιαίτερες» προτιμήσεις του. Δηλαδή κανείς δεν είδε. Δηλαδή κανείς δεν άκουσε. Δηλαδή κανείς δεν υποπτεύθηκε

Και το πιο εκκωφαντικό και εξοργιστικό, εκτός απ αυτή την «άκρα του τάφου σιωπή», είναι η γενική συνενοχή. Είναι ακόμα η μεγάλη ευθύνη όλων αυτών που τον πρόκριναν και τον διόρισαν. Θα μου πείτε μόρια. Θα μου πείτε πως ο άνθρωπος πέρασε με άριστα (ας πούμε) τις εξετάσεις του

Θα σας πω «και ο χαρακτήρας του;». Θα σας πω «και η ψυχολογία του;» Θα σας πω «και οι παρεκκλίσεις του;»

Γιατί κανείς μα κανείς σώφρων δεν μπορεί να πιστέψει πως αυτός ο τύπος έγινε παιδόφιλος από τη μια στιγμή στην άλλη. Γιατί κανείς δεν μπορεί να πιστέψει πως στο παρελθόν δεν είχε τίποτα μα τίποτα κακό, επιλήψιμο διαπράξει. Και γιατί, έχω την υποψία πως κάτι ήξεραν, κάτι είχαν υποπτευθεί αλλά τα στόματα κλειστά. Σιγά τώρα που θα καρφώσουμε τον συνάδελφό μας. Σιγά που θα γίνουμε χαφιέδες. Σιγά που θα δημιουργήσουμε πρόβλημα. Ασε το άλλο. Αν εγώ (φερ ειπείν) ανοίξω το στόμα μου τότε μπορεί κι εκείνος να ανοίξει το δικό του και να με καρφώσει στην Επιθεώρηση

Όλα αυτά γνωστά. Εχουν συμβεί και στο παρελθόν. Εχουν υπάρξει ανάλογες περιπτώσεις με κατάληξη εντελώς νεοελληνική. Ο καθηγητής ως τιμωρία σε ορισμένο χρονικό διάστημα αργίας και στην συνέχεια επιστροφή σε κάποιο άλλο σχολείο. Τι να κάνουμε ρε παιδία; Να τον διώξουμε; Να χάσει τη δουλειά του; Να μείνει αδέκαρος; Να φορτωθεί η συνείδησή μας μια τόση μεγάλη αμαρτία;

Και ο διευθυντής του σχολείου; Τίποτα κι αυτός; Τίποτα δεν ήξερε; Ροχάλιζε κι αυτός τον ύπνο του δικαίου. Του Πόντιου Πιλάτου. Και η Επιθεώρηση; Το ίδιο και αυτή. Χρρρρρρ!

Και τώρα; Για να δούμε τι θα δούμε. Μόνο ποινή «αργίας»; Μόνο για μερικούς μήνες; Και ύστερα μετάθεση σε κάποιο άλλο σχολείο; Και μετά με κάποιο άλλο 14χρονο πλάσμα; Και μετά φτου από την αρχή;

Με απλά λόγια ιδού πεδίο λαμπρό για την υπουργό Παιδείας. Για την Επιθεώρηση. Εγώ στη θέση της θα είχα ήδη αναστατώσει το σχολείο. Ηδη θα είχα αρχίσει εσωτερικές ανακρίσεις. Ηδη θα είχα στείλει μερικούς απ αυτούς του συνένοχους στα σπίτια τους. Και ήδη θα είχα αποφασίσει να ξεφορτωθώ αυτόν τον τύπο απ όλα τα σχολεία ολόκληρης της Επικράτειας. Ανεξαρτήτως δικαστικών αποφάσεων και τιμωριών. Πρώτα το Υπουργείο Παιδείας και ύστερα η Δικαιοσύνη. Ετσι αρμόζει στην συνείδηση ενός αληθινού, σοβαρού Υπουργείου Παιδείας

Δεν το επιτρέπουν οι νόμοι; Κυρία Κεραμέως να αλλάξετε τους νόμους. Τώρα!