Βασίλης Στεφανακίδης

Είναι στοχευμένα και εξειδικευμένα έτσι ώστε να αφορούν σε διαφορετικές κατηγορίες πολιτών, με έμφαση βέβαια στους πολύτεκνους και τους νέους, αλλά χωρίς να παραβλέπουν τη μεσαία τάξη, τους επαγγελματίες, τους ένστολους, του δημοσίους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους. Αν και οι αντιδράσεις των αντιπολιτευόμενων κομμάτων ήταν χλιαρές, εντούτοις δεν έλειψαν οι μαξιμαλιστικές κορόνες για περισσότερα, που φτάνουν μέχρι και την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού.

Ομως, μπορεί τα κόμματα της αντιπολίτευσης να λένε και να απαιτούν ό,τι θέλουν, μιας και δεν εκλήθησαν ακόμα να πάρουν αυτά τις κυβερνητικές ευθύνες και αποφάσεις, αλλά κάποτε εμείς οι πολίτες πρέπει να βλέπουμε κατάματα την αλήθεια, να κάνουμε κρίσεις με ρεαλισμό και να μην κατεβάζουμε αμάσητο ό,τι μας σερβίρουν με την πλειοδοσία υποσχέσεων.

Λένε, για παράδειγμα, μα αφού υπάρχει πλεόνασμα 8 δισ. γιατί η κυβέρνηση επιστρέφει στην κοινωνία μόνο 1,7 δισ. και όχι τα μισά από αυτό, ήτοι 4 δισ. ευρώ, και να πάρουν οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι και 13ο μισθό; Η άποψή μου είναι πως οι πολίτες, οι οποίοι δεν ξέρουν σώνει και καλά τις υποχρεώσεις της χώρας και νοιάζονται πρωτίστως για την τσέπη τους, θα μπορούσαν να λένε και μια ανέφικτη πρόταση. Ομως τα κόμματα, αν θέλουν να λογίζονται σοβαρά, όχι.

Και τούτο γιατί είναι αδιανόητο να μη γνωρίζουν πως το όριο δαπανών καθορίζεται αυστηρά από την Ευρωπαϊκή Ενωση και είναι συνάρτηση των μεταμνημονιακών υποχρεώσεων της χώρας για την αποπληρωμή του εξωτερικού χρέους.

Εχουμε ξεχάσει τόσο γρήγορα τη χρεοκοπία, τα μνημόνια και τις υποχρεώσεις μας έναντι των δανειστών μας, που άλλωστε υπέγραψε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αλλά δεσμεύει όλες τις κυβερνήσεις;

Με βάση λοιπόν το όριο δαπανών που εγκρίνεται πρώτα από την Κομισιόν και είναι κλάσμα του πλεονάσματος που υποχρεούμαστε να παράγουμε κάθε χρόνο, η κυβέρνηση είχε το δικαίωμα να μοιράσει σε παροχές το 2026 1,72 δισ.

Ούτε ευρώ παραπάνω. Επομένως, το να πλειοδοτούν σε παροχές κόμματα που λένε ότι έχουν ευρωπαϊκό προσανατολισμό δείχνει έλλειψη γνώσης των κανόνων και κατ’ επέκταση σοβαρότητας και ρεαλισμού.

Τώρα, το να υποστηρίξει κάποιο κόμμα μια διαφορετική μοιρασιά αυτού του 1,72 δισ. λέγοντας, για παράδειγμα, εγώ θα τα έδινα σε 13ο μισθό και θα τα έκοβα από τις μειώσεις φορολογικών συντελεστών, να το συζητήσουμε, να το εξετάσουμε, και να κρίνουμε μια τέτοια προσέγγιση. Οχι όμως επιπρόσθετα μέτρα πάνω από το πακέτο που ανακοινώθηκε από την κυβέρνηση, γιατί τότε μας κοροϊδεύουν όλους - και πρώτα απ’ όλους τον εαυτό τους.

Και αδυνατώ να πιστέψω πως έχουν τόσο τερατώδη άγνοια. Προφανώς η ανάγκη να μαζέψουν κόσμο κάτω από την κομματική τους σημαία τούς οδηγεί σε παραλογισμό. Εκτός κι αν έχουν να προτείνουν νέες πηγές εσόδων για το κράτος, όπως για παράδειγμα την «πατριωτική συνεισφορά» των εχόντων που πρότεινε ο Τσίπρας. Και όλοι θυμόμαστε, γιατί το πληρώσαμε ακριβά, πως στο μυαλό του μεσαία τάξη και έχοντες είναι όσοι έχουν εισοδήματα πάνω από 20.000 ευρώ!

Πέρα από τις αντιδράσεις των κομμάτων, όμως, λογικό είναι οι πολίτες να θεωρούν πως αυτά που θα κερδίσουν είναι λίγα σε σχέση με τις συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες λόγω της συνεχούς και αδιάκοπης ακρίβειας και του κόστους ζωής.

Κι αυτό θα μπορούσε και θα έπρεπε να είναι η αιχμή της αντιπολίτευσης, αφού είναι πασιφανές ότι η κυβέρνηση απέτυχε να την ελέγξει με όσα μέτρα και πρωτοβουλίες κι αν πήρε.

Και πρέπει να αντιληφθεί πως αν δεν κάνει κάτι δραστικό, τότε η ακρίβεια είναι αυτή που θα απορροφήσει σε σύντομο διάστημα το όποιο όφελος θα έχει ο καθένας μας από τις φορολογικές ελαφρύνσεις που θα δούμε από τον Γενάρη.