Άννα Παναγιωταρέα

Ωστόσο, μέσα στις φλόγες που κατέκαιγαν και σώριαζαν σε ερείπια δεκάδες διατηρητέα κτίρια, μνημεία της νεότερης πολιτιστικής μας κληρονομιάς, στον ιστορικό ιστό της Αθήνας, στον τρόμο που βίωναν οι πολίτες βλέποντας να διαγουμίζονται οι περιουσίες τους, απροστάτευτοι από την κυβέρνηση Κ. Καραμανλή, γεννήθηκε μια μεγάλη φιλία, που έμελλε να πάρει περίοπτη θέση στη σύγχρονη πολιτική Ιστορία: ήταν ανάμεσα στον τότε υπερυπουργό Εσωτερικών και Δημόσιας Τάξης Προκόπη Παυλόπουλο και στο νέοτευκτο 33χρονο αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα.

Οπως εξομολογήθηκε ο Αλέξης -στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου- «ήρθαν πολύ κοντά» γιατί ο Προκόπης ως «πανεπιστημιακός δάσκαλος κατανοούσε τους νέους ανθρώπους και τις αντιδράσεις τους». Ετσι, ο υπεύθυνος υπουργός Δημόσιας Τάξης έδωσε εντολή στην Αστυνομία -την εκ του Συντάγματος επιφορτισμένη με την προστασία του πολίτη και της περιουσίας του- να παρακολουθεί, κρυπτόμενη, τη δήωση της Αθήνας, ως θεατής, για να μην προκαλεί, με την παρουσία της, τους καταστροφείς!

Αυτή η «ευαίσθητη» χειρονομία του Παυλόπουλου -η οποία καλλιεργήθηκε συστηματικά- έφερε τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, στις 18 Φεβρουαρίου 2015, στο γραφείο του, αναγγέλλοντάς του ότι είχε εκλεγεί Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Είναι αυτό που λέει ο λαός: «Κάνε το καλό και ρίξ’ το στο γιαλό». Ο Παυλόπουλος εξελέγη από τις ψήφους των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και της Ν.Δ., πλην Κυριάκου Μητσοτάκη, που με εκείνη τη συνειδητή, πολιτικά, άρνησή του, έκανε το πρώτο βήμα για την ανάληψη της αρχηγίας της Ν.Δ.

Είναι, φυσικά, κοινό μυστικό ότι ο Τσίπρας είχε ήδη υποσχεθεί στον Δημήτρη Αβραμόπουλο την προεδρική εκλογή. Αλλά η ανεντιμότητά του ποιον ξαφνιάζει ΣΗΜΕΡΑ; Η εμπειρία μας από τη συνεχή πολιτική άσκηση ψεύδους, εξαπάτησης, διαστροφής της αλήθειας, δημιουργίας δικτύου παραπληροφόρησης, με επιστέγασμα την άθλια κατασκευή της Novartis, μας δίδαξε ότι έξεστι Τσίπραν ασελγείν επί της Δημοκρατίας. Ασχετο ότι ο Παυλόπουλος, «επιλογή μονόδρομος», κατά δήλωση Τσίπρα, πετούσε αετό στον προεδρικό κήπο;

Η τρικυμία εν κρανίω Τσίπρα, ΓιάΝ-ένα νι-η και συντρόφων, που έφερε την Ελλάδα στην έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ενωση, βρήκε τον Παυλόπουλο συμβουλάτορα και ασπίδα απέναντι στην οικονομική, πολιτική, πνευματική και πολιτιστική κρίση που ακολούθησε, τη δήθεν διαπραγμάτευση και την απόσπαση «συγκατάνευσης», στην περιβόητη σύσκεψη των αρχηγών, ώστε η Ελλάδα για 99 χρόνια να βάλει ενέχυρο την περιουσία της, χρεωμένη δισεκατομμύρια. Γλίτωσε ο... Παρθενώνας, αν και είχε εκτιμηθεί από Γερμανό επαΐοντα της επιτροπής περί τα 150 εκατομμύρια! Οσο για τα πρακτικά της σύσκεψης που οι απεργαζόμενοι την πολιτική επαναφορά Τσίπρα απαιτούν διακαώς τη δημοσίευσή τους, ως ντοκουμέντο δικαίωσης της... φιλοευρωπαϊκής πολιτικής του, καταγράφουν τη μισή ιστορία. Την υπόλοιπη, επειδή δεν κρατήθηκαν πρακτικά, ό,τι θυμούνται... χαίρονται! Εκτός αν ξέρουν ότι «στρογγυλοποιήθηκε», εκ του ασφαλούς. Θυμίζω ότι ο Τσίπρας εξαπάτησε τους αρχηγούς υποσχόμενος ότι δεν θα κάνει εκλογές!

Είναι πλέον φαεινότερον ηλίου ότι ο Τσίπρας κάνει σχέδια επί χάρτου για τη δημιουργία προσωποπαγούς κόμματος, με την ανακήρυξή του ως αρχηγού. Δεν φταίει ο Τσίπρας. Φταίει ο Κυριάκος Μητσοτάκης που, εν τη γενναιοδωρία της κυριαρχίας του, το 2019, δεν ζήτησε να αποδοθούν οι ευθύνες για την καταστροφή του 2015 που περιθωριοποίησε, απαξίωσε, γονάτισε την Ελλάδα. Η Αριστερά του Τσίπρα και του ηθικού πλεονεκτήματος, που ερχόταν κατευθείαν από τον Γράμμο και το Βίτσι, απολαμβάνει -ακόμη- ιδεολογική ασυλία μιας ενοχικής Δεξιάς «για τους αγώνες» που έδωσε... κατά της Ελλάδας!

Σήμερα ο Τσίπρας, άρτι εμβαπτισθείς στο άριστο... Χάρβαντ, δημιουργός ενός -ακόμη- πολιτικού ινστιτούτου για τη διάσωση της ιδεολογικής του πλατφόρμας, τσαλαβουτώντας σε ιδεολογήματα παρωχημένα και πολιτικές που αποδείχτηκαν καταστροφικές, πιστεύει ότι θα βρεθούν πρόθυμοι να τον ψηφίσουν; Αντιλαμβάνομαι τι χαρά μεγάλη διακατέχει τη Νέα Δημοκρατία να έχει αντίπαλό της την επιτομή της αποτυχίας. Αλλά, αντί να περιμένει την εκδήλωση της τσιπρικής προσφοράς, αντί να εφησυχάζει με την εξαέρωση της αντιπολίτευσης, ας ξαναδεί τα υπεσχημένα. Να τα ελέγξει ένα προς ένα και να τα πραγματοποιήσει! Είναι ο λόγος της πρωτοκαθεδρίας της. Η καθολική υποκρισία περί του ΟΠΕΚΕΠΕ, η γελοιοποίηση της εργαλειοποίησης της τραγωδίας των Τεμπών και τινά συμπαρομαρτούντα δεν θα της στερήσουν την επόμενη τετραετία. Η αμφιβολία περί πολιτικής εντιμότητας και ειλικρίνειας έναντι του πολίτη μπορεί...