Φοίβος Δεληβοριάς: Με δύναμη από την Καλλιθέα

«Ετυχε, πραγματικά έτυχε, να γίνει αποδεκτός ο ατσούμπαλος, weird τρόπος που γράφω. Οι δίσκοι μου πηγαίνουν καλά. Ζω με άνεση από τη μουσική. Αλλά τώρα δυσκόλεψαν τα πράγματα. Δεν μου αρέσει η μιζέρια. Θα έγραφα για θέατρα αν είχα ανάγκη από χρήματα. Υπάρχουν τρόποι να βιοποριστείς ως μουσικός. Είμαι χαρούμενος που αποφεύγω τους συμβιβασμούς. Γιατί έκανα οικογένεια με τη Βάσω; Κοίτα, η γενιά μας ίσως θέλει να αποφύγει τη λούπα, την οικογενειακή ζωή των γονιών της. Ομως και η δισκογραφία έχει τα χάλια της, αλλά κάνω δίσκους. Παρόλο που τα τραγούδια δεν ακούγονται λιγότερο, το αντίθετο συμβαίνει. Επί παραδείγματι, ο κόσμος ακούει μουσική στο YouTube. Απλώς οι εταιρείες κερδοσκοπούν, γίνονται πάμπλουτες από τα έργα άλλων. Και η οικογένεια έχει τα χάλια της, αλλά έκανα παιδί. Γιατί με το κορίτσι που ερωτεύτηκα έχουμε πίστη και κέφι ότι θα φτιάξουμε την οικογένειά μας με τους δικούς μας όρους».

«Το κοινό έρχεται στις συναυλίες μου και πραγματικά με στηρίζει. Ειδικά τον Σεπτέμβριο σε όλες τις συναυλίες γινόταν χαμός, γιατί ο κόσμος έχει ανάγκη την τέχνη στους δύσκολους καιρούς. Και τα θέατρα είναι γεμάτα. Μου άρεσε που ο κόσμος γέμιζε το “Gagarin”. Είναι ένας χώρος με ενέργεια, πας για να χορέψεις και να ακούσεις μουσική, κι εγώ αυτό θέλω όταν δίνω συναυλίες, να κάνω ένα μεγάλο πάρτυ με βάση όλα τα τραγούδια μου».

«Γιατί πήγα στο παιδικό μου δωμάτιο να ηχογραφήσω την “Καλλιθέα”; Είναι ένα υπαρκτό βίωμα και με έβαλε σε μια διεργασία. Αναρωτιέμαι, λόγου χάρη, αν ήταν πάντα τόσο άσχημα όσο τα βλέπω τώρα ή μήπως έβλεπα εγώ πιο φιλική την ελληνική κοινωνία ως παιδάκι. Πού κατέληξα; Τα πράγματα είναι κάπου στη μέση. Η ελληνική κοινωνία σίγουρα δεν είναι η οικογένεια των ταινιών του Φίνου, αλλά ούτε μια δυσλειτουργική οικογένεια όπως εκείνες του Λάνθιμου».
«Είμαι ποπ καλλιτέχνης. Ετσι αισθάνομαι. Αυτό το “έντεχνος” μου φαίνεται πομπώδης λέξη. Δεν έχει κάποιο συγκεκριμένο νόημα. Μουσικολογικά νόημα έχει να αποκαλέσεις κάτι “ρέγκε”, “τζαζ”, “λαϊκό”. Τα παιδιά της νέας σκηνής είμαστε μια παρέα με ευαισθησία που δεν είναι εκμεταλλεύσιμη από πολιτικά κόμματα. Κάνουμε αυτόνομα κινήσεις αλληλεγγύης χωρίς πολιτική σκοπιμότητα. Η εποχή μας είναι καυτή και το αίτημα της συλλογικότητας πρέπει να υπερισχύσει».