...έμπνευση μου ήρθε, χαράματα Σαββάτου, και είπα να ψάξω για τον Γιάννη Καλαμίτση... Έλεγα καιρό τώρα να τον ψάξω, κι όλο το ξέχναγα. Τον είχα ακούσει τελευταία φορά πριν κα'να χρόνο, κι αναρωτιόμουν εδώ και μήνες τί να 'χει γίνει, γιατί πέρσι δεν τον άκουγα καλά...Ξεψυχισμένη ήταν η φωνή του, η τόσο χαρακτηριστική... Στεναχώρια. Είχα χαθεί, όπως είχα κι άλλες φορές χαθεί, και τον θυμόμουν πια στη χάση και στη φέξη - πάντα όμως ξαναγύρναγα, τον ξανάκουγα, ξανακολλούσα, ξαναχανόμουν... Θύμαμαι να τον έχω τυχαία σκαλώσει κατά τα μετεφηβικά μου νυχτέρια που τ' ακολουθούσαν τα ξημερώματα, κάπου στις αρχές της δεκαετίας του '90. Και να 'χω τόσο κολλήσει, που αφού παρουσιάστηκα, τον έψαχνα, άνθρωπος μονάχος, απεγνωσμένα στις πρωινές σκοπιές των κακοτράχαλων βουνοκορφών του Έβρου, να μου κρατήσει συντροφιά μαζί με την αυγή και τον Τσάμικο που με γέμιζε αισιοδοξία για ν' αντέξω την αϋπνία και την άχαρη μέρα που ξημέρωνε. Το πανηγύρι θα κρατάει για χρόνια ακόμα στα μαρμαρένια του χάρου αλώνια. Μέχρι να σβύσουμε κι εμείς όσοι τον ζήσαμε, έστω και από μακρυά. Ο Καλαμίτσης κι όλοι εμείς, μαζί κι ο Νικηφόρος κι ο Διγενής, κι ο γιός της Άννας της Κομνηνής, σ' έναν χορό αντρειωμένο...
το 1992 μου εκλεψαν ενα αμαξι,ιχ,απο αγγελια που ειχα βαλει ,χωρις να με ξερει, με πηρε τηλ κ μου ειπε πως στην λεωφορο διονυσου μακρης ειναι ενα αραγμενο πολλες μερες,απο τοτε μου εδωσε το μειλ του κ "αλληλογραφουσαμε" μεχρι προτεινος ,δεν ειχαμε ποτε συναντηθει ουτε γνωριστει,ημουν φανατικος του ακροατης κ μου ελεινε οποιες αποριες ειχα για θεματα που ηξερε,πολυ δυνατη πενα,ακομα κ ο τιτλος του,"χειρηλασιες"εκανε πολλους να τον ρωτουν τι σημαινει,εγω δοξα βυρωνα,αυτος προοδευτικη,λεγαμε φετος που ειμαστε στον ιδιο ομιλο να βρισκομασταν,να γνωριστουμε,δεν θα γινει ποτε,συλλυπητηρια στους δικους του
Η παρέα εκεί ψηλά μεγαλώνει με εκλεκτές και αξιόλογες ψυχές. Η δική μας παρέα εδώ κάτω μικραίνει αποτελούμενη απο μικρόψυχους και ανάξιους ανθρώπους. Ευχομαι να μην φθάσει η στιγμή που θα ζηλεύουμε τις ψυχές εκεί ψηλά. Καλή ψυχή ΓΙΑΝΝΗ.
Πόσα δύσκολα πρωινά στο αυτοκίνητο, από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 μας έχεις κρατήσει συντροφιά ... με τα καθημερινά Ζουμ Ζουμ, την Μάνα του Κίτσου, και τον Νεοέλληνα... Αληθινό αγνό αστείρευτο χιούμορ ... Επιθεωρήσεις ποίηση που μελοποιήθηκε... και ανένταχτος χαρακτήρας... ο ίδιος έλεγε ότι δεν είναι δημοσιογράφος ...... " Και δε μίλησε κανείς. Τέτοιες ώρες τι να πεις; "
Πανω απο 10 χρονια ακουγα καθε μερα ολες τις πρωινες εκπομπες. Πραγματικα στεναχωρηθηκα παρα πολυ απο αυτα τα νεα. Καλο ταξιδι Γιαννη θα σε θυμωμαστε για παντα.
Φόρτωση περισσότερων σχολίων
Τον ακουγα φανατηκα απο το 1996 και μετα ...αλλα εδω και καιρο τον εισα χασει , Χαιρομουν που τον εβλεπα τα πρωινα να πηγαινει στα στουντιο του ΑΝΤΕΝΑ -δουλευα εκει κοντα- και ελεγε για τα διπλο-τριπλο-παρκαρισμενα αμαξια , βλεπετε ειχε αρκετα μπαρ ττοτε η Κηφισιας ...Μετα τον εχασα τον βρηκα ξανα σε αλλο σταθμο εγω εκει ο κοσμος καιγοταν και γω κολλημενη με τον Καλαμητση ... Χιουμορ καυστικο και αληθειες ελεγε ...Καλο παραδεισο κ, Καλαμιτση μαζι με ολους θα λετε ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ ......