Χρήστος Ράπτης

Παρακολουθώ την προεκλογική εκστρατεία στη Γαλλία και ομολογώ ότι εντυπωσιάζομαι από τις αντιδράσεις που προκαλεί σε ένα κομμάτι της κοινωνίας η υποψηφιότητα Σαρκοζί. Πριν από πέντε μόλις χρόνια ο ίδιος υποψήφιος δημιούργησε μεγάλες προσδοκίες και πολλοί πίστευαν τότε πως αν εκλεγόταν θα άλλαζε τη Γαλλία.

 Για πρώτη φορά στην ταραχώδη ιστορία της πέμπτης Δημοκρατίας ένας «γκωλικός» υποψήφιος έδειχνε να στρέφει την πλάτη σε όλα τα στερεότυπα του ιδρυτή της μεταπολεμικής Γαλλίας. Επαιρνε αποστάσεις από τον κρατισμό της συντηρητικής Δεξιάς, απενοχοποιούσε τις Ηνωμένες Πολιτείες και ερχόταν σε πλήρη ρήξη με τον συντηρητισμό του πολιτικού προσωπικού της χώρας στην ιδιωτική σφαίρα. Ποτέ άλλοτε μια προεκλογική εκστρατεία δεν συνέπεσε χρονικά με την παράλληλη εξέλιξη ενός ερωτικού ρομάντζου, που είχε για πρωταγωνιστή τον επικρατέστερο υποψήφιο για το υψηλότερο αξίωμα της χώρας. Η απιστία της Σεσιλιά (είχαν προηγηθεί φυσικά οι δικές του) και οι δημόσιες εκκλήσεις του να επιστρέψει στην οικογενειακή εστία δεν τον εμπόδισαν να εκλεγεί πανηγυρικά.

Ομως, η προεδρία του φάνηκε γρήγορα να χάνει τον βηματισμό της. Τα παντρολογήματα με την Κάρλα στις όχθες του Ασουάν έστειλαν πίσω τις μεταρρυθμίσεις που είχε ανάγκη η χώρα. Και όσες έγιναν, ήταν μάλλον δειλές και χωρίς συνέπεια. Εχασε γρήγορα τα δυναμικά στρώματα και ένα κομμάτι της μεσαίας τάξης, που ήθελαν βαθιές και γρήγορες αλλαγές για να δώσουν ώθηση στην ιδιωτική οικονομία. Κυρίως, όμως, πόλωσε την Αριστερά, που είναι αλλεργική σε πολιτικές συμπεριφορές εκτός mainstream.

Παρ’ όλα αυτά, δύσκολα θα χάσει. Η τύχη του έστειλε απέναντι στην πιο δύσκολη συγκυρία έναν υποψήφιο της Αριστεράς που μάλλον δεν αντιλαμβάνεται το βάθος της κρίσης και μοιράζει υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα. Κυρίως δείχνει να μη διαθέτει τη στιβαρότητα και την εμπιστοσύνη που δημιουργούσαν στο παρελθόν υποψήφιοι της Αριστεράς όπως ο Μιτεράν. Αλλες εποχές; Φυσικά. Ωστόσο ο Ολάντ δείχνει να χάνει το νήμα μιας παράδοσης που ήξερε να συνδυάζει την κοινωνική δικαιοσύνη με τον πραγματισμό και την αποτελεσματικότητα. Τον ρεαλισμό με τις αξίες της Αριστεράς. Απλά γιατί το γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα προσπαθεί να επαναπροσδιορίσει την Αριστερά υποτιμώντας τις αγορές. Δεν είδε τι πάθαμε εμείς;