Βασίλης Ανδρικόπουλος

Είναι τουλάχιστον οξύμωρο το γεγονός ότι ενώ γνωρίζουμε τα ακριβή προβλήματα που ταλανίζουν το εκπαιδευτικό μας σύστημα διαχρονικά, ενώ υπάρχουν βέλτιστες διεθνείς πρακτικές για την παιδεία, συνεχίζουμε να υποβιβάζουμε τη συζήτηση για το μέλλον της ίδιας μας της χώρας σε περιφερειακά ζητήματα, όπως η ώρα έναρξης των σχολικών μαθημάτων, αρνούμενοι να μπούμε στην πραγματική ουσία των πραγμάτων.

Η όποια προσπάθεια μετατροπής του κράτους και της δημόσιας διοίκησης σε μια αποδοτική δομή, πρέπει να ξεκινήσει από την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Αυτή πρέπει να είναι η προτεραιότητά μας.

Η αναμόρφωση της παιδείας διέπεται κατ’αρχάς από τη βασική αρχή της ελεύθερης πρόσβασης στη μόρφωση, σε ακαδημαϊκά και διοικητικά ελεύθερες εκπαιδευτικές µονάδες. Με τον εκσυγχρονισμό των προγραμμάτων σπουδών, με την εισαγωγή των νέων τεχνολογιών, με την ενσωμάτωση της ανάπτυξης δεξιοτήτων παράλληλα με τη μόρφωση.

Η αναμόρφωση της παιδείας, οφείλει να συμβαδίζει και τελικά να συνδέεται με την αγορά εργασίας, στο επίπεδο της ευελιξίας και της ενσωμάτωσης στη λογική των προγραμμάτων σπουδών, των αναγκών της πραγματικής οικονομίας. Για περισσότερες από τρεις δεκαετίες αναζητούμε το επιχείρημα για τη σύνδεση των πανεπιστημίων με την αγορά, τουλάχιστον αναφορικά με την εισαγωγή μαθημάτων που αντικατοπτρίζουν και ακολουθούν την ίδια την εξέλιξη της αγοράς.

Αναμόρφωση της παιδείας σημαίνει υποχρεωτικά συνεχής επιμόρφωση και αξιολόγηση. Η επένδυση στην παιδεία συνεπάγεται και προϋποθέτει την επένδυση στους ίδιους τους εκπαιδευτικούς. Με τη συνεχή τους επιμόρφωση, με τη διεύρυνση του γνωστικού τους αντικειμένου και την επαφή τους με σύγχρονες μεθόδους διδασκαλίας και παιδαγωγικής, με έναν πραγματικό προγραμματισμό προσλήψεων μόνιμων εκπαιδευτικών βάσει πραγματικών αναγκών, δημογραφικών εξελίξεων και δημοσιονομικών δυνατοτήτων.

Ταυτόχρονα όμως, με την αξιολόγηση όλων των συντελεστών του εκπαιδευτικού συστήματος και κυρίως με την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, µε αποκλειστικό στόχο τη διαρκή βελτίωση αλλά και την επιβράβευσή τους.

Σημαντικός πυλώνας της νέας εκπαιδευτικής πραγματικότητας, στην οποία πρέπει να στοχεύει η χώρα μας, είναι η δημιουργία μιας αναβαθμισμένης τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, με την προοδευτική εξέλιξη των σημερινών πανεπιστημίων σε ακαδημαϊκά ιδρύματα σύγχρονα, εξωστρεφή και ανταγωνιστικά.

Με σύγχρονους και αποτελεσματικούς θεσμούς διοίκησης, με αξιολόγηση σε όλα τα επίπεδα, με ουσιαστική στήριξη και ενίσχυση της ερευνητικής δραστηριότητας των Ιδρυμάτων, με την προσέλκυση νέων πόρων επιπλέον της κρατικής χρηματοδότησης, με μεγαλύτερη διασύνδεση των ιδρυμάτων, των προγραμμάτων σπουδών και των ίδιων των φοιτητών με την αγορά εργασίας.

Βασική συνθήκη για ένα συνεκτικό στρατηγικό πλάνο για την παιδεία είναι η σταθερότητα. Χρειαζόμαστε ένα σταθερό εκπαιδευτικό σύστημα, χωρίς συνεχείς αλλαγές, με δομές και διαδικασίες που θα εγγυόνται την αξιοπιστία αλλά και τη συνέχειά του. Χρειαζόμαστε ένα νέο όραμα για την παιδεία που θα μπορούσε να καταστήσει την Ελλάδα, ισχυρό Περιφερειακό κέντρο εκπαίδευσης.