Νίκος Φελέκης

Σύμφωνα με αυτά, αν ο ρυθμός θέρμανσης του νερού είναι 0,02 βαθμούς κελσίου ανά λεπτό, ο βάτραχος θα παραμείνει ακίνητος και θα πεθάνει μόλις ζεσταθεί πολύ. Οποιαδήποτε άλλη ταχύτητα μεγαλύτερη από αυτή, θα κάνει τον βάτραχο να πηδήξει έξω και να γλιτώσει. Επομένως, όπως ακριβώς εξήγησε ο Ολιβιέ Κλερκ, αν βάλετε έναν βάτραχο σε μια κατσαρόλα με νερό και αρχίσετε να το θερμαίνετε αργά, ο βάτραχος σταδιακά προσαρμόζει τη θερμοκρασία του σώματός του με αυτή του νερού. Μόλις το νερό αρχίσει να βράζει, δεν θα μπορεί πλέον να προσαρμόσει τη θερμοκρασία του και θα προσπαθήσει να πηδήξει έξω από την κατσαρόλα. Αλλά δυστυχώς, σε αυτό το σημείο είναι αδύνατο να το σκάσει επειδή έχει ήδη σπαταλήσει όλη την ενέργειά του προσαρμόζοντας τη θερμοκρασία του και πλέον δεν έχει τη δύναμη να αποδράσει. Κατά συνέπεια, ο βάτραχος βράζει μέχρι που πεθαίνει και δεν έχει τη δύναμη να πηδήξει έξω από την κατσαρόλα για να σωθεί.

Δεν ξέρω αν το ριμπράντινγκ του Αλέξη Τσίπρα εκτός από συγγραφή βιβλίου περιλαμβάνει και διάβασμα όμως θα ήταν καλό να μελετήσει τον Κλερκ. Όχι μόνον για τον βάτραχο που δεν ήξερε ότι είχε μαγειρευτεί, αλλά και για το ποτάμι, που σύμφωνα με τον συγγραφέα, πηγαίνει προς τα εμπρός ακόμη κι όταν πηγαίνει προς τα πίσω. Τα «μαθήματα ζωής» και οι «εννιά ιστορίες που», κατά τον Κλερκ, «πρέπει να ζήσεις όρθιος» θα κάνουν, νομίζω, καλό στον Αλέξη και θα τον βοηθήσουν να αποφασίσει με μεγαλύτερη σύνεση για το κόμμα που θέλει να κάνει. Μάλιστα αν μελετήσει και «τα δύο πρόσωπα της βίας», την τίγρη και την αράχνη, θα μάθει αρκετά πράγματα και για την «κρυφή επιρροή των πεποιθήσεων». Κάτι που είναι απαραίτητο αφενός για να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις επιθέσεις των σκληρών του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς και να διεξαγάγει νικηφόρα τον πόλεμο κατά του Ανδρουλάκη για την επικράτηση στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Και αφετέρου για να κατανοήσει γιατί ο Μητσοτάκης τον κέρδισε στις εκλογές του 2019 και του 2023, αλλά και γιατί, εκτός δραματικού απροόπτου, θα τον ξανακερδίσει εάν ο Αλέξης το 2027 δοκιμάσει την τύχη του με το εικαζόμενο δικό του κόμμα.

Όσο περνάει ο καιρός και ακούμε για «κόμμα Τσίπρα» αλλά κόμμα δεν βλέπουμε τόσο αυξάνει ο κίνδυνος το «κόμμα Τσίπρα» να βράσει όπως ο βάτραχος και μαζί και ο Αλέξης. Οι οιωνεί ψηφοφόροι του, στους καιρούς της ταχύτητας που ζούμε, το πιθανότερο είναι να βαρεθούν αφού η επίλυση των προβλημάτων τους δεν μπορεί να περιμένει την ολοκλήρωση του ριμπράντινγκ του πρώην πρωθυπουργού. Όσο πιο αργό είναι το «βράσιμο» του νέου κόμματος τόσο πιο γρήγορα -και οπωσδήποτε καλύτερα- θα οργανωθούν οι εχθροί του στον ΣΥΡΙΖΑ και τα κόμματα που ξεπήδησαν από αυτόν (Νέα Αριστερά, Κίνημα Δημοκρατίας, Πλεύση Ελευθερίας, ΜΕΡΑ25), αλλά και στο ΠΑΣΟΚ, η συνοχή του οποίου θα κλονιστεί, ενώ θα έχουμε και αλλαγή ηγεσίας, σε περίπτωση που ο Τσίπρας κάνει κόμμα και στείλει τον Ανδρουλάκη στην τρίτη ή ακόμη και στην τέταρτη θέση αφού το μεν κόμμα του Βελόπουλου, η Ελληνική Λύση, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ανεβαίνει, η δε Πλεύση Ελευθερίας, παρότι τα ποσοστά της εμφανίζονται μειωμένα, συνεχίζει να φλερτάρει με διψήφιο ποσοστό επειδή η Πρόεδρός της Ζωή Κωνσταντοπούλου ασκεί, στο κοινοβούλιο, την πλέον οχληρή, για την κυβέρνηση, αντιπολίτευση.

Και επειδή αναφερθήκαμε στις επιθέσεις των σκληρών του ΣΥΡΙΖΑ να σημειώσουμε πως από τη ΔΕΘ ο Φάμελος κήρυξε και επισήμως τον πόλεμο στον Τσίπρα. «Είναι αδιανόητο να παραιτηθεί ή να φύγει από τον ΣΥΡΙΖΑ ο Τσίπρας και να φτιάξει δικό του κόμμα. Χρειαζόμαστε ενότητα και όχι κατακερματισμό. Χρειαζόμαστε συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων και όχι προσωπικές στρατηγικές», είπε. Με τα λεγόμενά του προσπάθησε να κρατήσει ισσοροπία ανάμεσα στα στελέχη και τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που δηλώνουν «φίλοι του Αλέξη» και σε όσους θέλουν, όπως για παράδειγμα ο Παύλος Πολλάκης, ο Νίκος Παππάς και αρκετοί άλλοι, να πετάξουν από την κατσαρόλα τον βάτραχο επειδή κατά τη γνώμη τους -και είναι σωστή- από το σιγοβράσιμο δεν κινδυνεύει μόνον το υπό ίδρυση κόμμα του Αλέξη, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ αφού καθ’ άπασαν την αριστερή επικράτεια όλοι περιμένουν να δουν τι θα κάνει ο Αλέξης, πότε και με ποιους θα φτιάξει το νέο κόμμα, με αποτέλεσμα η Κουμουνδούρου πολιτικά να τσιγαρίζεται και δημοσκοπικά να βυθίζεται στην κατάθλιψη. Ήδη η τελευταία μέτρηση της opinion poll δείχνει τον ΣΥΡΙΖΑ να βρίσκεται μόλις κατά 0,4% πάνω από το όριο εισόδου (3%) στη Βουλή!!!

Πάντως, η κήρυξη πολέμου όσο συνδυάζεται με ασκήσεις ισορροπίας και κατευνασμού («να μην δοθεί αφορμή στον Αλέξη για να βγει από πάνω») ζημιώνει και τις δύο πλευρές. Σπαταλούν ενέργεια και οι δύο και όταν έλθουν οι εκλογές ίσως διαπιστώσουν πως έμειναν από δυνάμεις αφού σπατάλησαν την ενέργειας τους στις μεταξύ τους εχθροπραξίες. Αν συνεχιστεί το σιγοβράσιμο του νέου κόμματος δεν θα μπορέσουν να βγουν ζωντανοί από την κάλπη. Το πιθανότερο είναι να την πατήσουν όπως ο βάτραχος. Στην Κουμουνδούρου, αντί να αδειάσουν την χύτρα της εσωστρέφειας, παίζεται ένα ιδιόμορφο blame game ανάμεσα στον Τσίπρα και τη νέα ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Σωκράτης δεν θέλει να χρεωθεί το κόψιμο του δεσμού με τον Αλέξη όμως, ακόμη και για λόγους αυτοπροστασίας και προσωπικής αξιοπρέπειας, δεν μπορεί και να μην πετάξει το γάντι στον Τσίπρα. Ο πρώην πρωθυπουργός το κατανοεί, λένε συνομιλητές του. Η…πλαγιομετωπική επίθεση Φάμελου δεν τους ενόχλησε ιδιαίτερα. Την χαρακτηρίζουν ως «σύμφωνη με τους κανόνες» και συμπληρώνουν «ο Σωκράτης ό,τι μπορούσε έκανε».

Θα είναι εξίσου «fair» και ο Αλέξης; Μέχρι να βγει το βιβλίο του, δεν έχει λόγο να δυσκολέψει κι άλλο τη ζωή των συντρόφων του. Ούτε όμως και να διαψεύσει ότι πρόκειται να φτιάξει κόμμα, όπως αξιώνουν κάποιοι. Ο πόλεμος έχει ξεκινήσει αλλά η τελική μάχη καθυστερεί. Και σίγουρα δεν θα δοθεί το 2015 αφού στο επόμενο δίμηνο θα πρέπει να αφιερώσει περισσότερο χρόνο στην επιμέλεια του βιβλίου του. Η σύγκρουση, φυσικά, είναι αναπόφευκτη. Και το γνωρίζει. Άλλωστε, από την εποχή που ανέλαβε την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και στη συνέχεια με τις διαπραγματεύσεις για την έξοδο της χώρας από τον μνημονιακό ζυγό, ξέρει ότι «χωρίς σύγκρουση δεν γίνεται τίποτα». Και προσθέτουν: «Ο Αλέξης άνοιξε μια ατζέντα. Με τα πρακτικά της σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών το 2015 και τη συνέντευξη στη Le monde χτύπησε το αντισύριζα αφήγημα». Μάλιστα στη γαλλική εφημερίδα «άνοιξε περπατησιά στα δύο σημεία που» θεωρεί ότι «υπερτερεί του Μητσοτάκη: τη διαφθορά και τις ανισότητες». Και οι συνομιλητές του Αλέξη συνεχίζουν: «στον Economist άνοιξε άλλα δύο: Κοινωνικό κράτος (με πατριωτικό φόρο πλούτου και ταμείο νέων γενεών για νέους και στεγαστικό) και παραγωγικό μοντέλο (βιομηχανική πολιτική και ισχυρό κράτος)».

Σύμφωνα με πληροφορίες από συνεργάτες και σταθερούς συνομιλητές του πρώην πρωθυπουργού, ο Αλέξης στο βιβλίο του, «εκτός των ιστορικών στοιχείων για όσα συνέβησαν επί αρχηγίας και πρωθυπουργίας του, θα αναφέρεται και στην εναλλακτική στρατηγική που χρειάζεται σήμερα η προοδευτική και αντιδεξιά παράταξη (Αριστερά και Κεντροαριστερά) για να ξανακυβερνήσει». Όπως μάς λένε χαρακτηριστικά: «απέναντι στον Μητσοτάκη, που θεωρεί κοινωνικό κράτος τη μείωση των φόρων και έχει τον τουρισμό και το real estate ως παραγωγικό μοντέλο, ο Αλέξης προσπαθεί να συγκροτήσει ένα εναλλακτικό πρόγραμμα πάνω στη διαχωριστική γραμμή ‘’η πατρίδα μας απέναντι στα πλούτη τους» και περί αυτό να δημιουργήσει μια ευρύτερη κοινωνική και πολιτική συμμαχία που θα καταφέρει να πραγματώσει την πολιτική αλλαγή, η οποία γίνεται πλειοψηφικό αίτημα».

Επικριτές αλλά και φίλοι του Τσίπρα δεν διαφωνούν με τις διαπιστώσεις του πρώην πρωθυπουργού, αλλά δεν μπορούν να καταλάβουν, όπως μάς λένε, «ποιοί είναι οι νέοι και άφθαρτοι, που θα φτιάξουν το νέο κόμμα. Γιατί δεν τους βλέπουμε; Γιατί δεν βγαίνουν μπροστά;». Κάποιοι πρώην υπουργοί και ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς είναι και πιο επιθετικοί: «Δηλαδή από τους 87 υπουργούς που χρησιμοποίησε στις κυβερνήσεις του ο Αλέξης οι μόνοι άφθαρτοι και ικανοί είναι ο Χουλιαράκης και ο Λιάκος; Οι υπόλοιποι είμαστε φθαρμένοι και ανίκανοι; Εμείς είμαστε οι στιγματισμένοι από τα μνημόνια και τις κωλοτούμπες; Ο Χουλιαράκης και ο Λιάκος δεν συμμετείχαν στις διαπραγματεύσεις με την τρόϊκα; Δεν άσκησαν και αυτοί κυβερνητική εξουσία, όπως ο Φάμελος, ο Παππάς, η Γεροβασίλη, ο Χαρίτσης, ο Τσακαλώτος, η Αχτσιόγλου; Ο Δραγασάκης και ο Σταθάκης είναι το πρόβλημα; Φταίει η γραμματέας Ράνια Σβίγγου που το κόμμα ξεφτιλίστηκε από τον Κασσελάκη και δεν φταίει και ο αναπληρωτής της Γιώργος Βασιλειάδης, που τώρα έχει αναλάβει τα οργανωτικά του νέου κόμματος;».

Επιπροσθέτως, τις φήμες που θέλουν τον Αλέξη να αξιώνει από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να παραιτηθούν, εφόσον θέλουν να ενταχθούν στο νέο κόμμα, συνομιλητές του πρώην πρωθυπουργού τις χαρακτηρίζουν «αστείες». Αφενός επειδή δεν έχει ανακοινωθεί νέο κόμμα ούτε και ο ίδιος έχει παραιτηθεί. Είναι μάλιστα, λένε, και «ανόητο» να παραιτηθεί τώρα ο Τσίπρας από βουλευτής για να ιδρύσει κόμμα που θα λάβει μέρος στις εκλογές του 2027. «Όταν οι εντυπώσεις παίζονται στις κοινοβουλευτικές μάχες ο Αλέξης θα είναι για 18 μήνες απών; Πως θα δείξει ότι μπορεί να αντιμετωπίσει και να κερδίσει τον Μητσοτάκη;», μάς λέει σταθερός συνομιλητής του πρώην πρωθυπουργού. Και προσθέτει με μπόλικη δόση ειρωνείας: Μα, είναι δυνατόν να λένε ότι θα φτιάξει κόμμα μέσα από τις παρουσιάσεις του βιβλίου του; Οι παρουσιάσεις βιβλίου δεν φτιάχνουν κομματικές οργανώσεις ούτε δίνουν εκλογικά ποσοστά. Το πολύ πολύ να τοποθετήσουν το βιβλίο του Αλέξη στη λίστα με τα «ευπώλητα».

Κάποιοι, που βλέπουν με καλό μάτι την ολική επαναφορά του Τσίπρα στο πολιτικό και κυβερνητικό παιχνίδι και μάλιστα σε θέση οδηγού της αντιπολίτευσης, διαφωνούν με την ίδρυση νέου κόμματος και θα ήθελαν να πρωταγωνιστήσει στη δημιουργία ενός ευρύτερου προοδευτικού σχήματος που θα επιδιώξει την αλλαγή της κυβερνήσεως και θα βάλει άλλες προτεραιότητες για τη χώρα,την οικονομία και την κοινωνία. Άλλοι θα ήθελαν ο Τσίπρας να μην μετακινηθεί, όπως φαίνεται ότι κάνει, προς το Κέντρο, αλλά να παραμείνει στο χώρο της αριστεράς επειδή, όπως λένε δεν θα πρέπει τον ριζοσπαστισμό της νεολαίας, των χαμηλόμισθων, των ανθρώπων που πλήττονται από την ακρίβεια και όσων, λόγω οικονομικής δυσπραγίας, οδηγούνται στο περιθώριο, να τον καρπωθεί η ακροδεξιά. Μάλιστα, σε επίρρωση των ισχυρισμών τους φέρνουν το παράδειγμα της Γαλλίας, όπου το «υπόδειγμα Μακρόν» αποδεικνύεται τελικά άκρως προβληματικό για τον κεντρώο και φιλελεύθερο χώρο. «Αποτάσσεται τον Μακρόν ο Μητσοτάκης και θέλει να συνταχθεί ο Τσίπρας;», λένε κάποιοι άσπονδοι αριστεροί φίλοι του πρώην πρωθυπουργού, οι οποίοι εκτός των άλλων δεν μπορούν να χωνέψουν ότι «δεν βρήκε να πει ούτε μία λέξη για τη γενοκτονία στη Γάζα». Πάντως, τα δημοσκοπικά ευρήματα δεν φαίνεται, τουλάχιστον προσώρας, να φουσκώνουν τα πανιά του κόμματος Τσίπρα. Στην μέτρηση της opinion pool το 63,5% των πολιτών βλέπουν αρνητικά ή μάλλον αρνητικά την ανάληψη πρωτοβουλίας για ίδρυση νέου κόμματος από τον Αλέξη Τσίπρα. Την ίδια άποψη έχει το 44,3% των αριστερων ψηφοφόρων και το 41,3% των κεντροαριστερών. Το ίδιο ποσοστό δηλώνει ότι δεν θα το ψήφιζε ποτέ, με μόλις το 6,5% να απαντά ότι θα το ψήφιζε σίγουρα. Και σχεδόν 7 στους 10 πιστεύουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί να αντιμετωπίσει νικηφόρα τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Το γεγονός ότι υπάρχει ένα ποσοστό περίπου 25% που δηλώνει ότι θα μπορούσε να ψηφίσει τον Τσίπρα εάν έφτιαχνε κόμμα είναι μεν ενθαρρυντικό για τον Αλέξη αφού δείχνει ότι η εκλογική του περίμετρος φτάνει στο ποσοστό που έλαβε (31,5%) το 2019, αλλά όλοι οι αναλυτές και οι ειδήμονες περί τα εκλογικά λένε ότι πρέπει να κρατάει μικρό καλάθι. Τουλάχιστον για τώρα.

Μετά από μήνες, αν η κυβερνητική φθορά και η ανημπόρια του ΠΑΣΟΚ συνεχίζονται, τότε οι δημοσκοπικές του επιδόσεις, εφόσον φτιάξει κόμμα, θα μπορούσαν, λένε όσοι ασχολούνται επισταμένως και επαγγελματικά με τις μετρήσεις της κοινής γνώμης, να βελτιωθούν. Αρκεί βεβαίως να μην έχει φτιάξει «λαϊκοπατριωτικό» κόμμα ο Αντώνης Σαμαράς και κόμμα «οργής και δικαιοσύνης» η Μαρία Καρυστιανού, η οποία σε μία μέτρηση δείχνει να συγκεντρώνει μεγαλύτερο ποσοστό αποδοχής από τον Τσίπρα. Τότε τα πράγματα θα δυσκολέψουν περισσότερο για τον «βάτραχο» Αλέξη. Τέλος, να σημειώσουμε πως, σύμφωνα με πληροφορίες, η προσπάθεια του Τσίπρα να «στρατολογήσει» τον Πέτρο Κόκκαλη προσώρας δεν έχει τελεσφορήσει. Ο επικεφαλής του οικολογικού κόμματος «Κόσμος» δεν έχει αποφασίσει πως θα κινηθεί πολιτικά. Θα προτιμούσε μια ευρύτερη συμμαχία με ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά και εφόσον συμφωνούσε ο Ανδρουλάκης και το ΠΑΣΟΚ προκειμένου και ο ίδιος να είναι μέλος του ηγετικού απαράτ και όχι απλώς να επανακάμψει πολιτικά ως ακόλουθος του Τσίπρα…