Κώστας Κετσετζόγλου

Όλοι έχουν μιλήσει, τα πάντα μοιάζουν να έχουν ειπωθεί. Ο τρόπος που ήρθε αυτό που όλοι ήθελαν την ώρα που και οι αισιόδοξοι στα όρια της… χαζομάρας έμοιαζαν να το έχουν ξεγράψει δεν μπορεί να αφήσει ασυγκίνητο ούτε… βράχο οπότε μέσα σε λίγες ώρες η παραγωγή προφορικού, γραπτού και οπτικού περιεχομένου χτύπησε για την Ελλάδα και τους ΑΕΚτζήδες όλου του κόσμου επίπεδα τελικού… Μουντιάλ. Κατά σύμπτωση την ίδια ακριβώς ημερομηνία που η αγαπημένη μου Αργεντινή επέστρεψε στην κορυφή του πλανήτη κι εμείς η… κουκίδα στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο θα θυμόμαστε πλέον την 18η Δεκεμβρίου για δυο λόγους.

Αν προπονητής ήταν ακόμη ο Ματίας θα λέγαμε πως δεν θα μπορούσε να μην θριαμβεύσει τέτοια μέρα. Προπονητής είναι ο Μάρκο και ένα πράγμα είναι το πρώτο που έρχεται στο μυαλό. Ανεξάρτητα από ημέρα και… ώρα: FIGHT - BELIEVE - NEVER GIVE UP! Αν… υποστήριζε και Αργεντινή στον τελικό ο κόουτς ακόμη καλύτερα. Αλλά όπως και να το έζησε εκείνο σημασία έχει ότι ζήσαμε μαζί το χθεσινό. Από τον προπονητή και τους παίκτες που έπαιζαν ή απλά πανηγύριζαν στο τέλος μέχρι τον τελευταίο ΑΕΚτζή στην άκρη του κόσμου που έβλεπε με κανένα πεντάλεπτο καθυστέρηση από σπασμένο λινό στην άλλη άκρη του κόσμου. Ένα ματς που πέρασε στην ιστορία της ομάδας με διαφορετικό τρόπο από το έπος της Σαμψούντας και έγραψε την 18η Δεκεμβρίου ανεξίτηλα στην καρδιές όλων εμάς. Των ΑΕΚτζήδων…

FIGHT - BELIEVE - NEVER GIVE UP! Είχε ειπωθεί εκείνο το υπέροχο βράδυ του Αυγούστου που ξαναμπήκαμε στον χάρτη όμως η… επέτειος του θα είναι πλέον μια εβδομάδα πριν τα Χριστούγεννα. Μπορεί να μιλάμε για την πιο αδύναμη Ευρωπαϊκή διοργάνωση που την έχει κερδίσει ακόμη κι ο… Ολυμπιακός όμως η Ευρώπη είναι Ευρώπη. Δημιουργεί υπέροχες αξέχαστες ιστορίες, δένει τον κόσμο με την ομάδα του και γεννάει τέτοιες βραδιές νέους οπαδούς. Τα κέρδη λοιπόν από το έπος που ζήσαμε στην Αγιά Σοφιά, το ομορφότερο μέρος του κόσμου, είναι μετρήσιμα αλλά ίσως τα σημαντικότερα είναι αυτά που δεν μετριούνται με βαθμούς, υπολογισμούς επόμενων αντιπάλων και εκατομμύρια. Για αυτά τα τελευταία τρώγοντας έρχεται η όρεξη. Και όπως φαίνεται η όρεξη μας έχει ανοίξει για τα καλά.

Δεν πρέπει το θρίλερ από το 98 ώς το 105 που ΜΟΝΟ το ποδόσφαιρο μπορεί να σκηνοθετήσει να αλλοιώσει την εικόνα του χθεσινού αγώνα. Η ΑΕΚ νίκησε με έναν απίθανο τρόπο που μένει στην ιστορία όμως δεν ήταν τυχερή κι ας ήρθε η δικαίωση με τέτοιο τρόπο. Δεν πρέπει να την αδικήσουμε όπως την αδικούσε το σκορ μέχρι το 98. Ήταν άδικο ποδοσφαιρικά και όχι λόγω διαιτησίας το ότι η ΑΕΚ έχανε. Όπως στο τέλος για έναν ουδέτερο κριτή ήταν άδικο το ότι έχασε και αποκλείστηκε η Κραϊόβα. Η ΑΕΚ έκανε ένα εκπληκτικό πρώτο εικοσάλεπτο με μια έδρα στα καλύτερα της από την ημέρα που άνοιξε για να μην κλείσει ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ και θα μπορούσε να έχει προηγηθεί. Μετά το λάθος που πλήρωσε και το γκολ που δέχτηκε θα μπορούσε να έχει ισοφαρίσει μόνο με τις δύο τεράστιες ευκαιρίες του Λούκα. Το 0-2 με τον τρόπο που διαμορφώθηκε ήταν απόλυτα άδικο.

Ο Βίντα δεν το άφησε να γίνει 0-3 και την βραδιά να γίνει καταστροφική και 1-2 λεπτά μετά ο ίδιος ΓΙΓΑΝΤΑΣ που τον προηγούμενο τελικό Μουντιάλ από αυτόν που λέγαμε νωρίτερα δεν τον είδε από την… τηλεόραση, άναψε την φλόγα με το 1-2. Και στο τέλος η ΑΕΚ έδωσε την τελευταία ικμάδα και εκείνη την ώρα μίλησε η μαγεία της μπάλας, η Αγία Σοφία, οι ψυχές του Μιχάλη, του Μάριου, όλων των αδελφών μας που βλέπουν από ψηλά και βέβαια του οπαδικού πατέρα γενεών και γενεών που τα συνθήματα του θα συνοδεύουν πάντα τους θριάμβους μας αλλά και τις δύσκολες ώρες που θα ψάχνουμε κάπου να πιαστούμε. Τι υπέροχος Δεκέμβριος. Ένα βήμα έμεινε ακόμη. Την Κυριακή ΟΛΟΙ στο ΝΑΟ!