Κώστας Κετσετζόγλου

Ξεκίνησε να γράφεται στην Αγιά Παρασκευή και ολοκληρώθηκε στο…Ρέθυμνο. Σε λεωφορείο, αίθουσα αναμονης, λίγο αεροπλάνο, λεωφορείο και κλείσαμε στου… Χαμογεωργακη. Είναι τόσο ωραία να ταξιδεύεις για την ΑΕΚ. Ολα καλά πήγαν. Εγινε το μισό-0. Μέχρι το… 3-0 που οδηγεί επιτέλους σε φάση ομίλων την ΑΕΚ για πρώτη φορά από την γέννηση του conference o δρόμος είναι πολύ μακρύς.

Ηταν το πρώτο βήμα. Και για αυτό είναι τόσο σημαντικό κι ας μην έχει δώσει ακόμη ούτε την πρώτη από τις τρεις συνολικά προκρίσεις που χρειάζονται. Κι όμως παρότι μόνο για κάτι τέτοιο δεν μας είχε προϊδεάσει το πρώτο ημίχρονο, η ΑΕΚ θα μπορούσε να έχει καθαρίσει από χθες την πρόκριση. Οι ευκαιρίες που χάθηκαν ήταν τεράστιες και ακόμη και το 2-0 θα ήταν μικρό για την εικόνα του δεύτερου ημιχρόνου.

Η ομάδα του Νίκολιτς δεν μεταμορφώθηκε με άγγιγμα μαγικού ραβδίου στην ανάπαυλα. Δεν γίνονται αυτά στο ποδόσφαιρο τόσο εύκολα. Η ομάδα προσαρμόστηκε τακτικά μέσα στο παιχνίδι με την πάροδο του χρόνου από το τελευταίο τρίτο του πρώτου ημιχρόνου και μετά το γκολ και τις αλλαγές κυριάρχησε πλήρως. Κι ας μην της έδωσε τίποτα ο Μαρσιάλ, κι ας μην είχαν όλοι που ήρθαν από τον πάγκο την επιδραστικότητα του Γκατσίνοβιτς. Αρκούσε η φρεσκάδα και η ένταση.

Απέναντι σε μια ομάδα που θα μπορούσε άνετα να είναι σε αυτή τη φάση στα προκριματικά του Τσαμπιονς Λιγκ η ΑΕΚ πήρε το αποτέλεσμα αλλά και την παράσταση πρόκρισης ενόψει της ρεβάνς. Αρκει να μην την κοιμήσει η ανωτερότητα που έδειξε στο δεύτερο μέρος. Δεν το φοβάμαι και πολύ γιατί ο Νίκολιτς φαίνεται ένας τύπος ασύμβατος με την… αφέλεια. To έχει δείξει από τα φιλικά, το έδειξε και χθες με το πως ξεπέρασε η ομάδα του το καλό διάστημα του αντιπάλου με μοιρασμένες τις ευκαιρίες, πως στην πορεία κυριάρχησε χωρίς να πανικοβληθεί και πως με τις αλλαγές κλείδωσε τη νίκη και παραλίγο να κλειδώσει και την πρόκριση χωρίς να δώσει μισή ελπίδα στη Χάποελ πως μπορεί να ξαναμπεί στο ματς.

Να πω την αλήθεια τα πράγματα πήγαν πολύ καλύτερα απ’ ότι περίμενα και δεν αναφέρομαι στη νίκη με 1-0 αλλά στον τρόπο με τον οποίο η ΑΕΚ κατάφερε να προσαρμοστεί στις ανάγκες του παιχνιδιού απέναντι σε ένα πολύ πιο έτοιμο αντίπαλο, στο πόσες λίγες ευκαιρίες έδωσε και στο πώς χτύπαγε στα αδύναμα σημεία της Χάποελ σε όλο το ματς. Πολλά και ενθαρρυντικά αλλά θα πάνε στράφι αν δεν έρθει η πρόκριση την επόμενη Πέμπτη. Είπαμε μόνο το αποτέλεσμα μετράει και χάρηκα γιατί είχα πει την προηγούμενη Πέμπτη πως η ΑΕΚ δεν είναι έτοιμη ακόμη για τη σεζόν όμως είναι έτοιμη για τα πρώτα προκριματικά. Και χθες το απέδειξε…

Σε ατομικό επίπεδο χαίρομαι να βλέπω ήρεμο και έτοιμο ανά πάσα στιγμή τον Στρακόσια. Ο Ρότα μεγάλωσε πια, πρέπει να είναι όσο σοβαρός αρμόζει στο ότι κι άλλος ένας προπονητής δείχνει να τον εμπιστεύεται χωρίς δεύτερες σκέψεις. Ο Πήλιος είναι η μεγάλη έκπληξη. Οι περισσότεροι περίμεναν να ήταν κάπου δανεικός τέλη Ιουλίου κι αυτός έπαιξε βασικός στο πρώτο επίσημο παιχνίδι της σεζόν και πήγε και πολύ καλά ενώ η ΑΕΚ έχει πάρει ήδη αριστερό μπακ με μεταγραφή. Του δίνεται άλλη μια ευκαιρία. Για να δούμε τι θα καταφέρει αυτή τη φορά. O Ρέλβας άρχισε την απόσβεση αλλά το γκολ ήταν απλά ένα έξτρα. Η παρουσία του εκεί που πρέπει σε κάθε στιγμή, η ηρεμία του και η άνεση με την μπάλα που μετέτρεπε όλα τα κοψίματα σε πάσες σε συμπαίκτη, το δέσιμο με τον Μουκουντί λες και παίζουν μαζί χρόνια… Είναι ακόμη νωρίς όμως φαίνεται πως είναι μια μεταγραφή που μάλλον ήταν ευκαιρία. Ο Μουκουντί είναι πια ηγέτης και εμφανέστατα βολεύεται περισσότερο δεξιά.

Στο κέντρο ο Μανταλος και ο Περέιρα ήταν πάλι οι μετρονόμοι και οι μάστορες μαζί. Μπορεί όλοι να τους έχουμε στο μυαλό μας ως προσωρινές λύσεις εκεί όμως ο Νίκολιτς δεν τους κάνει ούτε αλλαγή. Ενισχύεται το φιλινγκ μου πως ο Μαρίν θα παίξει στην ίδια ενδεκάδα με τον Μάνταλο τουλάχιστον στην αρχή. Ο Πινέδα θέλει λίγο χρόνο. Αν με πέντε μόλις προπονήσεις έγινε βασικός στο πρώτο επίσημο παιχνίδι, σε 15 μέρες θα είναι το βαρόμετρο. Ο Κοϊτά είναι άλλος παίκτης φέτος παρότι ακόμη δεν έχει απελευθερωθεί από το άγχος να δείξει και να καθιερωθεί.

Για τον Ζίνι θα πω αυτό που είχε πει ο Ματίας για τον Λιβάι. Είναι έτοιμος να εκραγεί! Καθοδήγηση θέλει και ίδιος στο μυαλό του από πρότζεκτ πρέπει να γίνει ο παικταράς που όλοι περιμένουν από αυτόν τα πάντα. Ο Πιέρο τα έδωσε όλα. Δεν έφτασαν γιατί δεν μπόρεσε να τη βάλει ούτε από τα δύο μέτρα. Πιστεύω πώς ξεκίνησε επειδή Νίκολιτς ήξερε πώς θα χτυπήσει με τις στατικές φάσεις την Χάποελ.

Ο Μαρσιάλ συνεχίζει να τιμωρεί την ΑΕΚ αφήνοντας την οπότε μπαίνει με 10 παίκτες χωρίς να έχει αποβληθεί κανείς. Το κακό είναι πως χθες και τα τελειώματα του ήταν σαν τα… τρεξίματα του. Ο Γκάτσι είναι έτοιμος να μπει στην ενδεκάδα. Ηταν όλα τα λεφτά στο φιναλε. Ο Κουτεσα είναι ο μόνος που όταν πατάει γκάζι θυμίζει Λιβάι και η μεταγραφή που δεν φοβάμαι καθόλου κι ας έπαιξε τόσο λίγο. Ο Λιουμπι προσπάθησε, έτρεξε, πάλεψε και βελτίωσε την κατάσταση. Ο Νίκολιτς έκανε αυτό που υποσχέθηκε. Παρουσίασε μια ομάδα σοβαρή και έτοιμη για τα συγκεκριμένα παιχνίδια. Εχει μέλλον μπροστά. Αλλά αυτό που μας νοιάζει τώρα είναι η ερχόμενη Πέμπτη. Αν υπήρχε το εκτός έδρας γκολ θα αγόραζα την πρόκριση και με ήττα. Είπαμε. Μέχρι τέλος Αυγούστου ΜΟΝΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ…