Κλεοπάτρα Κοντονίκα

Η είδηση έκανε το γύρο των Μέσων Ενημέρωσης και ανέβηκε πολύ ψηλά στα social media όπου τα σχόλια θαυμασμού και συγχαρητηρίων –δικαίως- περίσσευαν.

Μια μέρα νωρίτερα, μια άλλη είδηση φιλοξενήθηκε στα μέσα ενημέρωσης. Στη Νομική σχολή όπως και στη Σχολή Θετικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Αθήνας, πέντε διακεκριμένοι εξωτερικοί αξιολογητές του ΕΚΠΑ, όλοι τους καθηγητές ξένων Πανεπιστημίων, έγιναν δεκτοί με απειλές και …ιπτάμενα φρούτα που τους ανάγκασαν σε οπισθοχώρηση και αποχώρηση.

Στη Νομική, οι αξιολογητές αποχώρησαν, αφού συζήτησαν για περίπου μία ώρα με τους φοιτητές, προσπαθώντας να κατανοήσουν τη στάση τους. Στη Σχολή Θετικών Επιστημών απειλήθηκαν και αποχώρησαν. Στη Φιλοσοφική δεν πήγαν καν, αφού εμπέδωσαν ότι όχι μόνο δεν ήταν ευπρόσδεκτοι, αλλά θα τους έπαιρναν με τις λεμονόκουπες.

Αν αναρωτιέστε, Ναι. Είναι η ίδια Νομική του ίδιου Πανεπιστημίου.

 Ναι, σ’ αυτή τη σχολή φοιτούν οι φοιτητές που πέταξαν από την πρώτη θέση Πανεπιστήμια  όπως το Harvard, το Georgetown, το King's College London, το University of Hong Kong, το University of Buenos Aires, το University of Ottawa, το Johannes Gutenberg-Universität Mainz, το Lomonosov State University of Moscow, το National Law School of India University (Bangalore), το University of Helsinki και το University of Oslo (PluriCourts).

Είναι οι φοιτητές που κέρδισαν μια εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση προσφυγής ξένου επενδυτή/παραγωγού ενέργειας από φωτοβολταϊκά πάρκα εναντίον του κράτους υποδοχής της επένδυσής του, στο Δικαστήριο Διεθνούς Διαιτησίας του Λονδίνου (London Court of International Arbitration).

Από αυτή, την ίδια Νομική του ίδιου Πανεπιστημίου εκδιώχθηκαν με εκσφενδονισμό φρούτων οι πέντε διακεκριμένοι  Έλληνες εξωτερικοί αξιολογητές. Ωστόσο πριν εκδιωχθούν από τη Νομική, ξεκίνησαν την αξιολόγηση από τη σχολή  Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών, όπου συνομίλησαν με τον πρύτανη, τους αναπληρωτές του, τα μέλη του Συμβουλίου και με τους καθηγητές της Σχολής. Δεύτερη μέρα δεν υπήρξε, διότι είχε γίνει γνωστή η επίσκεψη και επιστρατεύθηκαν τα νεράτζια.

Δεν γνωρίζουμε αν οι φοιτητές ρώτησαν τι ακριβώς περιλάμβανε η αξιολόγηση. Προφανώς το πρόβλημά τους δεν ήταν το περιεχόμενο, η αντικειμενικότητα και το αποτέλεσμα της αξιολόγησης, αλλά η αξιολόγηση αυτή καθ’ αυτή. Για την ιστορία, οι αξιολογητές την πρώτη μέρα ρώτησαν τους έλληνες συναδέλφους τους του ΕΚΠΑ, γιατί το Πανεπιστήμιο της Αθήνας διατηρεί τμήματα που θα μπορούσαν να αποτελούν απλώς κατευθύνσεις, την ίδια στιγμή που το προσωπικό του συρρικνώνεται. Ρώτησαν για τον στρατηγικό σχεδιασμό του ΕΚΠΑ, τους τρόπους βελτίωσης του επιπέδου σπουδών, το προσωπικό, τις υλικοτεχνικές υποδομές. Επίσης, έθεσαν το θέμα των «αιώνιων» φοιτητών, που μετράει αρνητικά στις διεθνείς αξιολογήσεις των ΑΕΙ.

Οι δύο ειδήσεις, με διαφορά μιας μέρας μεταξύ τους, αναδεικνύουν την τρομακτική αντίθεση, τις δύο όψεις, τους δύο εντελώς διαφορετικούς κόσμους που κινούνται παράλληλα στη χώρα μας.

Ο ένας κόσμος είναι η ομάδα που διαπρέπει, η ομάδα που κατάφερε να υποστηρίξει την υπόθεσή της ενώπιον ενός τριμελούς διαιτητικού δικαστηρίου που αποτελείτο από τους David Caron (King's College London), Samuel Wordsworth QC (Essex Court Chambers) και Wendy Miles QC (Boies, Schiller & Flexner LLP) και να ανακηρυχθεί νικήτρια του εφετινού διαγωνισμού FDI Moot καταλαμβάνοντας την πρώτη θέση παγκοσμίως (κερδίζοντας οκτώ βραβεία / διακρίσεις στον φετινού διαγωνισμού). Είναι η ομάδα που εκπροσώπησε για τρίτη φορά την Νομική Αθήνας στον ίδιο διαγωνισμό (η περσινή ομάδα είχε κερδίζει την τρίτη θέση).

Είναι η ομάδα που επιτρέπει σε όλους να ελπίζουν, να αισιοδοξούν, να εμπνέονται, που δείχνει ένα ανοιχτό παράθυρο, διαφυγής από την κρίση και τη μιζέρια, που δημιουργεί μια ηθική ανάταση και μια περηφάνια, το πιο δυσεύρετο ίσως συναίσθημα του καιρού μας,

Ο άλλος κόσμος είναι αυτός που ιδεολογικά αντιτάσσεται στην αξιολόγηση του Πανεπιστημίου όπου σπουδάζουν. Είναι αυτός που θεωρεί ότι κερδίζει όταν εκδιώκει τους έλληνες καθηγητές του εξωτερικού, χωρίς να τους ακούσει, χωρίς να ρωτήσει, χωρίς να αξιολογήσει σε βάθος την ουσία της αξιολόγησης, επειδή ιδεολογικά την έχει απορρίψει. Και κυρίως χωρίς να καθίσει λεπτό να σκεφτεί μήπως η αξιολόγηση μπορεί να αποτελέσει έναυσμα για την αναβάθμιση της σχολής και των σπουδών, μήπως τελικά καταλήξει προς όφελος των φοιτητών.

Ο ένας κόσμος, της πρώτης ομάδας, μόχθησε να ετοιμάσει αγορεύσεις στην αγγλική γλώσσα, να αντιμετωπίσει σειρά πολύπλοκων νομικών ζητημάτων, να μελετήσει το δίκαιο να κερδίσει τη μάχη στη δικαστική αίθουσα.

Ο άλλος κόσμος, οργανώθηκε, συγκέντρωσε τα φρούτα του πολέμου και ταμπουρώθηκε για να υπερασπιστεί μαχητικά τη σχολή από την ποταπή διαδικασία της αξιολόγησης.  

Δυστυχώς οι προπτυχιακοί φοιτητές της Νομικής με την πρωτιά τους, δείχνουν πόσο μεγάλη είναι η καθυστέρηση των μαχητών με τα νεράτζια.

Δείχνουν επίσης ότι όταν ξέρεις πού θέλεις να φτάσεις, μαθαίνεις να φτιάχνεις και τον δρόμο που θα σε πάει εκεί.

Η πρώτη ομάδα διαγωνίστηκε στην εικονική διεθνή επενδυτική διαιτησία FDI Moot  που αφορά στο συνεχώς εξελισσόμενο διεθνές δίκαιο προστασίας ξένων επενδύσεων και αποτελεί προσομοίωση της διαδικασίας διαιτητικής επίλυσης διεθνών επενδυτικών διαφορών.

Η δεύτερη ομάδα, μαθαίνει να αγωνίζεται στο αμφιθέατρο και ίσως και στο δρόμο ενάντια σε μια διεθνή επένδυση, αδιαφορώντας για την επένδυση, για τις επιπτώσεις της στην απασχόληση, στην ανάπτυξη, στην ευημερία της χώρας. Γιατί έχει εξ ορισμού απορρίψει την ξένη επένδυση, όπως έχει απορρίψει και την αξιολόγηση.

Το μεγαλύτερο δυστύχημα όμως για μας τους πολίτες αυτής της χώρας, είναι πως η πρώτη ομάδα, αυτή που διέπρεψε, αυτή που σπούδασε εδώ στην ίδια σχολή με τη δεύτερη ομάδα, μόλις αποφοιτήσει το πιθανότερο είναι να αναζητήσει την τύχη και τις ευκαιρίες της ζωής της, κάπου άλλου και όχι εδώ.

Εδώ όμως σίγουρα θα μείνουν κάποιοι από τους μαχητές. Κι αν δεν διαπρέψουν στη νομική επιστήμη, μπορεί σε λίγα χρόνια να διαπρέψουν ως …αγορητές στο βήμα της Βουλής.

Από την ίδια σχολή θα έχουν αποφοιτήσει όλοι τους. Τη Νομική της Αθήνας. Και άντε μετά να αξιολογήσεις αυτή τη σχολή και την κατάντια μας μαζί.