Γιώργος Χ. Παπαγεωργίου

Ολες οι προβλέψεις για το 2025 παγκοσμίως, από μέσα ενημέρωσης, κυβερνητικούς αξιωματούχους μέχρι διπλωμάτες και επενδυτές, οι πάντες ξεκινούν τις εκτιμήσεις τους με τις συνέπειες που θα έχουν οι αποφάσεις του νέου προέδρου των ΗΠΑ.
Ισως, μάλιστα, αρκετά σημαντική να αποδειχθεί και η ανάληψη της θέσης του «προεδρικού πρώτου φίλου» και υπουργού Κυβερνητικής Αποτελεσματικότητας από τον Ελον Μασκ, τον πλουσιότερο άνθρωπο του κόσμου, ο οποίος τελευταία επιδεικνύει μια ακόρεστη όρεξη να επηρεάζει τα πολιτικά πράγματα όχι μόνο στις ΗΠΑ, αλλά και στην Ευρώπη.

Ηδη ο Μασκ επιχείρησε -και παραλίγο να τα καταφέρει- να αποτρέψει την ψήφιση νομοσχεδίου για ανανέωση της χρηματοδότησης της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των ΗΠΑ για το οποίο υπήρχε συναίνεση μεταξύ Ρεπουμπλικανών και Δημοκρατικών γερουσιαστών. Και χωρίς ο ίδιος, βέβαια, να έχει δικαίωμα ψήφου. Απλώς ανακοίνωσε με ένα tweet στο X (πρώην Τwitter) ότι θα ξόδευε όσα χρήματα χρειαζόταν για να διασφαλίσει ότι δεν θα επανεκλεγεί όποιος Ρεπουμπλικανός γερουσιαστής ψήφιζε το νομοσχέδιο. Παρόλο που τελικά το νομοσχέδιο πέρασε από τη Γερουσία, η απειλή τρομοκράτησε κάποιους γερουσιαστές, ενώ το πιο σημαντικό ίσως είναι το ότι έδειξε πώς μπορεί να επηρεάσει αποφάσεις και καταστάσεις ένας πάμπλουτος άνθρωπος, ο οποίος μάλιστα έχει στην ιδιοκτησία του την πιο διαδεδομένη πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης - η οποία παίζει σημαντικό ρόλο στην ενημέρωση αλλά και στην παραπληροφόρηση παγκοσμίως.

Ο γερουσιαστής των Δημοκρατικών Μπέρνι Σάντερς, που αυτοπροσδιορίζεται ως ανεξάρτητος σοσιαλιστής, έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου ότι οι ΗΠΑ μετατρέπονται ταχύτατα σε μια ολιγαρχία που διοικείται από δισεκατομμυριούχους που θέλουν να αυξήσουν ακόμα περισσότερο τον πλούτο και την ισχύ τους. 

Ανέφερε χαρακτηριστικά: «Κινούμαστε ταχύτατα προς μια ολιγαρχική μορφή κοινωνίας. Ποτέ άλλοτε στην Αμερικανική Ιστορία τόσο λίγοι δισεκατομμυριούχοι, τόσο λίγοι άνθρωποι, δεν είχαν τόσο μεγάλο πλούτο και τόση δύναμη [...]. Ποτέ άλλοτε δεν υπήρξε τόσο μεγάλη συγκέντρωση ιδιοκτησίας και εξουσίας της Wall Street σε όλους τους τομείς. Και ποτέ άλλοτε στην Αμερικανική Ιστορία οι άνθρωποι στην κορυφή δεν είχαν τόσο μεγάλη πολιτική δύναμη [...]. Δεν μπορούμε να γυρνάμε σε όλο τον κόσμο και να λέμε: ‘’Α, καλά, ξέρετε, στη Ρωσία ο Πούτιν έχει μια ολιγαρχία’’. Λοιπόν, κι εμείς έχουμε την ολιγαρχία μας εδώ».

Ο Σάντερς κατήγγειλε επίσης ότι στις προεδρικές εκλογές μόλις 150 οικογένειες δισεκατομμυριούχων ξόδεψαν σχεδόν 2 δισεκατομμύρια δολάρια για να αγοράσουν υποψηφίους και τώρα κάποιοι από αυτούς ανταμείφθηκαν από τον Τραμπ με κορυφαίους ρόλους στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Οι δισεκατομμυριούχοι που επέλεξε ο Τραμπ για να υπηρετήσουν στην κυβέρνησή του έχουν συνολικό πλούτο τουλάχιστον 383 δισ. δολαρίων - ποσό μεγαλύτερο από το ΑΕΠ 172 κρατών!

Είναι ήδη ξεκάθαρο ότι από τις πρώτες ενέργειες του υπουργού Ελον Μασκ θα είναι να κόψει θέσεις εργασίας από τον «αντιπαραγωγικό», όπως χαρακτηρίζεται, δημόσιο τομέα, για να στηρίξει με διαθέσιμο δυναμικό τον «παραγωγικό» ιδιωτικό τομέα. Δεν το έχει πει με αυτά τα λόγια, αλλά αυτή είναι η κεντρική ιδέα της «Αποτελεσματικότητας».

Είναι, άλλωστε, παλιά και δοκιμασμένη συνταγή: κόβεις τη χρηματοδότηση στις δημόσιες δομές, με αποτέλεσμα οι παρεχόμενες υπηρεσίες να υποβαθμίζονται και στη συνέχεια επιρρίπτεις την ευθύνη στους δήθεν «τεμπέληδες» δημοσίους υπαλλήλους, για να τους απολύσεις. Και έχεις και άλλον έναν αποδιοπομπαίο τράγο (εκτός από τους «ξένους») για να του φορτώσεις την ευθύνη για όλα τα δεινά.

Ο Μασκ δεν έχει κρύψει και ότι θα βοηθήσει ομοϊδεάτες στη Γηραιά Ηπειρο, όπως το ακροδεξιό κόμμα AfD στη Γερμανία και ο Νάιτζελ Φάρατζ στη Βρετανία, για τους οποίους έχει ήδη εκφράσει ανοιχτά την υποστήριξή του.

Είναι σημείο των καιρών. Το χρήμα πάντα κυβερνούσε τον κόσμο, αλλά, όπως φαίνεται τώρα, πλέον παρακάμπτονται και οι ενδιάμεσοι θεσμοί, καθώς οι πλούσιοι και ισχυροί αναλαμβάνουν απευθείας την πολιτική εξουσία. Και, βέβαια, θα κοιτάξουν πρώτα τα συμφέροντά τους, καθώς οι προσωπικότητες αυτές δεν έφτασαν εκεί που έφτασαν χάρη στην ανιδιοτέλειά τους και τη ροπή τους για προσφορά στο κοινωνικό σύνολο.