Γιώργος Δ. Ανδρέου

Θετική, την, έστω και εκ των υστέρων, αφύπνιση της Ευρωπαϊκής ‘Ένωσης, προ του ορατού κινδύνου της πολιτικής περιθωριοποίησής της με την επιχειρούμενη, χωρίς την παρουσία της, νέα Ευρωπαϊκή Γιάλτα, (στην Γιάλτα μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο η Ευρώπη είχε πρωταρχικό ρόλο με τον μέγα Ουίνστον Τσώρτσιλ).

Αρνητική, την αναζωπύρωση του εγχώριου κινήματος των Πουτινιστών, των οπαδών της φιλορωσικής στάσης της χώρας μας στον πόλεμο, την εισβολή αληθώς, της Ρωσίας στην Ουκρανία και του αντιευρωπαϊσμού γενικότερα.

Η αφύπνιση της ΕΕ δεν μπορεί παρά να έχει θετικά αποτελέσματα γιατί προκάλεσε ήδη τον προβληματισμό για το τι φταίει που η Ευρώπη κατέληξε πολιτικά, αλλά και οικονομικά, αδύναμη, άβουλη, ουραγός των εξελίξεων και των πρωτοβουλιών που έχουν μετακινηθεί ανατολικά. Δρομολόγησε την αυτογνωσία και τη μελέτη των επιβεβλημένων κινήσεων για την αντιμετώπιση της επελάσεως του εδαφικού ιμπεριαλισμού της Ρωσίας, του οικονομικού ιμπεριαλισμού της Κίνας και της Ινδίας και του αυταρχικού πλέον ηγεμονισμού των ΗΠΑ. Η θεσμική κοινωνική και δημοκρατική πρωτοπορία για την οποία καμαρώνει η Ευρώπη, μετατρέπεται σε συγκριτικό της μειονέκτημα , μπούμεραγκ, έναντι των χωρών που αναπτύσσονται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς με δικτατορικές ή ημιδικτατορικές διακυβερνήσεις που αδιαφορούν και παραμερίζουν, απροκάλυπτα, τις κοινωνικές κατακτήσεις, την προστασία του περιβάλλοντος και τους δημοκρατικούς θεσμούς και εγγυήσεις που περιορίζουν την ασύδοτη ανάπτυξη.

Έγινε, η Ευρώπη, ο πόλος έλξης μεταναστών – πρόσθετο τεράστιο βάρος - όνειρο των φτωχών της ανθρωπότητας για διαβίωση και κοινωνικές παροχές που ούτε διανοούνταν.

Αντίστοιχα το κίνημα των Πουτινιστών στη χώρα μας κατάφερε το θεωρητικά ακατόρθωτο - αποτέλεσμα της συμμετοχής μας στην Ευρωπαϊκή εφησυχαστική ραθυμία δεκαετιών. Να στοιχηθούν στον φιλοπουτινισμό, αν και από διαφορετική αφετηρία, οπαδοί κομμάτων και αποκομμάτων της δεξιάς και της αριστεράς. Οι δεξιοί, αφελώς, λόγω θρησκευτικής Ορθοδοξίας, ακολουθώντας απατεώνες και θεομπαίχτες. Οι αριστεροί λόγω του αντιαμερικανισμού και του αντιευρωπαϊσμού που κυκλοφορεί στο DNA τους, που κάποιοι – οι ορθόδοξοι - υπηρετούν συνειδητά και οι λοιποί ενστικτωδώς. Οι μεν δεξιοί προσβλέπουν στο «ξανθό γένος» που σημειωτέον ιστορικά μόνο συμφορές έφερε στην χώρα μας, οι δε αριστεροί δικαιολογούνται μιλώντας για τους «Ναζί» Ουκρανούς, που τιμωρεί ο «δημοκράτης» Βλαδίμηρος εισβάλλοντας σε ξένη χώρα. Έκαστος από εκεί και με τη λογική που τα κοιτά.

Ο πολιτικός «Πουτινισμός» στη χώρα μας, με αδιευκρίνιστης προέλευσης τεράστια οικονομικά μέσα στην διάθεσή του, έχει ξεφύγει από την γραφικότητα, δεν εξαντλείται πλέον στη δικαιολόγηση και την υπεράσπιση της εισβολής του Πούτιν στη Ρωσία, αλλά ηγείται ευθέως του αντιευρωπαϊσμού. Όχι με την λογική της κριτικής για την ανάγκη επανασχεδιασμού και επαναπροσδιορισμού της Ενωμένης Ευρώπης προς τους σκοπούς για τους οποίους ιδρύθηκε – με την Ελλάδα στον σκληρό της πυρήνα – αλλά ευθέως και απροκάλυπτα, μιλάνε για αποχώρηση της χώρας από την ΕΕ.

Στην υπεράσπιση της Ευρωπαϊκής πορείας της χώρας, η κεντροδεξιά κυβερνητική παράταξη έχει μείνει, δυστυχώς, μόνη. Όσο δε μειώνεται η πολιτική της εμβέλεια τόσο κινδυνεύει ο φιλευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας.

Από δεξιά της ευθέως και απροκάλυπτα. Ακόμα και πολιτικοί που υπηρέτησαν την Ευρωπαϊκή Ιδέα δολιχοδρομούν επικίνδυνα.

Από αριστερά οι φθίνουσες κατακερματισμένες φιλευρωπαϊκές δυνάμεις της ανανεωτικής αριστεράς πιεζόμενες από εξτρεμιστικές λαϊκίστικες αναχρονιστικές δυνάμεις, πλειοδοτούν ανοήτως σε αντιευρωπαϊκές θέσεις, κυνηγώντας το περιθωριακό ακροατήριο.

Μένει το Πασόκ της μειωμένης πολιτικής εμβέλειας. Με την ηγεσία του να τάσσεται ευθέως υπέρ του Ευρωπαϊκού προσανατολισμού της χώρας. Σε επίπεδο όμως των οπαδών που του απέμειναν, τα πράγματα είναι πολύ μπερδεμένα.

Κυριαρχούν, ειδικά στα social media, οι θορυβούντες παλαιοπασόκοι . Τάσσονται αναφανδόν υπέρ της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, ευθέως αντιευρωπαϊστές ζητούν τον επαναπροσανατολισμό της εξωτερικής μας πολιτικής προς την Ρωσία του Πούτιν, φλερτάρουν με τον Τραμπισμό και τους αντισημίτες οπαδούς της Χαμάς. Κι όλα αυτά στο όνομα και υπό την φωτογραφία του Ανδρέα Παπανδρέου, που δεν πρόλαβε να βγάλει (!!!), όσο ζούσε, τη χώρα από την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ, αρκεσθείς στη διαχείριση των Ευρωπαϊκών κονδυλίων.

Επικίνδυνη πολιτική αφέλεια, έως ανισορροπία, διατρέχει τη χώρα, χαλαρώνοντας τα εθνικά ανακλαστικά.

Προ του παραπάνω ύψιστου κινδύνου, διερωτάται κανένας ποιος θα ήταν ο προσανατολισμός σε σχέση με την Ευρώπη των διαφαινόμενων υπό ίδρυση κομμάτων, σίγουρα από τον Αλέξη Τσίπρα από αριστερά, και πιθανώς από τον Αντώνη Σαμαρά, από δεξιά. Αν τοποθετηθούν ξεκάθαρα φιλευρωπαϊκά, καλοδεχούμενοι, θα βοηθήσουν. Αν όμως καβαλήσουν και αυτοί τον αντιευρωπαϊκό ΤραμποΠουτινισμό που δείχνουν να ασπάζονται οι πάτρωνές τους, κακά μαντάτα.

Γρηγορείτε σώφρονες πολίτες.

Ο Γιώργος Ανδρέου είναι δικηγόρος (www.andreoulaw.gr)