Φώτης Πλιάκος

Oι άνθρωποι της διοίκησης των Βαυαρών -θρύλοι του παγκόσμιου ποδοσφαίρου όπως ο Φραντζ Μπεκενμπάουερ που ήταν ο πρόεδρος, ο Καρλ Χάιντζ Ρουμενίγκε που εκτελούσε χρέη CEO και ο Ούλι Χένες που ήταν o manager του ποδοσφαιρικού τμήματος, έδειξαν ιδιαιτέρως δυσαρεστημένοι με τον προπονητή τους, Οτμαρ Χίτσφελντ:

«Τον πληρώνουμε τόσα πολλά εκατομμύρια, του έχουμε φέρει όποιον παίκτη μας ζήτησε και επί της ουσίας αυτός κάθεται στην καρέκλα του και δεν κάνει τίποτα. Θα τα πηγαίναμε καλύτερα ακόμη και χωρίς προπονητή και ταυτόχρονα θα γλιτώναμε ένα τσουβάλι χρήματα» φέρεται να είχαν πει, μεταξύ τύρου και αχλαδιού, οι Γερμανοί παράγοντες στους λοιπούς συνδαιτημόνες τους.

Οι τότε διοικούντες την ΠΑΕ Αρης έμειναν εντυπωσιασμένοι από τα λόγια που άκουσαν από τους legents του ποδοσφαίρου και αποφάσισαν να τα φέρουν στα μέτρα τους όταν, μερικούς μήνες αργότερα, ήθελαν αυτοί με τη σειρά τους να διώξουν τον τότε προπονητή των «κιτρινόμαυρων», Κίκε Ερνάντεθ:

«Οι προπονητές στο ποδόσφαιρο είναι μια ουτοπία και δεν είναι τόσο σημαντικοί στη λειτουργία μιας ομάδας όσο πιστεύουν οι οπαδοί» έλεγαν με στόμφο τα στελέχη της ΠΑΕ Αρης για να δικαιολογήσουν τη νέα αλλαγή στην τεχνική ηγεσία της ομάδας.

Αυτή η ατάκα, «οι προπονητές είναι μια ουτοπία στο ποδόσφαιρο», φαίνεται να έχει στοιχειώσει τον ποδοσφαιρικό Αρη τα τελευταία 30 χρόνια.

Οι άνθρωποι που διοίκησαν την ΠΑΕ Αρης τις τρεις τελευταίες δεκαετίες είχαν αρκετές διαφορές στον τρόπο σκέψης αλλά και κάτι κοινό: σχεδόν όλοι τους θεωρούν ή θεωρούσαν περιττούς τους προπονητές στο ποδόσφαιρο.

Ενδεχομένως αυτή να είναι η αιτία που δεν κατάφεραν στη θητεία τους να καταγράψουν κάποια σημαντική αγωνιστική επιτυχία.

Εάν εξετάσουμε τη λίστα με τους δέκα μακροβιότερους τεχνικούς στον ποδοσφαιρικό Αρη θα δούμε πως πέραν του Ακη Μάντζιου και του Εκτορ Ραούλ Κούπερ οι υπόλοιποι θήτευσαν στον «κιτρινόμαυρο» πάγκο στο αρκετά μακρινό παρελθόν: ο Μπέλα Πάλφι (1963-1966), ο Σβέτισλαβ Γκλίσοβιτς (1959-1961 και 1966-1967), ο Μίλοβαν Τσίριτς (1969-1971 και 1978-1979), ο Σεβεριάνο Κορέιρα (1967-1969), ο Γουίλφ ΜακΓκίνες (1971-1973) και ο Αντώνης Γεωργιάδης (1982-1984).

Την πρώτη θέση στη λίστα κατέχει ο Γιώργος Φοιρός με 245 αγώνες σε τρεις θητείες (1992-1994, 1997-1998 και 2002-2003).

Ενδεχομένως το ποδόσφαιρο να τιμωρεί τον Αρη για αυτή την άκρατη προπονητοφαγία που κυριαρχεί τις τελευταίες δεκαετίες.

Καλή επιτυχία στον Μανόλο Χιμένεθ, προσωπικά θα τον στηρίξω από αυτό το μπλογκ (και όχι μόνο) όπως έκανα τόσο με τον Ακη Μάντζιο όσο και με τον Μαρίνο Ουζουνίδη.