Δημήτρης Δανίκας

Όταν το διάβασα με μια λέξη αντέδρασα: «μόνο;». Και μετά ένα πράγμα σκέφθηκα. Για φαντάσου, λέει, να είχαμε έναν Τραμπ στη θέση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Υστερα έκανα μια πρόχειρη και αυθόρμητη σύγκριση «ποιος χειρότερος εκ των δύο ο Τσίπρας η ο Τραμπ;» Αστεία πράγματα. Μα φυσικά ο Τραμπ

Θα αναρωτηθείτε-δικαιολογημένα-πως είναι δυνατόν δύο πολιτικοί προερχόμενοι από την ίδια, περίπου, κομματική κοιτίδα όπως ο Κυριάκος και ο Τραμπ, να προσεγγίζουν και να διαχειρίζονται ένα τόσο ακραίο και καταλυτικό πρόβλημα με εντελώς διαφορετικά και εντελώς αντίθετα κριτήρια

Κι όμως είναι εξηγήσιμο. Ο Τραμπ είναι λαικιστής της Δεξιάς. Ο Κυριάκος δεν είναι. Ο Τραμπ είναι Αμερικανός. Που σημαίνει πάνω απ όλα το δολάριο. Προσκυνώ το χρήμα. Θυσιάζω τα πάντα στον βωμό της Αγοράς. Μωρέ δε πα να πεθάνουν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες Δεν μου καίγεται καρφί. Ασε που έτσι κι αλλιώς θα πέθαναν. Ας πρόσεχαν!

Ο Τραμπ είναι μεγαλοεπιχειρηματίας. Επομένως ακόμα πιο ανάλγητος και κυνικός. Αλλωστε το ακροατήριό του αποτελείται, κυρίως, από ψηφοφόρους που πάνω κάτω ασπάζονται τις ίδιες μ εκείνον, αντιλήψεις και πεποιθήσεις. Αρκεί να θυμηθείτε τις απίστευτες αντιδράσεις που ξεσήκωσε το νομοσχέδιο του Ομπάμα περί δωρεάν Νοσηλείας

Αν, σου λέει, δεν έχεις ιδιωτική ασφάλεια, αυτό σημαίνει πως είτε είσαι τεμπέλης είτε κακοποιός με λερωμένο ποινικό μητρώο. Αφού λοιπόν είσαι βαρίδι για την κοινωνία και τα δημόσια ταμεία, πριτς που με τους δικούς μου φόρους θα χορηγήσω την δική σου νοσηλεία. Αντε γεια. Να πεθάνεις στον δρόμο. Να ξεβρομίσει η Αμερικανική κοινωνία. Δεν θα σου δώσω πεντάρα τσακιστή. Ου να μου χαθείς κοπρίτη ε κοπρίτη!

Αυτή η λογική πρυτανεύει στην Αμερικανική κοινωνία. Γι αυτό ο Τραμπ κέρδισε προεδρική θητεία. Γι αυτό είναι ο άνθρωπός τους. Και γι αυτό, ίσως, καταφέρει να ξαναψηφιστεί για δεύτερη φορά

Προσέξτε τώρα το οξύμωρο της ιστορίας. Ο Τραμπ ψηφίστηκε από πολίτες των «χαμηλών στρωμάτων». Από τους «μη προνομιούχους». Και μάλιστα από τις μεγάλες ηλικίες. Δηλαδή από τις πιο ευπαθείς ομάδες. Από εκείνους που πεθαίνουν καθημερινά, που τα ονόματά τους στολίζουν τις εκατόμβες του Τραμπ. Από τους μελλοθάνατους

Κι όμως αυτοί οι μελλοθάνατοι. Αυτοί οι ρακένδυτοι, οι ανήμποροι, οι «καταραμένοι» αντί να ξεσηκωθούν και να τον λούζουν με σκ@@α. Αντί να εκτοξεύουν εναντίον του κλούβια αβγά και σάπια ζαρζαβατικά, ως πειθήνια ζωντανά ερείπια, όλα τα υπομένουν. Απίστευτο κι όμως αληθινό. Πάνω κάτω το ίδιο συμβαίνει και στην Αγγλία του Μπόρις Τζόνσον

Ξέρετε γιατί; Επειδή έτσι γαλουχήθηκαν. Ετσι εκπαιδεύτηκαν. Μ αυτές τις αξίες πορεύτηκαν και πορεύονται. Προσκυνώντας το θεό του δολαρίου. Μόνο αυτό. Ας πεθάνω εγώ, αρκεί το δολάριο να παραμείνει η απόλυτη αξία, η απόλυτη ιδεολογία, ο μοναδικός θεός

Εκεί ακριβώς, σ αυτή την εμμονή και μ αυτή την κυνική ανάλγητη λογική, ο Αμερικανικός, αχόρταγος, καπιταλισμός, συμπίπτει με τον Μουσουλμανισμό. Για σκεφτείτε το

Και τέλος, για μια ακόμα φορά Ευρώπη και Ελλάδα. Να κάνουμε το σταυρό μας που είμαστε Ευρωπαίοι. Που ακολουθούμε τις αρχές του Διαφωτισμού και του ουμανισμού. Και που ο Covid 19 κατέφθασε με τον Κυριάκο πρωθυπουργό!