Δημήτρης Δανίκας

Ο Κυριάκος, λοιπόν. Από Δαβίδ μεταμορφώθηκε σε γίγαντα. Ποιος το περίμενε. Και ποιος στοιχημάτιζε στον «Κούλη». Κι όμως. Πάντα έρχεται από κει που δεν το περιμένεις. Οι ανατροπές, φίλοι μου. Μ’ αυτές είναι ερωτευμένη η ζωή!

Για παράδειγμα. Με τη διπλή στρατηγική, του μαστιγίου και του καρότου, κατάφερε να πετάξει τον ψευτοσουλτάνο στο καναβάτσο. Τη μια στιγμή ανένδοτος. Ούτε σπιθαμή ελληνικού εδάφους (με την τριπλή σημασία). Την ίδια στιγμή να διαμηνύει παντού και ταυτοχρόνως να πείθει πως εννοεί κάθε λέξη. Πως είναι αποφασισμένος για όλα. Και για θερμό επεισόδιο. Και την επόμενη στιγμή, με το καρότο, ανοιχτός σε διάλογο με τον γείτονα.

Αυτή η διπλή στρατηγική, αυτή η δύσκολη και εύθραυστη ισορροπία, είχε ένα άκρως ευεργετικό και χρήσιμο αποτέλεσμα: οι σύμμαχοι αφυπνίστηκαν. Από τη «χειμερία νάρκη» του διαιτητή και του Πόντιου Πιλάτου. Οι σύμμαχοι αντιλήφθηκαν πως αυτή η παροιμιώδης ουδετερότητα μπορεί να τους πιάσει στον ύπνο. Δηλαδή μια πολεμική ανάφλεξη θα είναι ικανή να τινάξει στον αέρα τη συμμαχία στο ΝΑΤΟ.

Κι ενώ ο στόλος της Τουρκίας εγκαταλείπει το Αιγαίο. Κι ενώ οι τόνοι πέφτουν. Κι ενώ σχεδόν όλοι οι σύμμαχοι και όλοι οι αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Ενωσης τάσσονται υπέρ Ελλάδας. Την ίδια στιγμή η Γενική Γραμματεία Δημόσιας Υγείας μοιράζει μάσκες Extra Large στα παιδιά. Το κράτος, από τα περιορισμένα έσοδά του, πληρώνει 6 εκατομμύρια στους «εργοστασιάρχες» που εξέλαβαν μικρά παιδιά ως απογόνους του Κύκλωπα Πολύφημου. Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές δρασκελίζουν το κατώφλι των σχολείων χωρίς να είναι αναγκασμένοι να κάνουν τεστ. Οι αναπληρωτές και οι ωρομίσθιοι είναι μισοί από την περσινή χρονιά χωρίς τον COVID-19. Και ο αριθμός των μαθητών ανά αίθουσα ξεπερνάει τους είκοσι. Τρέλα!

Κοντά σε αυτά, από τα πρόσφατα περιστατικά, το -κατ’ ευφημισμόν- Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης στην κατακαημένη Μόρια καταλήγει στάχτη και μπούρμπερη. Δεκατρείς χιλιάδες ρακένδυτοι φορείς πάσης φύσεως ιών σουλατσάρουν στους δρόμους του χωριού μεταδίδοντας κάθε μόλυνση που μπορεί κανείς να φανταστεί. Και αυτά, επειδή όλους αυτούς τους μήνες, από τον Μάρτιο μέχρι τον Σεπτέμβριο, ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός σφύριζε αδιάφορα.

Προφανώς επειδή δεν του πέρασε καν από το μυαλό ότι ως υπουργός, με την αδιαφορία του, προστατεύει τη δημιουργία μιας μολυσμένης «ατομικής βόμβας». Και δεν του πέρασε από τον νου ότι η Λέσβος είναι νησί ακριτικό, ότι συνορεύει με τον ύπουλο-γείτονα εχθρό. Και ότι η εφιαλτική εξέλιξη από την ανάφλεξη αυτής της ανθρώπινης «βόμβας» θα καταλήξει σαν βούτυρο στο ψωμί του ψευτοσουλτάνου Ταγίπ Ερντογάν!

Είτε λοιπόν από ανικανότητα. Είτε από επιπολαιότητα. Είτε από αμέλεια. Είτε από αδιαφορία. Είτε από δόλο. Είτε από πεπονόφλουδα. Ανεξάρτητα τι ισχύει απ’ όλα αυτά. Δεν είμαι Σέρλοκ Χολμς, ούτε παιδονόμος της Νέας Δημοκρατίας. Του οποιουδήποτε κόμματος. Εκείνο που καταλαβαίνω είναι ότι ανάμεσα στον Κυριάκο και σε πολλούς υπουργούς του το χάσμα (ικανοτήτων) είναι μεγάλο. Και αγεφύρωτο. Επομένως, μία η λύση. Γνωστή. Και λόγω της ολόπλευρης κρίσης που μαστιγώνει τους πολίτες και τη χώρα είναι ακόμα πιο αναγκαία. Δεν κάνεις; Εφυγες. Τώρα!

Θα σας το πω διαφορετικά. Οταν καταφέρνεις να κάνεις διεθνές κεφαλοκλείδωμα σ’ έναν Ερντογάν και σε μια Τουρκία και την ίδια στιγμή η πολιτική σου τσαλακώνεται από έναν -φέρ’ ειπείν- Μηταράκη, ε, τότε υπάρχει πρόβλημα. Τον Ερντογάν δεν μπορείς να τον αλλάξεις. Τους ανίκανους μπορείς. Ιδού οι άχρηστοι, ιδού της εξόδου η πόρτα!