Βασίλης Δαλιάνης

Ο αντιπρόεδρος Παπαδημούλης, υπογραμμίζει μάλιστα ότι παραμένει στη διάθεσή της Επιτροπής «για περαιτέρω πληροφορίες, καθώς η κατάσταση εξακολουθεί να βρίσκεται σε εξέλιξη». Ωραία λόγια. Ουσία μηδέν. 

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, δια του Επιτρόπου Δημήτρη Αβραμόπουλου είχε ήδη δηλώσει δημοσίως, ότι η  «Κομισιόν θα σταθεί στο πλευρό των Ελλήνων πολιτών», ενώ και ο Πρόεδρος Γιούνκερ, δια του εκπροσώπου του Μαργαρίτη Σχοινά, είχε εκφράσει την ετοιμότητα της Κομισιόν να βοηθήσει την Ελλάδα.  

Το βασικό πρόβλημα σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν είναι κάποιος «φιλανθρωπικός σύλλογος», ο οποίος θα στείλει μερικά εκατομμύρια ευρώ στην ελληνική κυβέρνηση για «κάθε χρήση». Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν είναι φυσικά ούτε κάποια ομοσπονδιακή κυβέρνηση που μπορεί να πάρει πρωτοβουλίες για να βοηθήσει τα κράτη-μέλη. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με τις γενικές γραμματείες της, καθώς και όλα τα υπόλοιπα όργανα της Ένωσης, μπορούν να ενεργοποιηθούν μόνο αν το ζητήσει μία κυβέρνηση  κράτους – μέλους, επισήμως και παρέχοντας συγκεκριμένες λεπτομέρειες και σαφέστατες πληροφορίες.

Τραγωδία στην Μάνδρα, πετρελαιοκηλίδα στον Σαρωνικό, προσφυγικό – μεταναστευτικό. Όσο και αν οι τρεις αυτές καταστάσεις δεν έχουν επιφανειακά τίποτε το κοινό, εντούτοις συγκλίνουν στον τρόπο με τον οποίο η ελληνική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝ.ΕΛ, αντιμετωπίζει την Ευρωπαϊκή Ένωση. 

Και στις τρεις περιπτώσεις η ελληνική κυβέρνηση είτε άργησε να ζητήσει την ευρωπαϊκή βοήθεια, είτε το αίτημά της δεν ήταν πλήρες, είτε τελικά δεν κατάφερε να απορροφήσει όλα τα διαθέσιμα ευρωπαϊκά κονδύλια. 

Στην περίπτωση της Μάνδρας δεν αρκεί η επιστολή Παπαδημούλη. Απαιτείται αίτημα της κυβέρνησης. Σαφές και πλήρες.

Στην πετρελαιοκηλίδα στον Σαρωνικό, οι ελληνικές αρχές καθυστέρησαν τουλάχιστον τρεις ημέρες να ζητήσουν την βοήθεια του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για την Ασφάλεια στη Θάλασσα.Το αποτέλεσμα, γνωστό. 

Στο προσφυγικό – μεταναστευτικό, ενώ τα κονδύλια – περίπου 1,3 δισ. ευρώ - είναι διαθέσιμα, η Ελλάδα δεν τα απορροφά αποτελεσματικά. Την ίδια στιγμή που πληθαίνουν οι φωνές στην Ε.Ε., οι οποίες ζητούν τα αναξιοποίητα κεφάλαια να διατεθούν σε άλλα, πιο αποτελεσματικά κράτη -μέλη ή ακόμα και σε χώρες εκτός της Ε.Ε. 

Το ερώτημα, γιατί η ελληνική κυβέρνηση δεν ζητεί άμεσα την ευρωπαϊκή συνδρομή και γιατί δεν μπορεί να αξιοποιήσει τα διαθέσιμα κεφάλαια για να αντιμετωπίσει καταστροφές και τραγωδίες, δεν μπορεί να απαντηθεί. Άγνοια της λειτουργίας της Ε.Ε. από την ελληνική κυβέρνηση; Τον Ιανουάριο του 2015, θα μπορούσε να ισχύει. Τον Νοέμβριο του 2017 τέτοια άγνοια δεν μπορεί να δικαιολογηθεί.  

Διοικητική ανεπάρκεια ή αντιπάθεια για την Ευρωπαϊκή Ένωση; Πιθανόν ένας συνδυασμός και των δύο, θα αρκούσε για την κατανόηση της κυβερνητικής πρακτικής. Άλλωστε η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη «πουλάει πολύ λιγότερο» σε συγκεκριμένη μερίδα ψηφοφόρων, από την «Ευρώπη της καταπίεσης και της λιτότητας».  

Όποια και αν είναι τα αίτια αυτής της παράλογης κυβερνητικής πρακτικής, η Ελλάδα παρουσιάζεται ανίκανη να συγχρονιστεί με την ευρωπαϊκή κανονικότητα και να αντιμετωπίσει κάθε κατάσταση που αιτεί πράξεις και όχι απλώς επικοινωνιακά τεχνάσματα.