Ανδρέας Ζούλας

Μόνο που εδώ, το «πλάσμα» δεν θέλει καμία σχέση με τον δημιουργό του… Είναι άλλη ιστορία. Η Αντιπολίτευση, κυρίως η «κεντροαριστερά» αλλά και η «κεντροπασοκική», μη έχοντας πολιτικό λόγο και αξιόπιστο «κυβερνητικό πρόγραμμα» να αντιτάξει στην Κυβέρνηση, παγίως χρησιμοποιεί «θέματα» στα οποία προσκολλάται. Τα «Τέμπη» είναι η χαρακτηριστικότερη και διαρκέστερη περίπτωση. «Έχτισε» ολόκληρη η Αντιπολίτευση τον μύθο του «εγκλήματος των Τεμπών», η πολιτική εκμετάλλευση του οποίου διακόπηκε για λίγο με τον ΟΠΕΚΕΠΕ και την έξαρση των κινητοποιήσεων των αγροτών. Σε όλη αυτή την περίοδο των «Τεμπών», οι πάντες «επένδυαν» πολιτικά προτάσσοντας την κυρία Καρυστιανού, αλλά και τον κ. Ρούτσι. Τώρα η κυρία Καρυστιανού λέει καθαρά πια ότι θα προχωρήσει στην ίδρυση κόμματος και τα πράγματα παίρνουν κωμικοτραγική – ας μού επιτραπεί η έκφραση – τροπή.

Τώρα όλοι εκείνοι που την υποστήριζαν και την προέτασσαν ως «πολιορκητικό κριό» προς εκπόρθηση του «κάστρου» της Κυβέρνησης Μητσοτάκη, τώρα την τρέμουν. Από «ηρωική, τραγική μάνα» μετατρέπεται σε εφιάλτη μιας από μόνης της διαλυμένης και απαξιωμένης Αντιπολίτευσης. Πρώτο και μέγα «θύμα» ο ίδιος ο «Αλέξης Τσίπρας» που είδε να φυλλοροεί η «θριαμβευτική» επανεμφάνισή του. Λίγες εβδομάδες από το «εκδοτικό γεγονός» τίθεται «φαρμακερή ερώτηση» σε δημοσκόπηση, η οποία, άκουσον-άκουσον, καλεί τους ερωτώμενους πολίτες να πουν ποιο κόμμα έχει «κατά την γνώμη σας» περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας, το «κόμμα Τσίπρα» ή το «κόμμα Καρυστιανού» (σημ.: μήπω ακόμη ιδρυθέντα). Και η απάντηση είναι συντριπτική: «είκοσι… τόσο τοις εκατό» το «κόμμα Τσίπρα» και «πενήντα και κάτι» το «κόμμα Καρυστιανού»… Όχι τι ποσοστό θα πιάσει στις εκλογές, αλλά πιο «θα πετύχει»…

Τέτοια ποσοστά είναι φυσικό να θολώνουν ακόμη περισσότερο την κρίση της κυρίας Καρυστιανού, η οποία χωρίς ακόμη να ιδρύσει το κόμμα της, πέρασε ήδη στον χώρο του «πολιτικού λόγου», με μια «βίαιη» - σημειώνω - «παρότρυνση: Παρέμβαση της ΑΑΔΕ στα οικονομικά του Συλλόγου (Γονέων και Συγγενών των Θυμάτων των Τεμπών). Η παρέμβαση έγινε ως γνωστόν μετά από δηλώσεις μελών του Συλλόγου ότι δεν έχουν λάβει τίποτε από τα έσοδα της μεγάλης συναυλίας στο Παναθηναϊκό Στάδιο, αν και για την ενίσχυσή τους οργανώθιηκε. Η αντίδραση της κυρίας Καρυστιανού στην παρέμβαση της ΑΑΔΕ είναι αποκαλυπτική της όλης συλλογιστικής της. Αντέδρασε όπως ο οδηγός που συλλαμβάνεται για τροχαία παράβαση… Κι οι άλλοι τρέχουν και τρέχουν περισσότερο, γιατί δεν τους ελέγχετε; Είπε βεβαίως ότι τα πάντα είναι εντάξει στον Σύλλογο, αλλά και κάλεσε την ΑΑΔΕ να ελέγξει προηγουμένως άλλους μεγαλοοφειλέτες κ.λπ. Συμπλήρωσε όμως την τοποθέτησή της και με μια άλλη «παρατήρηση» που αποκαλύπτει ότι έχει τελείως στρεβλή εικόνα για αυτό που λέγεται «πολιτική» και «δημόσιος βίος». Είπε ότι η παρέμβαση της ΑΑΔΕ δεν έγινε μόνο προς εκφοβισμό, αλλά και για να «μάθουν» με ποιους συνεργαζόμαστε (στον Σύλλογο, στο υπό εκκόλαψη κόμμα, ασαφές) και να γνωρίζουν τις κινήσεις μας. Εδώ έχουμε το σχιζοφρενές πολιτικό σχήμα «επιδιώκουμε την διαφάνεια, υπό πλήρη μυστικότητα». Και για να πείσει για την «προπαρασκευή» της να κυβερνήσει την χώρα, μιμούμενη τον κ. Τσίπρα δήλωσε ότι «επιτροπή σοφών - τα ονόιματα των οιοποίων όμως, εκείνη, δεν αποκάλυψε - επεξεργάζεται προτάσεις.

Δεν επεκτείνομαι σε άλλα τραγελαφικά στοιχεία αυτής της παράδοξης «πολιτικής πορείας» («αποκαλύψεις» Καραχάλιου για την γηραιά κυρία από την Συρία με τα … αραμαϊκά της και τις προβλέψεις της… ούτε με την διαβεβαίωση ότι ταμίας του Συλλόγου είναι η σύζυγος του κ. Ρούτσι, ο οποίος απειλών θεούς, δαίμονες και κυρίως τον Κυριάκο Μητσοτάκη, έκανε «απεργία πείνας» για να τού επιτραπεί η εκταφή της σορού του γιου του, την οποία μήνες μετά την ικανοποίηση του αιτήματος δεν έχει κάνει…

Αυτό το συνονθύλευμα απειλεί σοβαρότατα να «σαρώσει» την Αντιπολίτευση. Και εκείνη τρέμει. Και αντιδρά με μόνο στήριγμα πια τον «αγροτικό ξεσηκωμό» - ο οποίος όπως και να το κάνουμε μάλλον παρατράβηξε - «χτυπώντας» την Κυβέρνηση. Και την ίδια στιγμή βουλευτές, ευρωβουλευτές και πολιτευτές των κομμάτων και κομματιδίων της αγωνίζονται για μια θέση σε κάποιο «κεντροαριστερό κόμμα». Και για να επιβεβαιωθεί ότι «η Ιστορία εκδικείται», ο μόνος «πολιτικός αρχηγός» (έστω και εν δυνάμει) που δηλώνει ότι δεν θα δεχθεί στο κόμμα του -όταν ιδρυθεί- στελέχη που προέρχονται – «μολυσμένα» – από άλλους κομματικούς σχηματισμούς, είναι η κυρία Καρυστιανού… Για ορισμένα «στελέχη» που βλέπουν εκλογικό καταποντισμό του κόμματός τους «το άλλο κόμμα» είναι η μόνη τους ελπίδα. Γιατί ξέρουν πολύ καλά ότι όλα αυτά που ήδη λέγονται και γράφονται για την κυρία Καρυστιανού ανταποκρίνονται μεν στην πραγματικότητα, πλην όμως δεν είναι ικανά για να ανακόψουν την πορεία στην οποία οι ίδιοι και τα κόμματά τους την έθεσαν και την προώθησαν.

Το τελευταίο που σκέπτονται στην Αντιπολίτευση ως ανασταλτικό παράγοντα αυτής της «ανοδικής πορείας» της κυρίας Καρυστιανού είναι η μόνη – έστω και πολύ καθυστερημένη – υγιής αντίδραση. Να πουν καθαρά και ξάστερα: «Τέρμα στην εκμετάλλευση των Νεκρών των Τεμπών». Ιδίως μάλιστα ενόψει του γεγονότος ότι σε λίγους μήνες θα αρχίσει η Δίκη, όπου όλα τα χαλκευμένα στοιχεία αυτόκλητων «εμπειρογνωμόνων» θα εξετασστούν και θα ελεγχθούν δικαστικώς.

Αυτό είναι ένα τεράστιο ηθικό πρωτίστως, αλλά και πολιτικό και κοινωνικό καθήκον που έχει κάθε πολίτης και δη πολίτικός, που σε λίγους μήνες θα ζητήσει την ψήφο του ελληνικού λαού. Ποιος έχει το ηθικό ανάστημα, έστω και τώρα, να αλλάξει την τακτική που ακολούθησε μέχρι τώρα και να δει και να πει την αλήθεια. Πολύ δύσκολο όχι μόνο για τους βουλευτές και πολιτευτές των κομμάτων και κομματιδίων της αριστερής Αντιπολίτευσης, αλλά ακόμη και για το ΠΑΣΟΚ του κ. Ανδρουλάκη.

Όμως αυτό το θέμα είναι μείζον και θα επανέλθουμε. Τώρα, κλείνοντας το τελευταίο της χρονιάς αυτής σχόλιο, τρέπομαι προς το φιλοπαίγμον και χαρμόσυνο των Ημερών. Με τις παρατηρήσεις που ακολουθούν:

Η αγωνία για την «ένταξη»

Ο κ. Τσίπρας για την επανεμφάνισή του επέλεξε το ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη «Ιθάκη». Ας μού επιτραπεί επομένως να ανατρέξω στο ποίημα «Ας φρόντιζαν», με το οποίο ο μέγας Αλεξανδρινός, καταγράφει τον πολιτικό αμοραλισμό κάποιου «ταλαντούχου» νέου που θέλει να ενταχθεί σε ένα οποιοδήποτε κόμμα της πατρίδας του, Συρίας… Θα συμφωνήσετε ότι στο ποίημά του αυτό ο Καβάφης περιγράφει -από το 1930- την σημερινή αγωνιώδη προσπάθεια να ενταχθούν σε κάποιο κόμμα τα «ορφανά της κεντρο-Αριστεράς». Στους πρώτους στίχους ο «φέρελπις νέος» απαριθμεί τα «προσόντα» του και ακολούθως αναλύει το πώς θα κινηθεί:

«Θ’ απευθυνθώ προς τον Ζαβίνα πρώτα.
Κι αν ο μωρός αυτός δεν με θελήσει,

θα πάγω στον αντίπαλόν του τον Γρυπό.
Κι αν ο ηλίθιος αυτός δεν με προσλάβει,
πηγαίνω παρευθύς στον Υρκανό.
Θα με θελήσει πάντως ένας απ’ τους τρεις.
Κ’ ειν’ η συνείδησίς μου ήσυχη
για το αψήφιστο της εκλογής.
Βλάπτουν και οι τρεις την Συρία το ίδιο.
Αλλά κατεστραμμένος άνθρωπος τι φταίω εγώ,
ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ.
Ας φρόντιζαν οι κραταιοί θεοί
να δημιουργήσουν έναν τέταρτο καλό.
Μετά χαράς θα πήγαινα μ’ αυτόν.

ΥΓ1. Μπορείτε να βάλετε τα ονόματα των κ.κ. Τσίπρα, Φάμελλου και… Κασσελάκη με όποια σειρά θέλετε. (Της κυρίας Καρυστιανού όχι, γιατί, όπως είπαμε, δήλωσε ότι δεν δέχεται στελέχη προερχόμενα από άλλα κόμματα)…

ΥΓ2. Οι κραταιοί θεοί «φρόντισαν» για «έναν τέταρτο καλό», αλλ’ έφτιαξαν την κυρία Κωνσταντοπούλου…

Καλή κι ευτυχισμένη Χρονιά ας είναι για όλους μας το 2026