Ανδρέας Ζούλας

Ο κόσμος φεύγει για τις εστίες του και για μέρες, πάνω από δεκαήμερο. Και οι «πολιτικοί αρχηγοί», της Αντιπολίτευσης, αποδεικνύοντας και επιδεικνύοντας το πραγματικό επίπεδο επαφής τους με την πραγματικότητα διεκτραγωδούν την «ακρίβεια»… Φιλική συμβουλή: Συγκρατηθείτε… Δεν έγινε βέβαια η Ελλάδα η χώρα με τους βαθύπλουτους, αλλά σταματήστε αυτό το τροπάριο της φτώχειας και της ανέχειας. Φεύγουμε πια, με θυσίες και κόπους και μάλιστα πολλών ετών, αλλά φεύγουμε από την μιζέρια, στην οποία, είτε αρέσει είτε δεν αρέσει το ξαναλέω, η «Συριζαιοαριστερή» Κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου ή και μόνου Τσίπρα, μας καταβύθισε. Είναι μακρά, μακρότατη η πορεία προς την χρεοκοπία. Αρχίζει με την «τεχνητή ευμάρεια» της πρώτης περιόδου Ανδρέα Παπανδρέου – ΠΑΣΟΚ, που ανύψωσε βέβαια θεαματικά το βιοτικό επίπεδο, αλλά μόνο με «δανεικά» που δεν πήγαν σε επενδύσεις, αλλά στην «κατανάλωση». Χάσαμε την περίοδο ανασυγκρότησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, λόγω του ενδοκομματικού ανταγωνισμού και της υπονόμευσης, για να περάσουμε στην λόγω ασθένειας «ακυβερνησία Παπανδρέου» και στην μετέπειτα «λογιστική οικονομία χωρίς παραγωγή» της περιόδου Σημίτη, την «ανέμελη διακυβέρνηση» Κώστα Καραμαλή και την «φαντασιακή προσέγγιση της πραγματικότητας» του Γιώργου Παπανδρέου… Κι ενώ είμαστε μέσα στην κρίση αρχίσαμε να περιφρονούμε πρώτα τα μνημόνια και μετά να τα «σκίζουμε». Η σωτήρια σύμπραξη Νέας Δημοκρατίας-ΠΑΣΟΚ θρυμματίστηκε στην «υπερήφανη» ασχετοσύνη Τσίπρα-Καμμένου-Βαρουφάκη-Λαφαζάνη-Ζωής. Από το ένα δις των μέτρων, κατά το «μαίηλ Χαρδούβελη», τέλη του 2014, η περίοδος Τσίπρα-Σύριζα μας κόστισε κατά τις εκτιμήσεις αρμοδίων κοινοτικών παραγόντων επιπλέον κόστος πάνω από 100 δις και δέσμευση της δημόσιας περιουσίας στο «Υπερταμείο»… Και επανεμφανίζονται τώρα οι «διάδοχοι» να μιλάνε για ακρίβεια και ανέχεια…

Είτε το θέλουν είτε όχι, είτε το βλέπουν είτε όχι, η σημερινή Ελλάδα είναι τελείως διαφορετική από εκείνη, όπως η ασχετοσύνη τους και η ανερμάτιστη πολιτική τους την είχε καταντήσει. Από την ίδια ακριβώς πλευρά – την Κοινοτική – από την οποία αυστηρές συστάσεις απευθύνονταν και σειρά αναγκαστικών μέτρων επιβάλλονταν, το ένα μετά το άλλο, έρχεται τώρα η αναγνώριση της ουσιαστικής αλλαγής που έχει επιτύχει ο ίδιος λαός από το 2019 μέχρι τώρα. Και είτε τους αρέσει είτε δεν αρέσει, τα αποτελέσματα αυτής της γενικής προσπάθειας έρχονται με την χάραξη και εφαρμογή συγκεκριμένου κυβερνητικού προγράμματος, που σχεδιάζει και θέτει σε εφαρμογή η σημερινή Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Τα γενικά αποτελέσματα αυτής της πολιτικής και της προσπάθειας του συνόλου του ελληνικού λαού - γιατί τα αποτελέσματα δεν έρχονται ως αποκλειστικά προϊόντα μιας καλής πολιτικής, αλλά η εφαρμογή της στην συγκεκριμένη κοινωνία και οικονομία τα φέρνει – καταγράφηκαν στην προ ημερών κυβερνητική σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό με συμμετοχή του προέδρου του Eurogroup κ. Ντόναχιου. Συνοπτικότατα καταγράφω: Η Ελλάδα μετά την πανδημία:

-Επιτυγχάνει ρυθμούς ανάπτυξης πολύ υψηλότερους του ευρωπαϊκού μέσου όρου.
-Έχει μειώσει την ανεργία και τονώσει την απασχόληση σε επίπεδο πριν από την έναρξη της οικονομικής κρίσης.
-Ξεχρεώνεται, πληρώνει το χρέος της και το μειώνει κάθε χρόνο με ρυθμούς ταχύτερους από κάθε άλλη χώρα.
-Η ελληνική οικονομία έχει αναβαθμίσει το τελικό προϊόν της, γίνεται ανταγωνιστική και αυξάνει συνεχώς τις εξαγωγές της.
-Παραμένει προσηλωμένη στην αρχή της δημοσιονομικής σταθερότητας και της φορολογικής δικαιοσύνης, που υπηρετεί με σοβαρή και σταθερή προσπάθεια να καταπολεμηθεί η φοροδιαφυγή.
-Όλα αυτά, συνολικώς εξεταζόμενα, συνιστούν ουσιαστική αναβάθμιση του «επενδυτικού περιβάλλοντος», που είναι η αναγκαία προϋπόθεση για την εκδήλωση σοβαρού επενδυτικού ενδιαφέροντος και την περαιτέρω ανάπτυξη.

Κύριο αντικείμενο της συνάντησης, πρέπει να θυμίσω, ήταν η συζήτηση θέσεων και προτάσεων για την διαμόρφωση κοινής ευρωπαϊκής θέσης ως προς το διεθνές εμπόριο σε συνάρτηση, φυσικά, με τους δασμούς Τράμπ.

Διερωτώμαι, ρητορικώς φυσικά, ποιος από τους «πολιτικούς αρχηγούς» της Αντιπολίτευσης θα μπορούσε να είναι - ως «καταλληλότερος» Πρωθυπουργός - στην θέση του κ. Μητσοτάκη στην σημαντική αυτή σύσκεψη… Και για να αναφερθώ μόνο στο τελευταίο ζήτημα: έχετε ακούσει ή καταλάβει πώς ακριβώς αντιμετωπίζουν του «δασμούς»; Να διευκολύνω, όσο μπορώ: Ο κ. Ανδρουλάκης κάτι ψελλίζει, εξαιρετικά θεωρητικό, όποτε κρίνει ότι κάποια δήλωση επί του θέματος θα τον έφερνε σε επαφή με την… διεθνή πραγματικότητα. Οι λοιποί ηγέτες της Αντιπολίτευσης αντιμετωπίζουν το όλο θέμα μάλλον ως ιδεολογικό «ταξικό» ζήτημα. Ο κ. Φάμελλος, την θέση του εμβαπτίζει σε νεφελώδεις «κομματικές δοξασίες», σε συνάρτηση πάντοτε με τις δυνατότητες που μπορεί να εξασφαλίσει η …συνεργασία, προγραμματική ή μη… Ο κ. Βελλόπουλος συναρτά την τελική του θέση με το πόσο επώδυνοι θα είναι οι δασμοί προς την πλευρά Πούτιν, ενώ σε άλλες περιπτώσεις το θέμα προσλαμβάνει και την έννοια μιας σύγχρονης μορφής των «πληγών του Φαραώ»... Εξαιρώντας του σχολιασμού τις πάγιες και αναλλοίωτες θέσεις του ΚΚΕ, μένω στην κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου η οποία, με την Κοινοβουλευτική, λόγω Πάσχα, ανάπαυλα, διέπραξε το σφάλμα να στραφεί προς τις τηλεοπτικές εμφανίσεις. Σε διαδοχικές συνεντεύξεις - παρά το γεγονός ότι αυτές είναι του τύπου «πες μας ό,τι θες να πεις» και όχι του τύπου «πες τι ξέρεις» - η κυρία Κωνσταντοπούλου απεκάλυψε για κρίσιμα θέματα πολιτικής απίστευτη ένδεια, μη αποκρυπτόμενη από «γενικές» θέσεις – πρωτόλεια πολιτικής σκέψης. Γενικοί αφορισμοί για τον ρόλο των τραπεζών και το πώς αυτές πρέπει να συμβάλλουν στην ανάπτυξη, θύμιζαν εγωκεντρικές απόψεις Βαρουφάκη. Ακόμη απλοϊκότερες ήταν οι προσεγγίσεις της στα Ελληνοτουρκικά, όπου βεβαίως… είμαστε υπέρ της ειρηνικής συνύπαρξης των λαών, αλλά έχουμε θέματα με την ηγεσία… Αυτά, σε συνάρτηση με την σεμνόπρεπη παραδοχή ότι δεν υπάρχει κυβερνητικό πρόγραμμα, αλλά τώρα καταρτίζεται πάνω σε θέσεις, που οπωσδήποτε υπάρχουν, συνθέτουν μια περίεργη εικόνα για πολιτικό αρχηγό που εκτοξεύεται δημοσκοπικά τουλάχιστον, στην δεύτερη θέση στο πολιτικό μας φάσμα.

Όμως ενώ αυτήν ακριβώς την εικόνα δίνουν οι αρχηγοί της Αντιπολίτευσης την περίοδο αυτή, την εικόνα δηλαδή της οικονομικής δυσπραγίας και της … γενικής αποδυνάμωσης της χώρας υπό την διακυβέρνηση Μητσοτάκη που «πρέπει το ταχύτερο να φύγει», εκτός από τις εξαιρετικά ευνοϊκές και ευοίωνες εκτιμήσεις αρμοδιοτάτων παραγόντων, που αναφέρω στην αρχή του παρόντος σημειώματος, τις ημέρες αυτές σημειώθηκε μια εξαιρετικά σημαντική εξέλιξη, την οποία η παρούσα Κυβέρνηση προετοίμασε και επέτυχε. Αναφέρομαι στην Πράξη συγκροτήσεως της Εθνικής Χωρικής Στρατηγικής για τον Θαλάσσιο Χώρο και τον επί τη βάσει αυτής δημοσιευθέντα Χάρτη για τον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό.

Είναι κυριολεκτικά απροσμέτρητη η σημασία και η χρησιμότης των δημοσιεύσεων αυτών στις οποίες προήλθε η Ελλάς. Είναι η «εν ταυτώ» Διακήρυξη και Κατοχύρωση των πάγιων ελληνικών θέσεων για τα Κυριαρχικά μας δικαιώματα σε όλο τον θαλάσσιο χώρο μας, όπως και αυτός, αλλά και αυτά προσδιορίζονται από το Διεθνές Δίκαιο και ειδικότερα το Δίκαιο της Θαλάσσης, το οποίο είναι δεσμευτικό για όλες τις χώρες, ακόμη και εκείνες που - όπως η Τουρκία - δεν έχουν υπογράψει την σχετική Διεθνή Σύμβαση. Το γεγονός προσλαμβάνει ακόμη μεγαλύτερη σημασία, δεδομένου ότι οι πράξεις αυτές είναι μεν πράξεις της Ελληνικής Κυβερνήσεως, έχουν όμως χαρακτήρα και ουσία Πράξεων της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, δεδομένου ότι ο έτσι προσδιοριζόμενος ελληνικός θαλάσσιος χώρος είναι ταυτοχρόνως και ταυτοσήμως Ευρωπαϊκός Θαλάσσιος Χώρος.

Βεβαίως η Τουρκία έσπευσε να εκδώσει τους δικούς της Χάρτες, οι οποίοι όμως είναι διεθνώς απαράδεκτοι, αντίθετοι προς κάθε έννοια Διεθνούς Δικαίου και Δικαίου της Θαλάσσης και ανυπόστατοι. Κεντρική «ιδέα» τους είναι το διαβόητο ΝΟΤΑΜ 714 του 1974, το οποίο αυθαιρέτως «διχοτομούσε το Αιγαίο σε επίπεδο Θαλάσσης και Εναερίου Χώρου και το οποίο βεβαίως ανεκλήθη από την ίδια την Τουρκία, ως αυθαίρετο και ανίσχυρο. Βασίζεται επίσης η τουρκική αυθαιρεσία στο τελείως ανυπόστατο επιχείρημα ότι το Αιγαίο, αρχικά, και τώρα η Ανατολική Μεσόγειος, είναι «ειδική θάλασσα», όπου κατά το … διεθνές δίκαιο πρέπει να ισχύουν ειδικοί όροι…

Οι θέσεις αυτές της Τουρκίας έχουν παγίως απορριφθεί από Ελληνικής πλευράς και δεόντως αντικρουσθεί από την Ελληνική Διπλωματία. Εκείνο δε το οποίο έχει ιδιαίτερη σημασία όχι μόνο σε θεωρητικό, δεοντολογικό επίπεδο, αλλά και στην πράξη και την διεθνή δράση είναι τούτο. Οι Ελληνικές θέσεις επιβεβαιώνονται ως προς την ορθότητα και συμβατότητα προς το Διεθνές Δίκαιο και από όλες τις γείτονες, πλην Τουρκίας, χώρες, αλλά και από την επιχειρηματική δραστηριότητα που ήδη έχει εκδηλωθεί, για έρευνες και εκμετάλλευση κοιτασμάτων σε ελληνικές περιοχές. Αντίθετα, δεν υπάρχει καμία απολύτως διεθνής εταιρία δραστηριοποιούμενη στο διεθνώς παράνομο πλαίσιο που «προσφέρει» η Τουρκία.

Βεβαίως η προοπτική των ελληνοτουρκικών σχέσεων είναι μακροπρόθεσμη. Όμως είναι εξαιρετικά γερές οι βάσεις στις οποίες ανατοποθέτησε τις πάγιες θέσεις μας η σημερινή Κυβέρνηση, του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη. ‘Όπως είναι πολύ γερές οι βάσεις που τίθενται για την οικονομία, με τον κυβερνητικό σχεδιασμό και την κοινωνική συνδρομή και συμμετοχή και δράση. Η γενική θέση της στον διεθνή χώρο και η κατάσταση της Χώρας, κατ’ αντικειμενική κρίση και έτσι όπως την βιώνουμε όλοι, είναι η καλύτερη καθ’ όλη την διάρκεια της Μεταπολίτευσης.

Με θερμότατες ευχές για
Καλή Ανάσταση.