Μαριλένα Νητσιάκου- Χριστόφορος Πέσκιας: Η συνταγή ενός success story

Κάθονται δίπλα δίπλα στο διθέσιο καναπέ και την περισσότερη ώρα γελάει ο ένας με τα αστεία του άλλου, πειράζονται, ξεκαρδίζονται στα γέλια κι εγώ μοιάζω ο ξενέρωτος δημοσιογράφος που ζητά να του αναλύσουν όλα όσα οδήγησαν στην επιτυχημένη συνεργασία της εταιρείας Νιτσιάκος με το διάσημο Έλληνα σεφ. Η Μαριλένα Νιτσιάκου και ο Χριστόφορος Πέσκιας, βέβαια, είναι κάτι πολύ παραπάνω από συνεργάτες. Έχοντας ως όπλο τη φιλία τους, κατάφεραν το 2014 να κλείσουν μία από τις καλύτερες χρονιές της εταιρείας Νιτσιάκος. Να τη γιγαντώσουν εν μέσω κρίσης και να την κάνουν ανταγωνιστική ακόμα και σε διεθνές επίπεδο.



«Η φιλία μας έχει ως βάση της την αγάπη μου για το φαγητό» λέει η Μαριλένα, προσθέτοντας: «Γνωριζόμασταν από το 48 (σ.σ. το πολυβραβευμένο εστιατόριο που είχε ο Πέσκιας), αλλά η σχέση μας τότε ήταν του “πληθυντικού”. Όταν ο Χριστόφορος άνοιξε το ΠBox, η σχέση πέρασε στη “σφαίρα του ενικού”. Θυμάμαι να ψάχνουμε τραπέζι εναγωνίως για να δοκιμάσουμε τις δημιουργίες του. Τότε ήταν που τον “ερωτεύτηκα” και κατέληξα να τρώω πέντε φορές την εβδομάδα από τα χεράκια του» λέει χαμογελώντας.

Με το αστέρι Michelin «κεντημένο στην ποδιά του», ο Χριστόφορος Πέσκιας έχει συνδέσει το όνομά του με τα κορυφαία γαστρονομικά σποτ της πρωτεύουσας. Και όπως κάθε σταρ, έχει τους φανατικούς φίλους που τον ακολουθούν σε κάθε επαγγελματικό του βήμα. Κάνει εύκολα φιλίες με τους φανατικούς του πελάτες; «Είναι πάρα πολύ λίγοι αυτοί που έγιναν πραγματικοί μου φίλοι. Η Μαριλένα ήταν πελάτισσά μου και γίναμε φίλοι εξαιτίας του σπάνιου χαρακτήρα της. Φτάσαμε να συνεργαζόμαστε, ναι, αλλά αυτό το προσπερνάω, γιατί η σχέση μας είναι πολύ πιο δυνατή».

«Ο Χριστόφορος δεν έχει καμία σχέση με κανέναν άλλο σεφ. Δεν είναι ένας ακόμη, είναι ο καλύτερος της εποχής του στη χώρα μας. Πίσω από την εικόνα που βλέπετε, υπάρχει μια υπέροχη ψυχή. Έχει βαθιά συναισθήματα για το φαγητό, αλλά και πλούσια συναισθήματα γενικότερα για τους ανθρώπους. Προσπαθεί να βοηθήσει με κάθε τρόπο όποιον τον χρειάζεται. Τέτοιοι χαρακτήρες είναι δυσεύρετοι».



Ο καταλύτης για τη συνεργασία, το «μυαλό» που είδε την επιτυχία, η «κουμπάρα» αυτού του παντρέματος είναι η Ζήνα Κουτσελίνη, επί χρόνια επιτυχημένο στέλεχος της ελληνικής τηλεόρασης και καλή φίλη και των δύο, η οποία παίζει στα δάχτυλα και την εταιρική επικοινωνία. «Την περίοδο εκείνη ήθελα να συνδεθώ επαγγελματικά με κάποιον τρόπο με τον Χριστόφορο. Μέσω της Ζήνας, ξεκίνησε μια συνεργασία που διαρκεί μέχρι σήμερα και θα συνεχιστεί μέχρι ο Χριστόφορος να σταματήσει να μαγειρεύει κι εμείς να σταματήσουμε να διαθέτουμε νωπά κοτόπουλα!» λέει η Μαριλένα.

Με σήμα κατατεθέν την ποιότητα και πρόσωπο έναν αναγνωρισμένο διεθνώς σεφ, η συνεργασία έμοιαζε καταδικασμένη να πετύχει. Είναι όμως πολλά τα παραδείγματα συγγενών και φίλων που όταν συνεταιρίστηκαν κατάφεραν να χαλάσουν τις προσωπικές τους σχέσεις. Τη φόβισε αυτό ποτέ τη Μαριλένα; «Εμένα ποτέ. Όταν οι άνθρωποι έχουν την ίδια αντίληψη στο συγκεκριμένο κομμάτι, είναι πολύ δύσκολο να χαλάσει η φιλία τους. Αυτό συμβαίνει στις περιπτώσεις που οι άνθρωποι έχουν διαφορετική φιλοσοφία» εξηγεί. Από την άλλη, ο Χριστόφορος δηλώνει παραδοσιακός τύπος: «Όταν κάποιος γίνει φίλος μου, τότε αυτός θα είναι για πάντα. Είμαι μετρημένος. Δεν είμαι ο τύπος που θα βγει έξω και θα αρχίσει τις χαιρετούρες με όλους» λέει για να προσθέσει: «Η οικογένεια της Μαριλένας είναι παραδοσιακή. Κουβαλάει την ελληνική πολιτιστική κληρονομιά, από την άποψη του φιλότιμου, της περηφάνιας, της εργατικότητας. Και θεωρώ πως κι εγώ είμαι της ίδιας σχολής. Μοιραζόμαστε μια κοινή φιλοσοφία και γι’ αυτό είμαστε και φίλοι».

Ο πατέρας της Μαριλένας, Θεόδωρος Νιτσιάκος, με καταγωγή από την Αετομηλίτσα Ιωαννίνων, ίδρυσε την εταιρεία μετά από τις σπουδές του στη Γεωπονική Σχολή Θεσσαλονίκης και τη μετεκπαίδευσή του στην Ολλανδία, σε θέματα πτηνολογίας. Το 1972, αποφάσισε να δημιουργήσει μια μικρή μονάδα αναπαραγωγής πατρογονικών ορνίθων λίγο έξω από τα Ιωάννινα. Απευθύνθηκε στους γονείς του, οι οποίοι πούλησαν τα πρόβατά τους για να συνδράμουν στην προσπάθειά του, αφού η Αγροτική Τράπεζα δεν του εξασφάλιζε το σύνολο της απαραίτητης χρηματοδότησης. «Μεγαλώσαμε σε ένα σπίτι που όλη η εμπειρία μας ήταν να βλέπουμε τους γονείς μας να δουλεύουν χωρίς ωράρια. Κυριακές και διακοπές δεν υπήρχαν. Παρ’ όλα αυτά, δεν έλειπαν ποτέ από δίπλα μας» λέει η Μαριλένα. Η ανάπτυξη της εταιρείας ήταν τάχιστη, τίποτα δεν αφέθηκε στην τύχη. Το 2003 η GrowthPlus βραβεύει την εταιρεία Νιτσιάκος ως μία από τις 500 ταχύτερα αναπτυσσόμενες επιχειρήσεις της Ευρώπης. Το 2014 και αφού έχει εδραιωθεί η εταιρεία στην Ελλάδα, έρχεται η σύναψη ενός κολοσσιαίου συμβολαίου για εξαγωγή 20.000 τόνων σκληρού σίτου.

Στη Μαριλένα αρέσει να μαγειρεύει για τους αγαπημένους της ανθρώπους. «Δεν είναι λίγο ρίσκο να μαγειρεύεις για τον Πέσκια;» τολμώ να τη ρωτήσω. Τότε είναι που επεμβαίνει ο Χριστόφορος. «Ε, όχι. Έχω μαγειρέψει για φίλους μου στο σπίτι και μου έχει καεί το φαγητό. Καθόλου δεν με ένοιαζε. Και στο εστιατόριο έχω κάψει και το πετάμε μετά. Αλίμονο… Με τους φίλους μας είμαστε γιατί τους αγαπάμε και θέλουμε να απολαύσουμε ένα πιάτο φαγητό. Δεν θα έλεγα ποτέ “δεν το έκανες καλό”. Αλλά αν έχει τυρί που δεν εγκρίνω, θα το πω!» λέει γελώντας.

Η Μαριλένα δεν διστάζει να χαρακτηρίσει «βήματα νηπίου» αυτά που κάνουν οι ελληνικές εταιρείες σε ό,τι αφορά το μάρκετινγκ και την επικοινωνία. «Το μάρκετινγκ είναι ένα σημαντικό πεδίο και τα χρήματα που ξοδεύονται εκεί θα επιστρέψουν στο πολλαπλάσιο. Υπάρχουν επιχειρηματίες που έχουν τη λανθασμένη και παλαιολιθική αντίληψη πως τα χρήματα στην επικοινωνία και τη διαφήμιση είναι πεταμένα λεφτά. Με συνδυασμένες και συντονισμένες ενέργειες, θα υπάρξει ένα πολύ καλό αποτέλεσμα. Όταν απευθύνεσαι σε ένα τεράστιο φάσμα καταναλωτικού κοινού, θα πρέπει να πιάσει διαφορετικά “κανάλια” διαφήμισης για να απευθυνθείς σε όλους» εξηγεί τη θέση της.

Το ταλέντο, αναρωτιέμαι, είναι το βασικό όπλο για να πετύχει κάποιος στη μαγειρική και σε κάθε επάγγελμα; Ο Χριστόφορος Πέσκιας είναι βέβαιος πως «όχι». «Πιστεύω στην εργατικότητα. Το ταλέντο έχει μόνο ένα μικρό μερίδιο στην επιτυχία. Η θέληση και η όρεξη παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο. Και νομίζω πως αυτό δεν ισχύει μόνο στη μαγειρική, αλλά παντού. Μπορεί να πετύχεις κάτι για έξι μήνες, να βρεθείς στη δημοσιότητα, αλλά αν δεν προσπαθείς καθημερινά, δεν πρόκειται να αντέξεις στο χρόνο. Ειδικά στη μαγειρική, πρέπει να βάζεις κάτι από τον εαυτό σου.Διαφορετικά, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι αντιγραφές. Το αποτέλεσμα θα είναι άψυχο. Και η μαγειρική θέλει ψυχή».

Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE που κυκλοφορεί μαζί με το ΘΕΜΑ.