Ραγίζει καρδιές η εξομολόγηση του Ζόρντι Κρόιφ: Λύγισα όταν έμαθα για τον καρκίνο της κόρης μου

Ο Ζόρντι Κρόιφ ήταν καλεσμένος στο διάσημο podcast «Stick to Football», με παρουσιαστές τους θρυλικούς πρώην ποδοσφαιριστές, Γκάρι Νέβιλ, Ρόι Κιν, Τζέιμι Κάραγκερ, Ίαν Ράιτ και Τζιλ Σκοτ. O 51χρονος Ολλανδός διετέλεσε τεχνικός διευθυντής της Μπαρτσελόνα από το 2021 έως το 2023, όταν και αποχώρησε από τον σύλλογο.

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του, ο γιος του θρυλικού Γιόχαν Κρόιφ αναφέρθηκε στη δύσκολη μάχη που έδινε η κόρη του, την οποία συνέκρινε με εκείνη που είχε περάσει ο Λουίς Ενρίκε με τη δική του κόρη, που δυστυχώς δεν τα κατάφερε.

Ο Κρόιφ εξήγησε ότι η δύναμη και η στάση ζωής του προπονητή της Παρί Σεν Ζερμέν υπήρξαν για εκείνον πηγή έμπνευσης. Αποκάλυψε μάλιστα ότι ταξίδεψε στο Λονδίνο λίγο πριν από τον ημιτελικό του Champions League ανάμεσα στην Άρσεναλ και τους Παριζιάνους μόνο και μόνο για να συναντήσει τον Ισπανό προπονητή και να μιλήσει μαζί του για μισή ώρα.

«Όταν μιλάει γι' αυτό, βοηθάει πολλούς ανθρώπους, ακόμα και χωρίς να το συνειδητοποιεί. Η δύναμή του, ο τρόπος που μιλάει γι' αυτό, ο τρόπος που προσπαθεί να προχωρήσει... Το θαυμάζω τόσο πολύ, σε σημείο που πέρυσι, όταν ήταν ο ημιτελικός του Champions League, νομίζω ότι ήταν η Άρσεναλ εναντίον της Παρί Σεν Ζερμέν, πέταξα στο Λονδίνο απλώς για να καθίσω μαζί του για μισή ώρα και να τον ευχαριστήσω για όλα όσα έχει κάνει για μένα».

Ο γιος του θρυλικού Γιόχαν Κρόιφ συνέχισε λέγοντας: «Ήμουν στη Βαρκελώνη. Είχαμε κερδίσει το πρωτάθλημα και περίμενα μέχρι την επόμενη μέρα. Το είχα ήδη σχεδιάσει, αλλά περίμενα μέχρι την επόμενη μέρα που πήραμε το πρωτάθλημα για να πάω στον πρόεδρο και να πω: "Κοιτάξτε, νιώθω ότι αυτό ήταν όλο. Έκανα το καθήκον μου. Κερδίσαμε το πρωτάθλημα και αυτό είναι όλο". Μιλούσα με συλλόγους για την επιστροφή στην προπονητική και μια από εκείνες τις μέρες βίωσα την πιο δύσκολη στιγμή της ζωής μου, όταν ανακαλύπτεις ότι η κόρη σου έχει καρκίνο. Τότε πρέπει να πάρεις αποφάσεις. Στο ποδόσφαιρο, πάντα πιστεύουμε ότι το ποδόσφαιρο είναι τα πάντα. Παραπονιόμαστε, είμαστε κακοδιάθετοι, είμαστε καλοδιάθετοι όταν κερδίζουμε, όλα αυτά τα πράγματα. Και νομίζουμε ότι είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο. Αλλά μετά η πραγματικότητα σε χτυπάει στο πρόσωπο. Τώρα βλέπω τα πράγματα διαφορετικά από ό,τι πριν».

Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στο πώς η διάγνωση της κόρης του έγινε εντελώς τυχαία: «Πήγαμε στο νοσοκομείο Παρασκευή απόγευμα επειδή το γόνατό της είχε μπλοκάρει. Πήγαμε στη ρεσεψιόν και μας είπαν ότι το ραντεβού ήταν την Πέμπτη, και ακριβώς τη στιγμή που ετοιμαζόμασταν να φύγουμε, ξαφνικά άκουσα μια φωνή. Ήταν ο Paco Biosca, ο γιατρός από την Chelsea, τον οποίο δεν είχα δει εδώ και πολλά χρόνια. Μιλήσαμε για 15 λεπτά. Τότε ο γιατρός που υποτίθεται ότι θα βλέπαμε, ο Ramón Cugat, είτε έχασε την πτήση του είτε... Κάτι περίεργο συνέβη, και επέστρεψε στο νοσοκομείο Παρασκευή απόγευμα, κάτι που είναι πολύ ασυνήθιστο, και μπόρεσε να μας δει. Εξέτασε το γόνατο της κόρης μου, και θυμάμαι ότι τον κοίταξα, και έκλεισε τα μάτια του για 30 δευτερόλεπτα. Νομίζω ότι πιθανότατα σκεφτόταν: "Εντάξει, πώς θα το πω αυτό;" Και μετά είπε: "Δεν νομίζω ότι φταίει το γόνατο, και θέλω απλώς να το ψάξω λίγο περισσότερο". Μετά τις εξετάσεις, μας ανακοίνωσαν: "Έχει καρκίνο". Τότε άλλαξε η ζωή μου».


Επιπλέον ο 51χρονος Ολλανδός είπε ότι η ασθένεια της κόρης του έβαλε τα πάντα σε δεύτερη μοίρα: «Δεν είχα παρακολουθήσει καν αγώνα για πάνω από ένα χρόνο. Έβλεπα πέντε λεπτά, το έκλεινα και το μυαλό μου δεν ήταν στη σωστή θέση για αυτό. Το μυαλό μου ήταν αποκλειστικά επικεντρωμένο στο να είμαι εκεί με την κόρη μου, την επέμβαση, το οστό, την τοποθέτηση εμφυτευμάτων τιτανίου, τη χημειοθεραπεία... Ο πατέρας μου πέθανε. Αλλά με τον πατέρα μου είμαι σε ειρήνη. Για μένα, αυτή είναι η σωστή τάξη: παππούς, πατέρας, γιος και προς τα κάτω. Αυτή είναι η φυσιολογική σειρά. Με το άλλο, όμως, δεν έχω ειρήνη. Γι’ αυτό πιστεύω ότι κι εγώ ήμουν, με έναν τρόπο, πολύ θυμωμένος με τον κόσμο. Λέγοντας: “αυτό δεν είναι δίκαιο. Δεν θα έπρεπε να είναι έτσι. Θα έπρεπε να φύγω εγώ, όχι εκείνη”. Αλλά μετά έρχεται μια στιγμή που πρέπει να ξυπνήσεις και να πεις: “δεν μπορώ να παραπονιέμαι, γιατί εκείνη είναι εδώ”. Και μετά βλέπω άλλους που έχασαν την κόρη τους. Και ποιος είμαι εγώ για να είμαι θυμωμένος; Δεν μπορώ να είμαι θυμωμένος. Πρέπει να είμαι ευγνώμων. Κι αυτό είναι μάλλον το σημείο στο οποίο βρίσκομαι εδώ και καιρό. Μπροστά της, ξέρεις, πρέπει να είσαι δυνατός, γιατί κι εκείνη χρειάζεται να είναι θετική και να πιστεύει, ξέρεις, και πρέπει να είσαι… καλά, ας είμαστε ειλικρινείς, εκείνη είναι μάλλον πιο δυνατή από μένα».

Πηγή: gazzetta.gr