Κωνσταντίνα Κλαψινού: Ένα Fairytale girl που διεκδικεί όσα την κάνουν χαρούμενη

Η Κωνσταντίνα Κλαψινού γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κρήτη, σε έναν παραλιακό οικισμό μερικά χιλιόμετρα έξω από το Ρέθυμνο.

Τις ελεύθερες ώρες της τις περνούσε παίζοντας κυρίως μόνη, αφού δεν υπήρχαν άλλα παιδιά εκεί κοντά. Εμαθε να φαντάζεται ότι είχε παρέα και να συνομιλεί με αόρατες φίλες. Από μικρή ήξερε πως η ζωή της θα ήταν μακριά από το νησί.

«Η Κρήτη είναι ένα πανέμορφο μέρος και όσοι την επισκέπτονται τη θαυμάζουν και την εκτιμούν για τα τοπία αλλά και τους ανθρώπους της. Για μένα όμως η Κρήτη είναι η οικογένειά μου. Είναι οι άνθρωποι που με μεγάλωσαν και μέχρι σήμερα ανυπομονούν να τους επισκεφτώ. Που ανησυχούν για μένα και με αγαπούν άνευ όρων και ανιδιοτελώς. Η Κρήτη δεν θα σήμαινε τίποτα για μένα αν δεν υπήρχαν αυτοί οι άνθρωποι».

Η ίδια δεν ονειρεύτηκε να γίνει ηθοποιός, μα όταν μετά από μία σειρά αποφάσεων μπήκε στον χώρο του θεάτρου, μαγεύτηκε. Ανακάλυψε έτσι το κομμάτι του παζλ που της έλειπε όταν δεν μπορούσε να νιώσει πλήρης.

Αργησε πολύ να πιστέψει στον εαυτό της και το θέατρο έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην ατομική της ψυχοθεραπεία. Σήμερα ξέρει να διεκδικεί όσα την κάνουν χαρούμενη. Αγάπησε την Αθήνα που την υιοθέτησε, εργάζεται σκληρά στο θέατρο και είναι ευτυχισμένη που δίπλα της υπάρχουν άνθρωποι που της δίνουν απλόχερα την αγάπη τους.

Εδώ και κάποια χρόνια ερμηνεύει απαιτητικούς ρόλους δίπλα σε γνωστούς ηθοποιούς υπό τις οδηγίες σημαντικών σκηνοθετών. «Σε όλους χρωστάω μεγάλη ευγνωμοσύνη. Οσοι εργαζόμαστε στο θέατρο γινόμαστε μία μικρή οικογένεια.

Με τις καλές και τις κακές της στιγμές. Δεν ξεχωρίζω καμία. Φεύγοντας από κάθε δουλειά, τις φυλάω όλες στο "κουτί" μου. Μία προσωπικότητα δασκάλου που μου έχει μείνει χαραγμένη στο μυαλό μου ήταν αυτή του σπουδαίου Ιάκωβου Καμπανέλλη στη σχολή.

Με έμαθε να αγαπώ και να θαυμάζω όλες τις ηρωίδες μου. Η Μαίρη Τέιτ που υποδύομαι στο “Da” ίσως και να είναι μέχρι στιγμής η αγαπημένη μου».



Η ταλαντούχα ηθοποιός είναι ενθουσιασμένη που φέτος πρωταγωνιστεί στο «Da», που παίζεται στο θέατρο «Ιλίσια». «Eίναι ένα από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα που έχουν γραφτεί παγκοσμίως για το θέατρο. Θίγει τον θεσμό της οικογένειας και τις σχέσεις με οικουμενικό τρόπο, ισχύει για όλες τις κοινωνικές τάξεις και για όλες τις εποχές ανεξαρτήτως χώρας προέλευσης.

Η Μαίρη Τέιτ είναι μία κοπέλα που βιώνει την απόλυτη μοναξιά, εγκαταλελειμμένη από την οικογένειά της. Προσπαθεί να υπάρξει, να ζήσει και να νιώσει ότι αξίζει με κάθε τρόπο, ακόμη κι αν αυτός δεν είναι αποδεκτός από την κοινωνία που ζει. Βρείτε μου ένα μέρος του πλανήτη όπου δεν υπάρχουν τέτοια πλάσματα. Αν και Βρετανίδα, μας αφορά όλους».

Συνεχώς ενεργή στον χώρο από το 2006, επιλέγει -ή έχει την τύχη να επιλέγει- καλές δουλειές. «Κάθε καινούρια δουλειά είναι μία πρόκληση. Αγαπάω πολύ αυτό που κάνω και δεν σταματάω να θέτω καινούριους στόχους. Δεν θυμάμαι ποτέ να κοιτάζω το ρολόι όταν εργάζομαι και δημιουργώ. Δεν θα κοιτάξω να αποφύγω κόπο και ευθύνες. Είναι και το μόνο που με δυσκολεύει - όταν έχω να αντιμετωπίσω αμέλεια ή οκνηρία».

Ενσαρκώνοντας τη Μυρτώ Βαρνέζη, τη Δανάη Οικονόμου, τη Νάντια Δελλή ή τη Ζωή από την «Αγρια Γη» ένιωσε άραγε τις ιστορίες των ηρωίδων της υπαρξιακές ακόμη και σε ρομαντικές κομεντί;

«Δεν υπάρχει επιτυχημένο έργο αν η ιστορία που λέει δεν θίγει υπαρξιακά ζητήματα. Αυτός είναι ο βασικός ρόλος της τέχνης μας. Μέσα από τις ιστορίες, είτε αυτές τις συναντούμε σε δραματικά έργα, είτε κοινωνικά, είτε κωμωδίες, ακόμη και σε μια ρομαντική κομεντί, πρέπει να δούμε είτε εμάς τους ίδιους, είτε τον διπλανό μας, είτε ολόκληρη την κοινωνία μας.

Να δοθούν απαντήσεις, να τολμήσουμε να ψάξουμε βαθύτερα όλα όσα μας προβληματίζουν. Ενας ήρωας μπορεί να γίνει ο καθρέφτης σου και να σου πει τις μεγαλύτερες αλήθειες. Η μυθοπλασία και μια καλή ιστορία που λέμε σε ένα θέατρο ή από μία οθόνη βοηθούν στο να αφυπνιστούμε και να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα με έναν πιο δίκαιο και ρομαντικό τρόπο. Μέσα από τη μυθοπλασία βλέπουμε τον εαυτό μας, τον διπλανό μας. Ακούμε όσα δεν έχουμε τολμήσει οι ίδιοι να πούμε και ταυτιζόμαστε με καταστάσεις που ίσως ονειρευόμαστε και δεν το παραδεχόμαστε».



Οσο για τις επιτυχίες της, θεωρεί πως σημαντικό ρόλο παίζει η εντιμότητα των δημιουργών απέναντι στο κοινό, το να διατηρούν ποιότητα στο έργο τους χωρίς να κάνουν εκπτώσεις. «Την αγαπώ την τηλεόραση, στενοχωριέμαι και θυμώνω όμως όταν αντιλαμβάνομαι προχειρότητες και επιλογές βάσει ξεπερασμένων κριτηρίων», σχολιάζει. Το θέατρο, πάντα ζωντανό, αλλάζει κάθε βράδυ.

Πώς αντιμετωπίζει αυτή την αστάθεια; «Ο καλλιτέχνης, σε όποια τέχνη κι αν ανήκει το έργο του, αν έχει ανάγκη την ασφάλεια και τη σταθερότητα ίσως θα πρέπει να ξανασκεφτεί την επιλογή του.

Ο ηθοποιός μόνο μέσα στο θέατρο μπορεί να έρθει αντιμέτωπος με όλους τους φόβους και τις ανασφάλειές του και να αποδείξει πως αυτός είναι ο προορισμός του. Η τηλεόραση και ο κινηματογράφος, όσο εντυπωσιακά και βοηθητικά κι αν είναι, σου παρέχουν μια ασφάλεια με τις επαναλαμβανόμενες λήψεις και ένα καλό μοντάζ. Στο θέατρο είσαι μόνος, το αναπάντεχο και μοναδικό που μπορεί να συμβεί την ώρα της παράστασης είναι αυτό που κάνει έναν σωστό ηθοποιό να το αγαπάει όλο και περισσότερο».

Αυτές τις μέρες κάνει πρόβες και για το «Spa-σε κατάρα» που θα ανέβει στο θέατρο «Μικρό Ανεσις» από τα μέσα Φεβρουαρίου, ένα έργο που μιλάει για την κλιματική κρίση και τον εγωισμό του ανθρώπινου γένους.

«Αφήνουμε ολοένα και χειρότερο τον κόσμο στις επόμενες γενιές. Οπως ο δυτικός πολιτισμός, που καταλαμβάνοντας την Αμερική αφάνισε φυλές που σέβονταν τη φύση και τα ζώα. Με αφορμή την προσωπική ευτυχία γινόμαστε εγωιστές. Η παντελής έλλειψη ευαισθητοποίησης και ενσυναίσθησης απέναντι στους συνανθρώπους μας, η εξουσία που επιβάλλει τη βία πρέπει να μας απασχολήσουν. Ο άνθρωπος είναι η αιτία για πολλά καλά που έχουν συμβεί στον πλανήτη και μπορεί να λύσει προβλήματα που έχει δημιουργήσει ο ίδιος.
Ο homo sapiens ας εκτιμήσει το δώρο της ζωής που του δόθηκε και ας κατανοήσει ότι αξίζει περισσότερο από τα κίνητρα που τον κάνουν να συμπεριφέρεται ανόητα σε ένα μάταιο κυνήγι της ευτυχίας. H δυτική κοινωνία έχει φτιάξει ταμπέλες και πρότυπα που πέφτουμε στην παγίδα να τα ακολουθήσουμε χωρίς σκέψη. Η καριέρα, ο γάμος, η εικόνα μας, η εικόνα που έχουν οι άλλοι για εμάς γίνονται τεράστιοι στόχοι, σχεδόν τρομακτικοί, όπου πάντα σου λείπει κάτι για να είσαι "ευτυχισμένος".

Τη χαλάρωση εγώ τη μεταφράζω ως απόσταση. Απόσταση από όλα όσα ονομάζουν οι άλλοι ευτυχία και επιτυχία ώστε με ηρεμία και ευθυκρισία να δω εγώ τι θέλω, τι με γεμίζει πραγματικά και τι μπορώ να κάνω για να το καταφέρω».



Ειδήσεις σήμερα:

Συγκινεί το «αντίο» στον Βασίλη Καρρά από τις πίστες - Δείτε βίντεο

Η Βηθλεέμ πενθεί αυτά τα Χριστούγεννα και η Ουκρανία γιορτάζει με τη Δύση

«Ανοιξιάτικα» Χριστούγεννα με τον υδράργυρο στους 21 βαθμούς