Τατσόπουλος στο protothema: Βγάζουν ασύλληπτα χρήματα με τις απάτες με τις εικόνες και τα λείψανα, παρακαλάω για εισαγγελική έρευνα
Ο Πέτρος Τατσόπουλος μιλάει στο Direct για τις απάτες που περιγράφει στο νέο του βιβλίο, τον ρόλο της Εκκλησίας, την παρουσία του σε τηλεοπτικές εκπομπές αλλά και την πολιτική του πορεία
Ως μία καταγραφή απατών της Εκκλησίας περιγράφει το νέο του βιβλίο ο συγγραφέας Πέτρος Τατσόπουλος στη συνέντευξή του στον Γιώργο Ευγενίδη και το Direct, εξηγώντας ότι αποφάσισε να του δώσει τον τίτλο «Το παιδί του διαβόλου» σε μία απόπειρα ειρωνικού αυτοσαρκασμού.
«Αφού είμαι και αγνώστου πατρός, γιατί όχι και παιδί του διαβόλου;» λέει, τονίζοντας πως ο ίδιος είναι άθεος και θεωρεί τον διάβολο κατασκευή των θρήσκων. Ο τίτλος, λέει, είναι και σχόλιο για τον τρόπο που κάποιοι προσπαθούν να τον εξοστρακίσουν από τον δημόσιο διάλογο.
Αναφερόμενος στις απάτες λέει χαρακτηριστικά: «Σε σοβαρές δημοκρατίες αυτές οι απάτες θα απασχολούσαν τις εισαγγελικές αρχές. Εδώ έχουμε ένα ιδιότυπο καθεστώς με στοιχεία θεοκρατίας» κατηγορώντας ευθέως την Εκκλησία για συγκάλυψη και για χειραγώγηση των πιστών μέσω «εικόνων που δακρύζουν και θαυμάτων που δεν θα πίστευε ούτε ο Γιούρι Γκέλερ», αποδίδοντας ευθύνες και στην Αρχιεπισκοπή.
Ο συγγραφέας καταγγέλλει τον στενό εναγκαλισμό ανώτερων δικαστικών με την Εκκλησία, λέγοντας πως ο ίδιος έχει παρακαλέσει πλειστάκις να διερευνηθεί νομικά, χωρίς αποτέλεσμα. Αντιθέτως, έχουν ασκηθεί πέντε μηνύσεις εναντίον του – καμία από τις οποίες δεν ευδοκίμησε. «Ο εισαγγελέας δεν με προστατεύει, προστατεύει εκείνους από τον εξευτελισμό του δικαστηρίου», λέει.
Αποκαλύπτει, επίσης, πως όταν είχε συλληφθεί στο παρελθόν για... αμφισβήτηση θαύματος, η είδηση διέρρευσε στην Ευρώπη και κινητοποίησε την τότε κυβέρνηση. «Ο Μητσοτάκης με πήρε από την Ιαπωνία και εκδόθηκε νυχτερινή ανακοίνωση για να το μαζέψουν», εξιστορεί.
Κλείνοντας, εκφράζει τη βαθιά του ανησυχία για το επίπεδο δημόσιας παιδείας και λόγου. «Ο ορθός λόγος είναι αιρετικός στη χώρα που τον γέννησε», λέει, χαρακτηρίζοντας την τηλεοπτική σειρά για τον Παΐσιο ως «παραμύθι που πλασάρεται για ιστορία». «Έτσι διαπαιδαγωγείται ένας ολόκληρος λαός – με θαύματα και καλόγερους απόφοιτους δημοτικού», σημειώνει δηκτικά.
