Οι ταινίες της εβδομάδας: Ένα αστέρι γεννιέται

Αξίζει 3/5 Ένα αστέρι γεννιέται (A Star is Born)
Του Μπράντλι Κούπερ. Δραματική, 2018, ΗΠΑ, 135’. Με τους: Μπράντλι Κούπερ, Lady Gaga


Ένα είναι το αστέρι στο σκηνοθετικό ντεμπούτο του Μπράντλι Κούπερ: ο ίδιος. Μεταφέροντας την κλασική ιστορία του παρακμάζοντα μουσικού που γνωρίζει κι ερωτεύεται νεαρή τραγουδίστρια, ο Κούπερ κάνει συμπαθητική σκηνοθετική δουλειά και εξυπηρετεί με σεβασμό την ιστορία του. Θαυμάζει τη Lady Gaga, και της προσφέρει χώρο (σκηνοθετικά κι ερμηνευτικά) για να λάμψει. Εκείνη βέβαια, όσο εκπληκτική performer και να είναι, δεν μπορεί να τον φτάσει. Είναι κάπως άδικο, γιατί ο Κούπερ εδώ είναι ΑΚΑΤΑΜΑΧΗΤΟΣ – ακόμα κι όταν σβήνει τη δική του λάμψη για να τη δανείσει στην Gaga. Ακόμα και με μια τόσο χλιαρή μουσική επένδυση (θα περίμενε κανείς κάτι πιο ξεσηκωτικό), το “Ένα αστέρι γεννιέται” είναι μια υπέροχη αρχή για τη νέα πορεία του Κούπερ. Επόμενη στάση, η ζωή του Λέναρντ Μπέρνσταϊν.

Αξίζει 3/5 Ανυπακοή (Disobedience)
Του Σεμπαστιάν Λέλιο. Δραματική, 2017, Ην.Βασίλειο/Ιρλανδία/ΗΠΑ, 114’. Με τους: Ρέιτσελ Γουάιζ, Ρέιτσελ ΜακΆνταμς

Η σκηνοθετάρα των «Gloria» και «Μια φανταστική γυναίκα» βάζει αυτή τη φορά όχι μια, αλλά δύο γυναίκες μπροστά στο φακό του. Έχοντας επιλέξει μια ζωή μακριά από τον καταπιεστικό κύκλο των Ορθόδοξων Εβραίων του Λονδίνου, η Ρονίτ αναγκάζεται να επιστρέψει σ’ αυτόν όταν πεθαίνει ο πατέρας της. Εκεί συναντά τoν παιδικό και μεγάλο της έρωτα Έστι, η οποία έχει πλέον παντρευτεί τον τότε κολλητό τους φίλο. Μπορεί στο επίπεδο των πολιτιστικών συγκρούσεων ο Λέλιο να κινείται σχηματικά, αλλά εκείνο που τον ενδιαφέρει είναι να εμβαθύνει στο συναισθηματικό πυρήνα των δυο γυναικών. Και με αυτές τις δυο εκπληκτικές Ρέιτσελ που έχει στη διάθεσή του (Γουάιζ-ΜακΆνταμς), το καταφέρνει σχεδόν χωρίς να κουνήσει δαχτυλάκι.

Αξίζει 3/5 Ο κύριος & το όπλο (The old man and the gun)
Του Ντέιβιντ Λόουερι. Δραματική, 2018, ΗΠΑ, 93’. Με τους: Ρόμπερτ Ρέντφορντ, Κέισι Άφλεκ, Σίσι Σπέισεκ

«Ο κύριος & το όπλο» αφορά την πραγματική ιστορία του Φόρεστ Τάκερ, ενός ληστή που μπαινόβγαινε στις φυλακές όλη του τη ζωή, απολαμβάνοντας στο φουλ την «τέχνη» του. «Ο κύριος & το όπλο» αφορά την πραγματική επίσης ιστορία του θρυλικού Ρόμπερτ Ρέντφορντ, ο οποίος απολαμβάνει στο φουλ την τέχνη του. Και εδώ γελάνε και τα μάτια του. Μια γλυκύτατη ταινία από τον γλυκύτατο σκηνοθέτη των «Ain’t them Bodies Saints» και «A Ghost Story».

Αξίζει 3/5 Venom
Του Ρούμπεν Φλάισερ. Επιστημονικής φαντασίας, 2018, ΗΠΑ, 112’. Με τους: Τομ Χάρντι, Μισέλ Γουίλιαμς, Ριζ Αχμέντ, Τζένι Σλέιτ

Καινούργια Marvelοταινία, spin-off του Spider-Man. Ο Τομ Χάρντι, λάτρης των προφορών, φορά τα αμερικάνικα και τη γλιτσιασμένη στολή του Venom, ενός εξωγήινου συμβιωτή. Σε απλά ελληνικά, ένα παράσιτο από το διάστημα καταλαμβάνει το σώμα ενός δημοσιογράφου – ο μεν χρειάζεται ξενιστή, ο δε απολαμβάνει τις νέες του σούπερ-ικανότητες. Φυσικά υπάρχει κακός (ο Ριζ Αχμέντ του «The Night of), φυσικά υπάρχει και κορίτσι (η Μισέλ Γουίλιαμς). Αυτό που δεν υπάρχει είναι το δέος μπροστά στο υπερ-ηρωικό λούνα παρκ. Κάποιες σκηνές δράσης όμως και η σχέση ανθρώπου-εξωγήινου αντισταθμίζουν ως αντίδοτο.

Αξίζει 3/5 Ο εξαφανισμένος φάκελος (Fleuve noir)
Του Ερίκ Ζονκά. Δραματική, 2018, Γαλλία/Βέλγιο, 113’. Με τους: Βενσάν Κασέλ, Σαντρίν Κιμπερλέν, Ρομάν Ντιρί

Αποκρουστικό και μυστήριο ταυτόχρονα, το νουάρ του Ερίκ Ζονκά ακολουθεί έναν αποκρουστικό και μυστήριο Βενσάν Κασέλ, καθώς προσπαθεί να εξιχνιάσει την εξαφάνιση ενός εφήβου. Φοβερός ο Γάλλος ηθοποιός σε μια από τις πιο σκοτεινές εμφανίσεις του, καθοδηγεί μια ιστορία, η οποία διατηρεί τα ερωτηματικά της μέχρι την τελευταία στιγμή.

Αξίζει 2/5 Climax
Του Γκασπάρ Νοέ. Δραματική, 2018, Γαλλία, 95’. Με τους: Σοφία Μπουτέλα, Ρομάν Γκιγιερμίκ

Ο σκηνοθέτης του «Μη αναστρέψιμου» είναι ταγμένος σε ένα σινεμά πρόκλησης για την πρόκληση, και το «Climax» δεν αποτελεί εξαίρεση. Αυτό που ξεκινά δυναμικά και ξεσηκωτικά ως ένα φουριόζικο πάρτυ μετά από μια χορευτική πρόβα εξελίσσεται σταδιακά σε παραισθησιογόνο παραλήρημα σαδισμού, τόσο στην πλοκή όσο και στην κινηματογράφιση. Ο Νοέ «πειραματίζεται» με τίτλους και καρτέλες όπως έκανε κάποτε ο Γκοντάρ, και θα μπορούσε κανείς να πει ότι κλείνει το μάτι στο γαλλικό κύμα, αλλά είναι αδύνατο ο Νοέ να αναφέρεται σε οποιονδήποτε άλλον εκτός από τον εαυτό του. Το πατρονάρισμα δε, εκτοξεύεται πιο γρήγορα και πιο συχνά κι από τα χέρια των (σούπερ ταλαντούχων, θα του δώσω αυτό) χορευτών την ώρα του vogueing. Anti-climax.

Περίπτωση συνείδησης (No date, no signature)
Του Βαχίντ Ζαλιλβάντ. Δραματική, 2017, Ιράν, 104’. Με τους: Αμίρ Αγκάε, Ναβίντ Μοχαμαντζέ

Ένας γιατρός εμπλέκεται σε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα και χτυπάει ένα μικρό αγόρι. Ο πατέρας του παιδιού αρνείται να δεχτεί αποζημίωση και να το πάει στο νοσοκομείο. Το επόμενο πρωί ο γιατρός βρίσκει το μικρό αγόρι νεκρό στο νοσοκομείο, η βιοψία όμως αναφέρει τη δηλητηρίαση ως αίτιο θανάτου. Βραβεία Σκηνοθεσίας και Αντρικής Ερμηνείας στους Ορίζοντες του Φεστιβάλ Βενετίας, καθώς Αργυρός Αλέξανδρος & Βραβείο FIPRESCI στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Το απίθανο κοάλα (Blinky Bill The Movie)
Του Ντιάν Τέιλορ. Κινούμενα σχέδια, 2015, Αυστραλία/ΗΠΑ, 93’.

Ο Blinky Bill είναι ένα μικρό κοάλα που ονειρεύεται να ακολουθήσει τον εξερευνητή πατέρα του στα ταξίδια του. Όταν όμως ο Μr. Bill χάνεται, ο Βlinky είναι ο μόνος που πιστεύει ότι ο πατέρας του είναι ακόμα ζωντανός.