Ένα έργο – Vincent του Philip Ridley- που έχει στο πυρήνα του το φαινόμενο της ομοφοβίας παίζεται στο Αμαξοστοιχία-Θέατρο το Τρένο στο Ρουφ με τη Μαρία Σκουλά και τον Δημήτρη Φουρλή
Συχνά στις αναφορές των media o 55χρόνος Philip Ridley αναφέρεται ως storyteller αν και ο ίδιος με ευρεία γκάμα καλλιτεχνικών ενασχολήσεων έχει μια διακριτή παρουσία στα θεατρικά πράγματα της Βρετανίας. Το μονόπρακτο με τον πρωτότυπο τίτλο Vincent River είναι ένα από τα πρώτα θεατρικά του Ridley που έκανε πρεμιέρα στη σκηνή του Hampstead Theatre τον Σεπτέμβριο του 2000, δηλαδή την χρονιά που γράφτηκε.
Το έργο με τον τίτλο Vincent του Philip Ridley – σε μετάφραση του Αντώνη Γαλέου και σε σκηνοθεσία - δραματουργική επεξεργασία του Ευθύμη Χρήστου- παίζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα στον ιδιαίτερο χώρο Αμαξοστοιχία-Θέατρο το Τρένο στο Ρουφ (κάθε Τρίτη στις 21.00 & κάθε Τρίτη και Τετάρτη στις 21.00 από 12/3/2019).
Το έργο όταν πρωτοανέβηκε στη σκηνή του Λονδίνου βρήκε και ανταπόκριση και υποστήριξη λόγου και της θεματικής του. Στο έργο του Ridley η 57χρονη Anita μητέρα του Vincent αναζητά τους λόγους της απρόσμενης απώλειας του γιού της. Από την έρευνα της ανακαλύπτει ότι ο γιος της έπεσε θύμα μιας ομοφοβικής επίθεσης και ότι ο ίδιος ήταν ομοφυλόφιλος. Στο έργο την βλέπουμε να αλληλεπιδρά με τον Davey, ένα 17χρονο αγόρι που ισχυρίζεται ότι ήταν ο πρώτος που βρήκε το πτώμα του Βίνσεντ και που αναζητά να μάθει όσα περισσότερα μπορεί για τον Vincent από την Anita.
Στην ελληνική παράσταση τους ρόλους της μητέρας Anita και του νεαρού Davey κρατούν η έμπειρη Μαρία Σκουλά αλλά και ταλαντούχος Δημήτρης Φουρλής.
Σε ενημερωτικό σημείωμα για την παράσταση διαβάζουμε: «Ο μέχρι θανάτου ξυλοδαρμός του νεαρού Vincent είναι η τραγική αφορμή ώστε η μητέρα του, Anita, να συναντήσει τον Davey, έναν νεαρό που σύμφωνα με την κατάθεσή του, ήταν αυτός που βρήκε πρώτος τον Vincent νεκρό.
Κλείσιμο
Οι συνεχείς ερωτήσεις για τις ακριβείς συνθήκες του θανάτου, η καχυποψία, η δυσπιστία, οι ενοχές, τα βάρη αλλά και τα προσωπικά όνειρα, οι ελπίδες και οι πόθοι τους θα οδηγήσουν σε μια ολονύκτια κουβέντα που θα αποκτήσει απροσδόκητη και για τους δύο τροπή.
Πόση δύναμη έχουμε να υπερασπιστούμε τη δική μας αλήθεια και πόσο έτοιμοι είμαστε να δεχθούμε την αλήθεια του άλλου;
(…)Ένα έργο για τη βία, τον φόβο και την ασφυκτική πίεση των ανθρώπων υπό το βάρος της κοινωνικής συμβατικότητας αλλά και για την διαρκή βαθιά ανθρώπινη ανάγκη για προσωπική ελευθερία και αληθινή επαφή.
Ο συγγραφέας αποδομεί και επανασυνθέτει τον θεσμό της οικογένειας. Σπάει τον γύψο της επιβεβλημένης τήρησης των μικρών και μεγάλων οικογενειακών παραδόσεων και δίνει στους ήρωες του τη δυνατότητα να λυτρωθούν.
Αναμιγνύει με τρόπο μοναδικό τον φόβο και την απειλή με τις μικρές στιγμές μαγείας στην καθημερινότητα. Μέσα στον πόνο που γεννά ο ρατσισμός, ο εκφοβισμός, και η καταπίεση ρίχνει τον σπόρο της αγάπης και της ελπίδας».
