Η επιστροφή ενός ξεχασμένου έργου του Τόλκιν

Όταν ακούς Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν, συνήθως ο νους σου πηγαίνει στον «Άρχοντα των δαχτυλιδιών», το «Χόμπιτ», τη Μέση Γη, τα ξωτικά, τα ορκ και τους νάνους. Ωστόσο, ο πολυγραφότατος Βρετανός καθηγητής έχει γράψει και άλλα έργα, ποιήματα, ιστορίες και μελέτες που βασίζονται κυρίως στη μυθολογία και τη λογοτεχνία της Δυτικής Ευρώπης. Όλα αυτά, βέβαια, μοιάζουν με φτωχούς συγγενείς, όταν έχεις μπροστά σου όλη αυτή τη μυθολογία της Μέσης Γης. Για παράδειγμα, πριν από δύο εβδομάδες, οι λάτρεις του fantasy ανά τον κόσμο ενθουσιάστηκαν με την επικείμενη κυκλοφορία ενός αυτοτελούς βιβλίου με την ιστορία του Μπέρεν και της Λούθιεν.

Σιγά-σιγά, πάντως, ορισμένα έργα του Τόλκιν βγαίνουν και πάλι από την αφάνεια. Πέρυσι κυκλοφόρησε στα βιβλιοπωλεία η «Ιστορία του Κουλέρβο» (“The story of Kullervo”) από τον εκδοτικό οίκο HarperCollins. Πρόκειται για την πρώτη πρόζα που έγραψε ο Καθηγητής πριν από περίπου έναν αιώνα, η οποία ήταν βασισμένη στην αντίστοιχη ιστορία του φινλανδικού έπους «Καλεβάλα» και η οποία ενέπνευσε τον συγγραφέα για την ιστορία του Τούριν Τουράμπαρ (θα τη βρεις στο «Σιλμαρίλλιον» και στα «Παιδιά του Χούριν»).

Φέτος, σήμερα κιόλας, Πέμπτη 3 Νοεμβρίου, κυκλοφόρησε άλλο ένα έργο του Τόλκιν. Το “The Lay of Aotrou and Itroun”, και πάλι από τον οίκο HarperCollins. Πρόκειται για ένα ποίημα, η ιστορία του οποίου εκτυλίσσεται σε μία βρετανική γη πέρα από τις θάλασσες, κατά την Εποχή των Ιπποτών. Διηγείται την ιστορία ενός Άρχοντα (Aotrou στα βρετονικά) και μίας Λαίδης (Itroun) από τη Βρετάνη και της τραγωδίας που ξεκινά όταν ο Άρχοντας παίρνει ένα μαγικό φίλτρο από μία κακόβουλη νεράιδα (κόριγκαν), προκειμένου να καταφέρει να κάνει τη γυναίκα του να τεκνοποιήσει.

Η Λαίδη Γκαλάντριελ

Το φίλτρο λειτουργεί και η Λαίδη γεννά δίδυμα και τότε το κόριγκαν επιστρέφει για να εισπράξει την αμοιβή του και ο Άρχοντας θα πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στο να προδώσει τον γάμο του ή να χάσει τη ζωή του. Η ιστορία, μαζί με άλλα δύο ποιήματα για κόριγκαν που περιέχει η έκδοση, ήταν το αποτέλεσμα μία σχετικά σύντομης, αλλά γεμάτης έντασης περιόδου της ζωής του Τόλκιν κατά την οποία είχε αφοσιωθεί στην κέλτικη και ιδιαίτερα στη βρετονική μυθολογία. Αρκετοί, μάλιστα, αναφέρουν ότι το πνεύμα θυμίζει αμυδρά τη Λαίδη Γκαλάντριελ, τη βασίλισσα των ξωτικών από τον «Άρχοντα» και το «Σιλμαρίλλιον».

Το ποίημα γράφτηκε το 1930 και δημοσιεύτηκε στο “Welsh Review” το 1945, όμως έκτοτε δεν επανακυκλοφόρησε, με αποτέλεσμα να ξεχαστεί από το αναγνωστικό κοινό. Όμως Τόλκιν είναι αυτός, διαβάζεται μανιωδώς και έτσι οι εκδότες ψάχνουν όλο το έργο του για να κυκλοφορήσουν νέα βιβλία που θα ενθουσιάσουν το αναγνωστικό κοινό του καθηγητή.