Πάνος Γαρουφαλιάς

Χιλιάδες τρακτέρ βγήκαν στο δρόμο με τους αγρότες να ζητούν λύσεις στα προβλήματα τους . Θέλουν λύσεις για το κόστος παραγωγής (πετρέλαιο και ρεύμα ) , αλλά και το κόστος των ζωοτροφών και των εφοδίων για την κάθε καλλιέργεια.

Έχει αναρωτηθεί κανείς γιατί φέτος οι κινητοποιήσεις και τα μπλόκα δεν είναι στην λογική του εθίμου , που απλά βγαίνουν κάθε χρόνο, με χλιαρή συμμετοχή και χαλαρό παλμό ; Προφανώς γιατί υπάρχουν προβλήματα , τα οποία έχουν να κάνουν με την επιβίωση του αγροτικού τομέα . Την ίδια ώρα η κοινή γνώμη είναι διχασμένη . Κάποιοι υποστηρίζουν τον αγώνα των αγροτών και κάποιοι άλλοι διαμαρτύρονται για τους κλειστούς δρόμους , "στολίζοντας" τους αγρότες με φράσεις όπως "επαγγέλματιες επιδοματίες" , "οι αγρότες με τα τρακτέρ και με τα καγιέν" και πολλά άλλα. Απλά θυμίζω ότι αυτές τις επιδοτήσεις τις παίρνουν όλοι οι ευρωπαίοι αγρότες και μάλιστα στην ώρα τους .

Η αλήθεια είναι πως οι αγρότες τα τελευταία χρόνια έχουν ζήσει πολύ δύσκολες καταστάσεις . Έχουν καταστροφές από τον Daniel , έχουν αυξημένες καταστροφές από την κλιματική αλλαγή με μειωμένες παραγωγές και λόγω ΟΠΕΚΕΠΕ έχουν λάβει "ψίχουλα" από την βασική επιδότηση που δικαιούνται . Έτσι για ένα με δύο χρόνια δεν έχουν λάβει καθόλου χρήματα και παράλληλα έχουν προϊόντα όπως το σιτάρι , το βαμβάκι και το καλαμπόκι , τα οποία είναι σε εξευτελιστικές τιμές στην αγορά . Αυτό είναι το "κοκτέιλ" των προβλημάτων που έβγαλε χιλιάδες τρακτέρ στον δρόμο .

Αν δεν θέλουμε τον πρωτογενή τομέα ας ετοιμαστούμε για τα χειρότερα

Έχουμε μάθει στην Ελλάδα να βλέπουμε το δέντρο και να χάνουμε το δάσος . Το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωση των αγροτικών κινητοποιήσεων. Το πρόβλημα δεν είναι τα μπλόκα . Άλλωστε κάποια στιγμή θα φύγουν, αλλά τον ζήτημα είναι αν ως χώρα , θα συνεχισουμε να έχουμε ανεπτυγμένο πρωτογενή τομέα ή όχι .

Αυτή η κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί "σκοτώνει" τον αγροτικό και κτηνοτροφικό τομέα . Με τέτοιες τιμές στα προϊόντα , με επιδοτήσεις που έρχονται οπότε να ' ναι και αυξημένο κόστος παραγωγής , η κάθε καλλιέργεια είναι αδύνατη . Οι αγρότες κάθε χρόνο λόγω αυτής της συνθήκης βυθίζονται οικονομικά ακόμη περισσότερο. Η κτηνοτροφία έχει πληγεί ανεπανόρθωτα χάνοντας από την ευλογιά 420.000 ζώα και ίσως να μην συνέλθει ποτέ .

Αν λοιπόν δεν θέλουμε να έχουμε πρωτογενή τομέα, πάμε να δούμε τι θα συμβεί για τον Έλληνα καταναλωτή. Δηλαδή αν θα μπορέσει πραγματικά να ανταπεξέλθει στην νέα πιο δυσκολη πραγματικότητα.

Νωπό παράδειγμα είναι η απώλεια χιλιάδων ζώων από την ευλογιά στην κτηνοτροφία . Μέσα σε δύο χρόνια έχουμε έλλειψη πρόβειου κρέατος και πρόβειου γάλακτος . Η τιμή στο ράφι για το πρόβειο κρέας έχει εκτοξευθεί από τα 7 ευρώ το κιλό στα 14 και το αρνί δεν αποκλείεται να το δούμε τα Χριστούγεννα στα 18 ευρώ . Βέβαια θα κάνουμε γιορτές με αρνιά και πρόβατα εισαγώμενα από χώρες της ΕΕ και όχι μόνο καθώς επάρκεια δεν υπάρχει .

Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που βρισκόμαστε σε καθεστώς ανεπάρκειας για ένα προϊόν . Την δεκαετία του 1960 χάσαμε σταδιακά την επάρκεια στο μοσχαρίσιο κρέας . Σήμερα καλύπτουμε το 12% της εγχώριας ζήτησης και εισάγουμε το υπόλοιπο κυρίως από Γαλλία και Γερμανία . Έτσι φτάσαμε να πληρώνουμε το μοσχάρι έως και 20 ευρώ το κιλό . Μάλιστα λόγω της κλιματικής πολιτικής της ΕΕ θα μειωθούν τα μοσχάρια στην Ευρώπη και δεν αποκλείεται τα επόμενα χρόνια να καταναλώνουμε μοσχάρι Λατινικής Αμερικής . Αλήθεια ξέρει κανείς με τι συνθήκες εκτρέφονται ;

Την δεκαετία του 1970 σταδιακά χάσαμε την επάρκεια μας σε σκληρό σιτάρι . Αιτία ήταν η αλλαγή στο καθεστώς των επιδοτήσεων από την ΕΕ, η οποία επιδότησε περισσότερο το σκληρό σιτάρι . Έτσι αποκτήσαμε πλεόνασμα σε αυτό το προϊόν το οποίο μέρος του εξάγουμε στην Ιταλία . Για να καλύψουμε τις ανάγκες σε μαλακό σιτάρι εισάγουμε κυρίως από την Ουκρανία και χώρες με πιο ψυχρά κλίματα από εμάς . Σήμερα καλλιεργούμε το προϊόν κυρίως σε περιοχές της Μακεδονίας και του Έβρου . Λόγω χαμηλής τιμής είναι ασύμφορο να καλλιεργήσει ο Έλληνας αγρότης σκληρό σιτάρι .

Αλλά πρόβλημα με τις τιμές έχουμε και με την παραγωγή σε μια σειρά αλλά προϊόντα όπως στο ρύζι , τα οπωροκηπευτικα , τα φρούτα ακόμη και τα όσπρια. Εδώ οι παραγωγοί έχουν να αντιμετωπίσουν και την ερμαφρόδιτη στάση της ΕΕ . Από την μια η Ένωση ζητάει από τους Ευρωπαίους αγρότες να παράγουν προϊόντα πιο οικολογικά και από την άλλη επιτρέπει την εισαγωγή ανάλογων προϊόντων από τρίτες χώρες που κανείς δεν ξέρει με ποιες συνθήκες καλλιεργούνται . Αυτά τα προϊόντα έρχονται φθηνότερα, με αποτέλεσμα να "σκοτώνουν" τις τιμές των ευρωπαϊκών αγροτικών προϊόντων . Βλέποντας αυτήν την κατάσταση η ιταλική κυβέρνηση τον περασμένο Σεπτέμβριο έκανε παρέμβαση στην ΕΕ , ζητώντας να στηριχθεί με κατώτερη τιμή ασφαλείας το εθνικό της προϊόν , το σκληρό σιτάρι .

Επειδή μια μέρα τα μπλόκα θα φύγουν ας απαντήσουμε στο ερώτημα αν τελικά θέλουμε τον πρωτογενή τομέα της χώρας ή όχι. Αν δεν το απαντήσουμε τώρα πειστικά γρήγορα θα το βρούμε μπροστά μας σύντομα και τα πράγματα θα είναι πολύ χειρότερα.