Γρ. Νικολόπουλος

Αγροτικές επιδοτήσεις, όπως και κάθε άλλου είδους επιδοτήσεις δίδονται σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και διαθέτουν φυσικά όλες μηχανισμούς διανομής, πιστοποίησης και ελέγχου ώστε να αξιοποιούν παραγωγικά τα ευρωπαϊκά κονδύλια. Εμείς επί δεκαετίες παίρνουμε επιδοτήσεις από την ΕΕ και προκοπή δεν είδαμε.

Είναι κοινή πεποίθηση ότι τα χρήματα των επιδοτήσεων “τρώγονται” από τα κυκλώματα πολιτικών, γραφειοκρατών και ημετέρων, συμβούλων, αγροτών, ολιγαρχών, μικροαπατεώνων, εξάλλου όλα τα έχει ο μπαχτσές.

Πώς γίνεται αυτό εδώ ενώ δεν γίνεται αλλού;

Αν θέλαμε πράγματι να λύσουμε το πρόβλημα, θα αντιγράφαμε απλώς τις διαδικασίες και τα συστήματα ελέγχου των άλλων χωρών. Έτσι θα αξιοποιούσαμε τα κονδύλια με παραγωγικό τρόπο και θα επιταχύναμε την ανάπτυξη της οικονομίας και την αύξηση της παραγωγής μας που είναι απαραίτητα για να ξεφύγουμε από τις εισαγωγές, ακόμη και λεμονιών.

Ταυτόχρονα όμως, θα σταματούσε το πάρτι της διαφθοράς και τα κυκλώματα της θα έχαναν χρήμα και ισχύ. Για αυτό και δεν το κάνουμε.

Αν αποφασίσει το Μαξίμου να περιορίσει τη διαφθορά θα πρέπει να στοχεύσει τη γραφειοκρατία και ο πιο απλός και γρήγορος τρόπος να το κάνει, είναι να αντιγράψει τα συστήματα και τις διαδικασίες που ακολουθούν άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Το ίδιο μπορεί να γίνει σε κάθε τομέα επαφής του δημοσίου με επιχειρήσεις και με πολίτες.

Για παράδειγμα, αν θέλουμε να βελτιώσουμε το επενδυτικό/επιχειρηματικό περιβάλλον, αρκεί αν δούμε τι κάνουν άλλες χώρες που βρίσκονται ψηλότερα από εμάς στις σχετικές λίστες κατάταξης των χωρών από του διεθνείς οργανισμούς. Αν δηλαδή εμείς είμαστε στη θέση 52 και η Ολλανδία πχ είναι στη θέση 9 (τυχαία νούμερα) σε μια λίστα πχ αδειοδοτήσεων νέων επενδύσεων, πρέπει να δούμε τι ζητάει το ολλανδικό δημόσιο για να εγκρίνει την επένδυση και τι ζητάει το ελληνικό. Αν το ολλανδικό ζητάει τρία χαρτιά και εμείς δεκατρία, τότε καταργώντας τα δέκα θα είμαστε στην ίδια θέση, θα ανέβουμε δηλαδή δέκα θέσεις στην κατάταξη. Και δεν θα πάθουμε και τίποτα, διότι το ολλανδικό δημόσιο έχει διασφαλίσει την αποτελεσματικότητα των απαιτήσεων του.

Όμως, ενώ η χώρα θα κερδίσει από αυτό, τα κυκλώματα θα χάσουν χρήμα και ισχύ και αυτός είναι ο λόγος που δεν γίνονται προσπάθειες καταπολέμησης της γραφειοκρατίας και απλούστευσης των διαδικασιών. Η γραφειοκρατία θέτει εμπόδια βάζοντας αυστηρούς και πολλούς κανόνες, δημιουργεί ένα λαβύρινθο πολυνομίας και διαδικασιών, για να οδηγεί σε αδιέξοδο. Και στο αδιέξοδο κερδίζει το χρήμα του λαδώματος.

Και επειδή οι ίδιοι που το κάνουν αυτό είναι αυτοί που αναλαμβάνουν να το περιορίσουν, φυσικά και δεν προχωρά καμία μεταρρύθμιση στο δημόσιο.

Το μόνο που άλλαξε (λόγω covid) ήταν ότι όλες οι διαδικασίες έγιναν online. Αντί αν πηγαίνεις δεκατρία χαρτιά σε διάφορες υπηρεσίες, τα στέλνεις ηλεκτρονικά. Και τι έγινε, αφού πάλι δεκατρία είναι και αφού τα παραλαμβάνει το ίδιο διεφθαρμένο κύκλωμα. Απλώς επιταχύνεται ο χρόνος που χρειάζεται για να φτάσεις στο αδιέξοδο και να λαδώσεις.