Γιώργος Δ. Ανδρέου

Να μένει το ατύχημα στα Τέμπη ανοιχτή πληγή στην Ελληνική κοινωνία. Να σέρνεται η χώρα με, πολιτικά και επαγγελματικά, συνεχή, τεχνητά τροφοδοτούμενη, συγκινησιακή φόρτιση, στην αχλή της παραπληροφόρησης, της σπέκουλας, του διχασμού. Μέχρι τις εκλογές, με την ελπίδα να αποτελέσει πολιορκητικό κριό, θρυαλλίδα κυβερνητικής ανατροπής.

Θα εφευρίσκονται νομικοί τακτικισμοί. πολιτικά τερτίπια και πρόθυμοι να υπηρετήσουν και να συντηρούν τη νοσηρότητα, όσο:

- οι δημοσκοπήσεις θα δείχνουν πως «πουλάει» το θέμα στην κοινή γνώμη και αποδίδει δημοσκοπικά στους κατ’ επάγγελμα αδίστακτους και ανήθικους, σπεκουκλαδόρους επί πτωμάτων,
- η θλίψη και ο πόνος αποτελούν μέσο και εφαλτήριο τηλεοπτικής, και όχι μόνο, προβολής και πολιτικό άλλοθι,
- το νοσηρό και διχαστικό κλίμα αμφισβήτησης των θεσμών εξυπηρετεί τα συμφέροντα που βυσσοδομούν σε σκοτεινά παρασκήνια, με στόχο τον έλεγχο της εξουσίας,

Από την άλλη πλευρά, είναι απορίας άξιο η παθητική – απαθής - στάση της υγιούς μερίδας της κοινωνίας, της συντριπτικής πλειοψηφίας, που εργάζεται, κοπιάζει, προοδεύει. Των αληθώς προοδευτικών πολιτών που πιστεύουν στην πραγματική ζωή και δεν φαντασιώνονται συνωμοσίες, σενάρια και αόρατες σκοτεινές δυνάμεις που παρεμβαίνουν και ρυθμίζουν τα πάντα.

Όσων πιστεύουν :

- σέβονται και προσβλέπουν στους δημοκρατικούς θεσμούς, τους πυλώνες του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, ειδικά στη δικαιοσύνη. Στην Ευρωπαϊκή πραγματικότητα και προοπτική της χώρας.
- πως η δικαιοσύνη δεν αποδίδεται στα πεζοδρόμια και τις πλατείες, με φωνές, show και παρελάσεις, στα παράθυρα και τα μαρκούτσια των καναλιών, με τις ασύδοτες αναρτήσεις των social media, από λαϊκά δικαστήρια.
- Πως οι κυβερνήσεις επιλέγονται και αλλάζουν με εκλογές και συντεταγμένες δημοκρατικές διαδικασίες.
- αποβλέπουν και ευελπιστούν σε πολιτική σταθερότητα, κανονικότητα, ήρεμο και ήπιο πολιτικό κλίμα, κοινωνική συνοχή, μέλλον, ασφάλεια, σταθερότητα, αναπτυξιακή προοπτική.

Η παθητική στάση όσων βλέπουν και καταλαβαίνουν την υποκρισία και σφυρίζουν αδιάφορα.

Όσων αντιλαμβάνονται το αυτονόητο, πως κάποιοι - με μοναδικό σκοπό και στόχο να ξανανοίξει ο φάκελος της ανάκρισης, να πάει πίσω για μήνες η διαδικασία και να σέρνεται μέχρι της εκλογές η νοσηρότητα και ο διχασμός -
με ηθικά, επαγγελματικά και πολιτικά αδιάντροπη καθοδήγηση, θυμήθηκαν, μετά από 2,5 χρόνια και δεκάδων χιλιάδων σελίδων ανακριτικές διαδικασίες, να ζητήσουν την εκταφή – μια ακόμα πράξη σκύλευσης των νεκρών. Επειδή δεν τους βολεύουν τα πορίσματα των επίσημων και σοβαρών πραγματογνωμόνων και των δικαστικών λειτουργών για τα αίτια και τις συνθήκες του ατυχήματος. Γνωρίζοντας πως, ούτε από την εξέταση των πτωμάτων, δεν μπορούν να επιβεβαιωθούν, μετά από σχεδόν τρία χρόνια, οι συνωμοσιολογικές θεωρίες τους για ξυλόλια, βενζόλια, τολουόλια, ινδένια κλπ.

Αν δεν αντιλαμβάνεται τι τεκταίνεται η μεσαία παραγωγική τάξη, οι Έλληνες της εργασίας, της οικογένειας, της προκοπής, καλό θα ήταν να ξανακοιτάξουν προσεκτικότερα και να ξανασκεφτούν τα δεδομένα, τις πρακτικές, τους συσχετισμούς, τις ανίερες συμμαχίες. Να θυμηθούν το πρόσφατο καταστροφικό παρελθόν, και τις λαθεμένες επιλογές τους στο παρόν.

Κακό του κεφαλιού τους όμως, αν αντιλαμβάνονται και παρά ταύτα:

- παραμένουν μοιρολατρικά απαθείς - πιστοί στην παλιά τακτική των νοικοκυραίων.
- Υποκύπτουν στο συναισθηματικό εκβιασμό της κοινωνίας από τους επιτήδειους και ανέχονται την καταρράκωση των θεσμών.
- Θεωρούν όσα εξυφαίνονται, ερήμην τους. στο παρασκήνιο, ακίνδυνα και αδιάφορα για τη ζωή, την οικογένεια, τη δουλειά τους.
- δεν έχουν πρόβλημα να παραδοθεί η χώρα και η ζωή τους στη διαχείριση ανεξέλεγκτων ανίκανων, προβληματικών, ιδεοληπτικών, οπισθοδρομικών, εγωπαθών, ψυχοπαθών. .
- επιλέγουν να παραμένουν αραχτοί στον καναπέ, εκδηλώνοντας την αντίδρασή τους με ανώδυνες βρισιές και φάσκελα, με μοναδικό αποδέχτη τη συσκευή.
- αρνούνται τη συμμετοχή σε δημοκοπήσεις ή συμμετέχουν επιλέγοντας από την ουδετερότητα του αναποφάσιστου μέχρι περιθωριακούς, εξτρεμιστές, , ψυχωσικούς, θεομπαίχτες, ενισχύοντας την πολιτική αστάθεια.

Στην πολιτική εν τέλει έχει, ηθική κυρίως, εφαρμογή - στα νομικά εφαρμόζεται - αυτό που δίδασκαν σοφά οι αρχαίοι Ρωμαίοι νομοδιδάσκαλοι, «ο εξ οικείου πταίσματος ζημιούμενος ου δοκεί ζημιούσθαι» (αυτός που ζημιώνεται από δικό του σφάλμα δεν θεωρείται ότι έχει ζημιωθεί).

Ο Γιώργος Ανδρέου είναι δικηγόρος (www.andreoulaw.gr)