Γιώργος Δ. Ανδρέου

Τέλειωσαν όμως τα πανηγύρια, τα μεγάλα λόγια   και τα διαγγέλματα. Θα ήταν ιδανικό να μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε όσα θετικά προέκυψαν από τον εορτασμό της επετείου. Το κλίμα και την εικόνα ενότητας της  κοινωνίας, το de facto moratorium  που επέβαλε. Time out    στην πολιτική  γκρίνια.  

«Πάσα θάμα τρεις μέρες», είναι θέμα χρόνου, ελάχιστου,  να ξαναρχίσει ο επικοινωνιακός «πόλεμος» εντυπώσεων.  Με τα γνωστά σύγχρονα όπλα. Ανώνυμες πηγές, δηλώσεις, fake news,  μέσα κοινωνικής δικτύωσης κλπ. 

Όσο κρατάει το μεθύσι του κοινού κρασιού,    τόσο  θα διαρκέσει,   το 2021,  η μέθη των πολιτικών,  και κάποιων  πολιτών,  από το «αθάνατο κρασί του εικοσιένα», του  ποιητή. 

Θα μπορούσαν όμως εφέτος  να  μας διαψεύσουν ευχάριστα. Ειδικά η αντιπολίτευση:

-Εγκαταλείποντας τη διχαστική ρητορική της, όχι σημειολογικά λόγω της επετείου, αλλά  συνειδητά  για το μέλλον, τους εθνικούς και κοινωνικούς στόχους και προοπτικές.
-Δείχνοντας με  άλλα, πρωτότυπα,  πράγματα  πως κάτι έχει αλλάξει, τώρα  που επελαύνουν πανταχόθεν ορδές εχθρών,  απειλώντας τη χώρα, την εδαφική της ακεραιότητα, την κοινωνική συνοχή μέχρι και  τη φυσική επιβίωση των πολιτών.
-Δεν θα βρουν οι «λογογράφοι» τους παραγράφους,    για copy paste, στα περσινά και προπέρσινα  κείμενα  διαγγελμάτων, ούτε  αληθινές, καθαρές σκέψεις και αλήθειες ικανές να δημιουργήσουν κλίμα εθνικής ανάτασης, σύγχρονης  παλιγγενεσίας και ενότητας. 
-Θα μπορούσαν να  αρχίσουν  με κάποιες  αλήθειες.  Θα ήταν ευχάριστη  έκπληξη,  από όσους  δεν μας έχουν συνηθίσει. 

Αν και τα πρώτα δείγματα βγαίνουν  αρνητικά. Η αντιπολίτευση  συνεχίζει στον ίδιο σκοπό.   Σοκαρισμένη  από τη διεθνή  εικόνα  του Κυριάκου, ψάχνει τρόπους να την θαμπώσει. 

Είναι στο χέρι της Κυβέρνησης  να  βάλει τα πράγματα στη θέση τους, έστω   και χωρίς τη θέληση των υπολοίπων. 

Αρχίζοντας, μέρες που είναι,  με κάποιες    αλήθειες για  την επανάσταση του 1821. Από τις πολλές που δεν λέγονται, αν και διαχρονικές και επίκαιρες όσο ποτέ.  Να ξεκαθαρισθούν κάποτε οι αληθινές της διαστάσεις, στο χρόνο, το χώρο, την κοινωνία. Οι  ηρωισμοί  αλλά και τα προβλήματα. 

Πρώτο, ότι  η επανάσταση ήταν άθλος όλων των Ελλήνων. Την εμπνεύστηκαν όμως, την  οργάνωσαν, την υποστήριξαν  και την έφεραν σε πέρας οι αστοί της εποχής. Κάποιοι οικονομικά επιτυχημένοι,      δημιούργησαν ρισκάροντας και διαθέτοντας  πολλά, τη Φιλική Εταιρεία. Εμφύσησαν την πνοή και το άρωμα της ελευθερίας, κινητοποιώντας τον απανταχού Ελληνισμό. Αυτοί, και κάποιοι ιδεολόγοι οραματιστές, αφύπνισαν, ενέπνευσαν και έπεισαν  τους καταπιεσμένους ραγιάδες να σηκώσουν κεφάλι και να κατακτήσουν την ελευθερία τους με όπλα και αίμα.  Ήταν η εποχή της  αστικής  αφύπνισης.  Οι  πετυχημένοι της ζωής, απαιτούσαν δυναμικά ανεξαρτησία και πολιτικά δικαιώματα σε όλη την Ευρώπη. Σε αυτή τη δυναμική στηρίχθηκε   η επανάσταση του ’21.  Στέριωσε, επικράτησε και γιορτάζει φέτος τα 200ά γενέθλιά της, σε καθεστώς, ευτυχώς,  αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

 Ό, τι καλύτερο έχει δημιουργηθεί στην παγκόσμια πολιτική διαδρομή. 

Να αναγνωρίσει, κάποτε,  η καθ’ ημάς αριστερά την αλήθεια αυτή, που αμφισβητεί με το μυαλό σε «παραδείσους» που κατέρρευσαν. Να  πάψει, όπως αρέσκεται και το συνηθίζει  σε όλες τις εθνικές εξάρσεις ,  ακόμα και σε αυτή τη μεγάλη μέρα για το έθνος, να ποτίζει την κοινωνία με τη διχαστική λογική της - τοξικό δηλητήριο - παραχαράζοντας την ιστορία. Να διαχωρίζει ταξικά τους Έλληνες που ξεσηκώθηκαν, μη συμπεριλαμβάνοντας συλλήβδην στον κοινό εθνικό αγώνα και το λαό,  τον κλήρο, παρά τους νεκρούς που μετράει και κυρίως τους «ταξικούς της εχθρούς», τους αστούς.   Αυτούς που πρωτοστάτησαν και οργάνωσαν τον εθνικό μας άθλο. 

Δεύτερο, να ξεκαθαρισθεί, μια και καλή και προς κάθε κατεύθυνση,  μια εξ ίσου μεγάλη  αλήθεια που σχετίζεται με τις εθνικές μας παθογένειες,  τις επιλογές και τον διεθνή προσανατολισμό της χώρας, ακόμα  και σήμερα. Ο ρόλος της Ευρώπης στο 21. 

Ήταν στη μέση σχεδόν της επανάστασης, 1824-25, που άρχισε, το συνηθίζαμε από τότε,  η εθνική γκρίνια για τη διεκδίκηση της εξουσίας,  πριν ακόμα στηθεί το κράτος. Έφτασε μέχρι αιματηρό εμφύλιο που οδηγούσε  σε μια ακόμα εθνική καταστροφή. 

Χρειάστηκε τότε, η ενεργή παρέμβαση και στήριξη των μεγάλων δυνάμεων της Ευρώπης, για να μην  καταπνιγεί η παραπαίουσα επανάσταση στο αίμα.  Οι  Ευρωπαίοι δεν παρενέβησαν τότε -  όπως παραπληροφορούν συνειδητά κάποιοι κολλημένοι, αναφερόμενοι στο «ρόλο των ξένων» που πάντα μας επιβουλεύονται,  για να «ελέγξουν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές» της Ψωροκώσταινας. Τις ήλεγχαν καλύτερα στην άρρωστη Οθωμανική αυτοκρατορία. 

Πέρα από τα γεωπολιτικά συμφέροντά τους,  το φιλελεύθερο πνεύμα των αστών και η απαίτηση για ελευθερία και  δημοκρατία, είχε διαπεράσει τη ραχοκοκαλιά της Ευρώπης, που άλλαζε, με  την ενεργή παρέμβαση και των  χιλιάδων  Φιλελλήνων. 

Ποιο γεωπολιτικό συμφέρον υπηρετούσαν άραγε οι  Φιλέλληνες που  συστρατεύθηκαν, διαθέτοντας και περιουσίες κάποιοι,  με τους ξεσηκωμένους ραγιάδες,  χύνοντας το αίμα τους στα πεδία των εθνικών μας μαχών, δίπλα στα αρχαία μάρμαρα του πολιτισμού της ανθρωπότητας; Ήταν η  Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη που τους ώθησε, απόδοση  φόρου τιμής στην κοιτίδα της δημοκρατίας και του δυτικού πολιτισμού. Ασπίδα  της χώρας μας, τότε και τώρα.   

 Αλήθειες  διαχρονικά επίκαιρες στις οποίες πρέπει να συμφωνήσουμε  κάποια στιγμή, τουλάχιστον οι περισσότεροι,  για να πάμε πάρα πέρα με στοιχειώδη σύμπνοια. Επιβεβαιώνοντας ως αναμφισβήτητες τις  εθνικές επιλογές :

να ζούμε σε καθεστώς κοινωνικής και οικονομικής ελευθερίας, που εγγυάται το πολίτευμα της  αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και 
να  έχουμε  συμμάχους δυνατούς και αλληλέγγυους, συμμετέχοντας στην Ενωμένη Ευρώπη.  Για να μπορούμε  να αντισταθούμε  στους εχθρούς,  αλλά και να ελέγχουμε  τις αδυναμίες μας.
 Ας διδαχθούμε από την ιστορία και την αλήθεια.   

  O Γιώργος Ανδρέου είναι δικηγόρος (www.andreoulaw.gr)