Γιώργος Αποστολόπουλος

Είναι γνωστό ότι η Τουρκική Κυβέρνηση, σε συνεργασία με τη Ρωσία, προβαίνει στην κατασκευή αυτής της μονάδας στην παραλιακή περιοχή που βρίσκεται απέναντι από την Κύπρο. Εμφανής σκοπός είναι η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας αν και ουδείς σοβαρός γνώστης της Τουρκικής πολιτικής δεν μπορεί να μην αναλογιστεί τα κρυφά όνειρα του Ερντογάν για απόκτηση ατομικών όπλων. Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται να εγκατασταθούν εκεί τέσσερις γιγαντιαίοι αντιδραστήρες.

Εντούτοις, καίριο ζήτημα είναι το ενδεχόμενο ενός πυρηνικού ατυχήματος που θα έχει σαρωτικές συνέπειες για την Ελλάδα, τις γειτονικές χώρες συμπεριλαμβανομένου του Ισραήλ και γενικότερα για όσες διαθέτουν ακτογραμμή στη Μεσόγειο.

Ήδη τον Δεκέμβριο του 2020 ο σεισμός των 5,3 Ρίχτερ στη Σελεύκεια, 100 χιλιόμετρα από το συγκεκριμένο σημείο, υπήρξε σαφής προειδοποίηση για όσα μπορούν να συμβούν στο μέλλον.

Τώρα πλέον ο σεισμός των 7,8 Ρίχτερ και η έντονη ακολουθία του, κρούουν μία «μεγάλη καμπάνα» για το απεχθές σενάριο. Η Τουρκία, η Ελλάδα και η ευρύτερη «γειτονιά» μας είναι φύσει σεισμογενείς. Έτσι το παράδειγμα της Φουκουσίμα που παραμένει συγκλονιστικό, δημιουργεί εφιαλτικούς συνειρμούς.

Με αρχικό χρονικό ορίζοντα για τη λειτουργία του πρώτου αντιδραστήρα το 2023, η «γεωγραφία» μπορεί να μας διδάξει πολλά. Το Ακούγιου δεν είναι μακριά από τα επίκεντρα των σεισμών. Τα Άδανα απέχουν μόλις 180 χιλιόμετρα, το Καχρανμαράς περίπου 336 και το Γκαζιαντέπ 350. Το πλήθος των δονήσεων ωστόσο σε όλο το μήκος του εν λόγω ρήγματος ήταν τόσο εκτεταμένο ώστε το επίκεντρο ενός από αυτούς, μεγέθους 4,8 Ρίχτερ, εντοπίστηκε μόλις 20 χιλιόμετρα από το εργοστάσιο.

Περαιτέρω, η γειτνίαση των εγκαταστάσεων με τη θάλασσα, δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να τρωθούν από ένα τσουνάμι όπως έγινε στη Ιαπωνία. Αυτό θα σημάνει το οριστικό τέλος της υποθαλάσσιας ζωής σε όλη τη Μεσόγειο εξαιτίας της διαρροής ραδιενεργών υδάτων. Ας μη λησμονούμε ότι πρόκειται για κλειστή θάλασσα που τα νερά της ανανεώνονται κάθε 80 έως 100 χρόνια.

Ακολούθως οι υγειονομικές, οικονομικές και διατροφικές συνέπειες θα είναι ανυπολόγιστες. Στην απευκταία αυτή περίπτωση, είναι καλό να γνωρίζουμε ότι η Κύπρος απέχει από τις εγκαταστάσεις περίπου 85 χιλιόμετρα, το Καστελόριζο 354, η Ρόδος 470 και η Αθήνα 897. Για να γίνουν αντιληπτά τα μεγέθη, η απόσταση Τσερνομπίλ-Αθήνας υπολογίζεται στα 1620 χιλιόμετρα.

Με όλα αυτά τα δεδομένα, προκύπτει αυτονόητα το ερώτημα εάν μέχρι σήμερα διατυπώθηκαν κάποιας μορφής αντιδράσεις για την ανέγερση και λειτουργία αυτού του σταθμού.

Πλην ορισμένων χλιαρών δηλώσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής περί αναγκαιότητας ελέγχων, τις διαμαρτυρίες οικολογικών οργανώσεων με διεθνή εμβέλεια και τις κινήσεις Τούρκων και Κούρδων κατοίκων, δεν είναι εφικτός ο εντοπισμός άλλων ενεργειών. Ακόμα και η ελληνική πλευρά έχει τηρήσει διαχρονικά «σιγήν ιχθύος».

Τώρα όμως με τα ακραία γεωλογικά φαινόμενα στην κορύφωσή τους και τις συνακόλουθες τραγικές συνέπειες εμφανίζεται μία ευκαιρία. Δεν πρόκειται για ευκαιρία έκφρασης μίας συγκυριακής εθνικής υστερίας ή μικροπολιτικής εκμετάλλευσης. Πρόκειται για ευκαιρία με σημαία τη λογική τόσο προς της Τουρκική Κυβέρνηση όσο και προς τους Διεθνείς Οργανισμούς. Ο στόχος είναι αυτονόητος. Η προστασία της ζωής των ανθρώπων σε αυτή τη γωνιά του πλανήτη, της ζωής των παιδιών, του Περιβάλλοντος, της γης και τη θάλασσας.

Ο φόβος πλέον δεν είναι εάν το Αιγαίο θα μετατραπεί απλά σε «κόλπο του Μεξικού».

Ο φόβος είναι να μετατραπεί σε «Νεκρά θάλασσα» και μάλιστα χωρίς ελπίδες αποκατάστασης. Για αυτό είναι ώρα να ληφθούν πρωτοβουλίες εθνικά και υπερκομματικά σε συνεργασία με όλες τις χώρες της περιοχής.


*Ο Γιώργος Π. Αποστολόπουλος είναι Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής,
Δημοτικός Σύμβουλος και Υποψήφιος Βουλευτής Α΄ Αθήνας