Γιάννης Σερέτης

Για πολλούς ήταν ένα «αδιάφορο» ματς Κυπέλλου, μια καλή ευκαιρία για τον Μπενίτεθ για να δει τους αναπληρωματικούς και παίκτες με μικρό χρόνο συμμετοχής. Τον Λαφόν, τους Γεντβάι – Πάλμερ – Μπράουν, τον Μλαντένοβιτς και τον Πάντοβιτς, τον Ταμπόρδα και τον Μαντσίνι, τους νεαρούς Μπρέγκου – Φίκαϊ, τον Γερεμέγεφ και τον Σιώπη. Όμως για τον διάσημο Ισπανό το παιχνίδι με τον Ατρόμητο ήταν ένα ματς που έπρεπε να κερδίσει. Δεν ήταν ένα δοκιμαστικό φιλικό. Και το κέρδισε με τον τρόπο του!

Με 3-5-2, αναπροσαρμόζοντας το πλάνο και «κουμπώνοντας» τους παίκτες στις σωστές θέσεις, βάσει των ελλείψεων και του απαραίτητου rotation. Με περισσότερο high press στο πρώτο ημίχρονο, στο οποίο ο Παναθηναϊκός έπρεπε να προηγείται βάσει απόδοσης/ευκαιριών, αλλά βρέθηκε με 1-0 στην πλάτη από στατική φάση. Με καλή κυκλοφορία, ηγέτη και play maker τον Πέδρο Τσιριβέγια (μοναδικός… παραμένοντας από την ενδεκάδα που είχε αγωνιστεί εναντίον του Αστέρα την Κυριακή), υπομονή, πίστη στη νίκη και άμυνα στο τελευταίο 15λεπτο, στο οποίο ο Ατρόμητος μπορούσε και άξιζε να ισοφαρίσει: είναι του… αποτελέσματος ο Ράφα. Και ειδικά σ’ αυτή την (πολλοστή) μεταβατική περίοδο, ο Παναθηναϊκός δεν έχει την παραμικρή πολυτέλεια να αφήνει τα παιχνίδια να περνούν. Ακόμα και του Κυπέλλου, με στόχο το 4/4, τον τερματισμό στην πρώτη τετράδα, την αποφυγή του επόμενου γύρου στους «16» και το μονό εντός έδρας ματς στους «8» με το βλέμμα στον ημιτελικό.

Είχε αρκετά καλά νέα ο Παναθηναίκός από το Περιστέρι. Από τον Τσιριβέγια, επί παραδείγματι, που είναι ήδη ο «προπονητής» του Μπενίτεθ στο γήπεδο και με δυο ασίστ «καθάρισε» το ματς. Αν τραυματιστεί, όμως; Αν τιμωρηθεί; Σκούρα τα πράγματα…

Από τον Μλαντένοβιτς που ως full back ήταν στην πραγματικότητα ο πιο επικίνδυνος παίκτης για τον Ατρόμητο, με δυο χαμένα τετ α τετ και ένα θαυμάσιο γκολ με λόμπα.

Από τον 23χρονο Μίλος Πάντοβιτς που περίμενε για να παίξει επιτέλους ένα ματς ως βασικός και πέτυχε ένα υπέροχο γκολ με ωραία κίνηση στον κενό χώρο και τεχνικό πλασέ από δύσκολη γωνία.

Από τον Αντριάνο Μπρέγκου ο οποίος ως «οκτάρι» δίπλα στον Ρενάτο Σάντσες στο πρώτο ημίχρονο είχε πολλές σωστές και γρήγορες αποφάσεις, καλά τρεξίματα και έντονη συμμετοχή στην ανάπτυξη της ομάδας του.

Από τον Λαφόν, ο οποίος στη μία και μοναδική φορά που χρειάστηκε απέκρουσε το σουτ του Τσιγγάρα στο τετ α τετ και αποσόβησε το 2-2.

Ομως υπήρχαν κι άσχημα νέα για τον Ράφα…

Όπως ο νέος τραυματισμός του Σάντσες που αντικαταστάθηκε στο 46’ και παρότι ήταν παραγωγικός στο α’ μέρος, είναι δυστυχώς για τον Παναθηναϊκό ένας παίκτης στον οποίο ουδείς κόουτς μπορεί να βασιστεί.

Όπως η αποκαρδιωτική εμφάνιση του περίφημου Ταμπόρδα, ο οποίος ήταν σχεδόν «εξαφανισμένος» στο ματς και αντικαταστάθηκε γρήγορα στο δεύτερο ημίχρονο: τεχνίτης, αλλά αργός και δίχως χημεία με τους συμπαίκτες του, σαφώς και χρειάζεται χρόνο ο Αργεντινός…

Όπως η απογοητευτική απόδοση του Μαντσίνι, ο οποίος πέραν της τακτικής συνέπειάς του, δεν είχε κάτι άλλο να δείξει στο Περιστέρι…

Σημαντική νίκη του Παναθηναϊκού για την αυτοπεποίθηση της ομάδας και για το χρόνο συμμετοχής κάποιων παικτών, αλλά τα προβλήματα στη μεσαία γραμμή είναι μαζεμένα: έξω ο τραυματίας Μπακασέτας, έξω ο τραυματίας (ξανά) Σάντσες, δεν μπορεί να υπολογίζει βάσιμα στον Ταμπόρδα. Ποιοι απομένουν: Τσιριβέγια, Τσέριν, Σιώπης, Μπρέγκου.

Aρα, υπάρχουν δυο επιλογές για τον Ράφα Μπενίτεθ. Η πρώτη είναι η αξιοποίηση του Τετέ ή του Τζούρισιτς σε θέση επιτελικού μέσου. Η δεύτερη είναι η χρησιμοποίηση του 3-5-2 ή του 3-4-3, διότι μ’ αυτές τις διατάξεις εξυπηρετείται καλύτερα το διαθέσιμο ρόστερ. Χθες είχε τη διορατικότητα, την εξυπνάδα, την πείρα (ή και όλα αυτά μαζί) για να δοκιμάσει το 3-5-2. Ισως το ξαναδούμε σύντομα. Δεν θα είναι έκπληξη. Θα είναι το πιο λογικό δεδομένης της λειψανδρίας, διότι ας μην ξεχνάμε ότι είναι στα πιτς και οι Ντέσερς, Πελίστρι, Καλάμπρια…