Τα υπέρ και τα κατά στην περίπτωση Γιώργου
makrigiannis_giannis

Γιάννης Μακρυγιάννης

Τα υπέρ και τα κατά στην περίπτωση Γιώργου

Για να είμαστε ειλικρινείς, ο Γιώργος Παπανδρέου δεν έδειξε ποτέ σημάδια αναχωρητισμού, ούτε έμεινε εντελώς στην άκρη του πολιτικού σκηνικού από δική του βούληση – κοινώς, δεν ακολούθησε, καλώς ή κακώς, το δρόμο του Κώστα Καραμανλή, για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης.

Ό,τι μπορούσε έκανε όλο αυτό το διάστημα, μετά την περιπετειώδη πρωθυπουργική θητεία του. Άρα η απόφασή του να διεκδικήσει τώρα την αρχηγία του ΚΙΝΑΛ δεν είναι κάτι που ξενίζει. Είδε ένα κενό και επιχειρεί επάνοδο. Άλλωστε η «επιστροφή» είναι χαρακτηριστικό στην ιστορική διαδρομή των Παπανδρέου. Και ο Γεώργιος και ο Ανδρέας έκαναν θεματικές επανόδους και μάλιστα σε μεγάλες ηλικίες.

Για να είμαστε ειλικρινείς λοιπόν, η προσπάθεια που καταβάλλει ο Γιώργος Παπανδρέου να επιστρέψει στην ηγεσία της κεντροαριστεράς, όπως εκφράζεται από το Κίνημα Αλλαγής διαμορφώνει κάποια δεδομένα τα οποία δεν μπορεί να αγνοήσει κανείς. Ούτε μπορεί όλη η συζήτηση να εξαντληθεί στο όποιο γραφικό έχει αυτή η προσπάθεια, ούτε να αντιμετωπιστεί με απαξιωτική διάθεση. Έτσι τον αντιμετώπισαν κάποιοι και μετά την εκλογική ήττα του ΠΑΣΟΚ το 2007 και το τι ακολούθησε το ξέρουμε – αν το παρακάνουν και τώρα, μπορεί να υπάρχουν ανάλογα αποτελέσματα.

Σύμφωνοι ότι τα επιχειρήματα που μπορεί να έχει κάποιος εναντίον του Γιώργου να γεμίζουν μία μακρά λίστα. Και είναι ταυτόχρονα και ερωτήματα που θα κληθεί να απαντήσει ο ίδιος, προκειμένου να έχει ελπίδες ότι θα κερδίσει στη μάχη της ηγεσίας – το Όνομα από μόνο του αυτή τη φορά δεν αρκεί.

Ερωτήματα για το πώς χειρίστηκε τη χρεοκοπία της χώρας, γιατί έβαλε τη χώρα στο ΔΝΤ, γιατί έφυγε κακήν κακώς από την πρωθυπουργία, γιατί καταχρέωσε το ΠΑΣΟΚ και μετά το διέσπασε κιόλας και μία σειρά από άλλα θέματα τέτοιους είδους. Κυρίως οφείλει να απαντήσει εάν θέλει την ηγεσία για να νιώσει δικαιωμένος για το παρελθόν – μεγάλος κίνδυνος αυτός και μοιραίο λάθος κάνουν όσοι σκέφτονται έτσι - ή έχει να πει κάτι ουσιαστικό για το μέλλον.

Εάν μπορεί να κρατήσει ενωμένο ένα κόμμα, όταν ο ίδιος, πολύ πριν διασπάσει το ΠΑΣΟΚ, διέγραψε τον Σημίτη, απείλησε με διαγραφή τον Βενιζέλο και γενικά προτίμησε να κυβερνήσει με μία στενή και αμφιλεγόμενη προσωπική του ομάδα, αγνοώντας ικανά στελέχη της παράταξης. Και βέβαια τον κυνηγάει η αποτυχία του ΚΙΔΗΣΟ – γιατί το ΚΙΝΑΛ να μην γίνει ένα νέο «κρίμα, παραλίγο να μπαίναμε στη Βουλή»; Διότι όσοι μείνανε στο ΚΙΝΑΛ όλα αυτά τα χρόνια και είναι λίγο… «συμπαθούντες» στον Μητσοτάκη, γιατί να μην βρουν μία καλή δικαιολογία να χωρίσουν τους δρόμους τους με ένα κόμμα του Γιώργου;

Από την άλλη ουδείς μπορεί να αγνοήσει ότι ο Παπανδρέου είναι ένα δραστήριος πολιτικός, που μπορεί να ανακατέψει την τράπουλα. Να αναλάβει πρωτοβουλίες, να δώσει ενδιαφέρον στο πολιτικό παιχνίδι. Ίσως και να φέρει πίσω στο ΚΙΝΑΛ ανθρώπους, που παραμένουν πολιτικά άστεγοι – όχι αυτούς, που πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ, κάτι τέτοιο είναι μόνο ευσεβής πόθος. Αν η υποψηφιότητά του ήταν απλώς γραφική ή αδιάφορη δεν θα ασχολούνταν όλοι με αυτό τον τρόπο που ασχολούνται πάντως.

Κλείσιμο
Σε κάθε περίπτωση, ούτε η μάχη για την αρχηγία είναι εύκολη για τον Παπανδρέου, ούτε βέβαια, εφόσον κερδίσει, η περαιτέρω πορεία. Το ΚΙΝΑΛ θα αντιμετωπίσει πρόβλημα επιβίωσης στις επόμενες εκλογές κι αυτό χρειάζεται πρώτα απ’ όλα μία απάντηση. Όσο για την εσωκομματική αναμέτρηση, εάν κάνει το λάθος να υποτιμήσει τους δύο βασικούς αντιπάλους του, τον Λοβέρδο και τον Ανδρουλάκη, ίσως αποβεί μοιραίο για τον ίδιο. Το 2021 δεν είναι 2007. Και τα διλήμματα δεν είναι τα ίδια.
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα
ΔΕΙΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

BEST OF NETWORK