Φώτης Πλιάκος

Ο Αντρέα Ανιέλι, στις αρχές της περασμένης δεκαετίας, προώθησε το «fino alla fine» ως το απόλυτο «μανιφέστο» της Γιούβε, συνδέοντάς το με την ιστορική φράση της παλιάς δόξας του συλλόγου, του Τζαμπέρτο Μπονιπέρτι, που είχε πει: «vincere non è importante, è l’unica cosa che conta» δηλ. «το να κερδίζεις δεν είναι σημαντικό, είναι το μόνο που μετράει».

«Το μόνο που μετράει είναι η νίκη» λοιπόν κι αυτό το δόγμα προσπαθεί να μπολιάσει στο γκρουπ παικτών του ο Μανόλο Χιμένεθ.

Με τον Ανδαλουσιάνο κόουτς στον πάγκο τους οι «κιτρινόμαυροι» έκαναν το 3/3, κερδίζοντας διαδοχικά, εκτός έδρας, τον Ατρόμητο, τον Παναιτωλικό και την Κηφισιά.

Οι δύο τελευταίες νίκες, αμφότερες στο Αγρίνιο με σκορ 0-1, ήλθαν με γκολ στο φινάλε των αναμετρήσεων: την περασμένη Τετάρτη, κόντρα στον Παναιτωλικό, για το Κύπελλο, χάρη στο εύστοχο πέναλτι του Μορόν στο 93’ και χθες, με αντίπαλο την Κηφισιά, με το τέρμα που σημείωσε ο Μισεουί στο 87’.

«Είναι ξεκάθαρο πως όλα τα παιχνίδια πρέπει να παίζονται μέχρι τέλους. Την τελευταία φορά που κατέκτησα το πρωτάθλημα στην Ελλάδα είχαμε κερδίσει 5-6 αναμετρήσεις στις καθυστερήσεις. Πρέπει να έχουμε ένταση από την αρχή έως το τέλος των αγώνων. Μπορεί να παίξουμε καλά ή άσχημα αλλά η ένταση είναι αδιαπραγμάτευτη στο παιχνίδι μου» δήλωσε ο Χιμένεθ μετά τη χθεσινή νίκη των «κιτρινόμαυρων» επί της Κηφισιάς.

Ο προπονητής του Αρη, στο ξεκίνημα της θητείας του στον «κιτρινόμαυρο» πάγκο, είχε να διαχειριστεί τρεις αναμετρήσεις μέσα σε επτά ημέρες, χωρίς να έχει στη διάθεσή του τους Μάικιτς, Γένσεν, Δώνη, Πέρεθ, Καντεβέρε και Αλφαρέλα.

Στο παιχνίδι με τον Παναιτωλικό ήταν τραυματίας ο Αλβαρο και χθες έγινε αναγκαστική αλλαγή στο 40ο λεπτό ο Μορουτσάν.

Προφανέστατα τα προβλήματα ήταν πολλά και σημαντικά.

Κόντρα στην Κηφισιά οι «κιτρινόμαυροι» δεν εντυπωσίασαν με την απόδοσή τους αλλά ήταν ξεκάθαρα ανώτεροι του αντιπάλου τους: τα ΧGoals ήταν 1,29 vs 0,22 υπέρ τους, οι συνολικές τελικές προσπάθειες 15 vs 7, οι on target τελικές 4 vs 1, η κατοχή μπάλας 71% vs 29%, οι μεγάλες ευκαιρίες 3 vs 1 και το ποσοστό εύστοχων πασών ήταν 90% (438/489) vs 63% (121/191).

Στο πρώτο ημίχρονο ο Αρης είχε ανούσια κατοχή μπάλας (64% vs 36%) αλλά η παραγωγή επικίνδυνων φάσεων, και για τις δύο ομάδες, ήταν μηδαμινή (0,16 vs 0,03 τα XGoals).

Στην επανάληψη, που η Κηφισιά έπαιζε με δέκα παίκτες λόγω της αποβολής του Χουχούμη στο φινάλε του πρώτου 45λεπτου, ο Αρης έκλεισε την αντίπαλό του στα καρέ, κάνοντας συνολικά 11 τελικές προσπάθειες.

Παράλληλα όμως αντιμετώπισε σημαντικά προβλήματα στην άμυνα καθώς το… θωρηκτό Τεττέι, που έπαιζε μόνος του στην επίθεση του Κηφισιάς, στις αντεπιθέσεις, περνούσε -όσες φορές του δόθηκε η ευκαιρία- σαν σταματημένους τους μπακ των «κιτρινόμαυρων» και ειδικότερα τον Αλβαρο.

Ωστόσο, στην επίθεση, η επιμονή των παικτών του Αρη για νίκη ανταμείφθηκε στο 87ο λεπτό με το γκολ του Μισεουί και παρά το γεγονός πως πέραν της Κηφισιάς -που έτσι κι αλλιώς είναι μια πολύ καλή ομάδα,- είχαν να αντιμετωπίσουν και τις διαιτητικές αποφάσεις του Μελέτη Γιουματζίδη.

Ο Γιουματζίδης, που φέτος πήρε προαγωγή από τον Λανουά για τη Super League μετά από πολλά χρόνια παρουσίας στην 2η κατηγορία, κατόρθωσε να μην πετύχει φάση στο χθεσινό ματς:

στο 2ο λεπτό ο Παντελίδης τραβάει από τη φανέλα, εντός περιοχής, παρατεταμένα τον Μορόν - δεν υπέδειξε τίποτα,

στο 19ο λεπτό ο Τεττέι κάνει κοντρόλ με το χέρι του να βρίσκεται σε αφύσικη θέση, στρώνει την μπάλα στον Πόμπο ο οποίος σκοράρει – αναγκάζεται να ακυρώσει το γκολ με παρέμβαση του Κουμπαράκη από το VAR,

στο 47ο λεπτό ο Χουχούμης κάνει επικίνδυνο/βάναυσο τάκλιν με τις τάπες στον Μορόν - δίνει αρχικά μόνο κίτρινη κάρτα την οποία μετατρέπει τελικά σε κόκκινη και πάλι με παρέμβαση του VAR,

στο 58ο λεπτό ο Αντονίσε κερδίζει διεκδίκηση της μπάλας, εντός περιοχής του Παναιτωλικού, από τον Ράτσις, κατεβάζοντας την μπάλα με το χέρι του να βρίσκεται σε αφύσικη θέση, μεγαλώνοντας τον όγκο του σώματός του – δεν υπέδειξε το καθαρό πέναλτι, ούτε υπήρξε παρέμβαση από το VAR.

Στη φάση του πέναλτι ακόμα και ο ίδιος ο παίκτης του Παναιτωλικού σταμάτησε να παίζει περιμένοντας από τον ρέφερι τον καταλογισμό της εσχάτης των ποινών.

Αυτά ήταν τα τέσσερα μεγάλα λάθη του γιατί από εκεί και πέρα έκανε δεκάδες άλλα, όλα κατά του Αρη, όπως πχ. τα 5-6 φάουλ που έδωσε, για ανεπαίσθητες επαφές, γύρω από τη μεγάλη περιοχή του Διούδη.

Ο Αρης, επί της ουσίας, δεν απειλήθηκε στις καθυστερήσεις αλλά θα μπορούσε να κάνει τη ζωή του ακόμη πιο εύκολη σε αυτό το κρίσιμο διάστημα: είναι ανεπίτρεπτο στον επιπλέον χρόνο των καθυστερήσεων ένας παίκτης με την εμπειρία του Τεχέρο να προσπαθεί να βάλει γκολ από το κέντρο (!) αντί να ξοδέψει τον εναπομείναντα χρόνο κρατώντας την μπάλα.

Στο τέλος όμως μετράει η νίκη: όταν μάλιστα έρχεται έχοντας και τις διαιτητικές αποφάσεις εναντίον σου, αυτή γίνεται ακόμη πιο σημαντική.

Γιατί στο «fino alla fine» της Γιουβέντους δεν ισχύει κάτι ανάλογο.