Δημήτρης Χ. Παξινός

Θα μπορούσαμε να ανήκουμε σ’ άλλο φυλετικά γένος και να έχουμε άλλο χρώμα. Εμείς οι γεννηθέντες στην Ελλάδα καμαρώνουμε για την πολιτιστική κληρονομιά των προγόνων μας, που έχει καταστεί παγκόσμια. Και δικαίως. Και οι άλλοι λαοί έχουν να επιδείξουν κάτι, που τούς καθιστά περήφανους για την δική τους. Δεν έζησαν όμως στο ίδιο περιβάλλον και δεν μπόρεσαν να παρουσιάσουν κάτι αντίστοιχο. Ίσως δεν υπήρχαν οι κατάλληλες συνθήκες για πρόοδο. Ήταν, ιδιαίτερα οι μαύροι και κόκκινοι, σε ένα καθεστώς δουλοκτητικό απ’ τους κυρίαρχους λευκούς.

Εκατομμύρια απ’ τους μαύρους πουλήθηκαν σε αφέντες που τους κακομεταχειρίζονταν. Τους συμπεριφέρονταν με τον πλέον βάναυσο τρόπο.

Αλυσοδεμένοι μεταφέρθηκαν στην Αμερική, για ν’ αποτελέσουν τους νέους δουλοπάροικους χωρίς δικαιώματά. Ήταν res, δηλαδή πράγματα, χωρίς καμία αξία, καμία αξίωση στη ζωή! Ήλθαν για να αντικαταστήσουν τους εξολοθρευθέντες Ιθαγενείς Αμερικανούς, τους ερυθρόδερμους, που είχαν αναπτύξει μεγάλο πολιτισμό, ιδιαίτερα στη λεγόμενη Λατινική Αμερική.

Απ’ την άγρια εκμετάλλευση του πλούσιου φυσικού τους πλούτου, δημιουργήθηκαν οι αυτοκρατορίες του χρήματος, οι σημερινές. Οι ντόπιοι πληθυσμοί διατηρούνται στο ίδιο χαμηλότατο επίπεδο φτώχειας, ανεργίας και αμορφωσιάς. Τους διατηρούσαν σε ζωώδη κατάσταση, αν όχι χειρότερη. Δεν μπορούσαν να εξελιχθούν κι ακόμη και σήμερα οι πλουτοπαραγωγικές τους πηγές παραμένουν στις πολυεθνικές.

Άλλωστε όσα βλέπουμε με τις επιδημίες, τις ασθένειες που πλήττουν κυρίως τις νέες ηλικίες, την έλλειψη νερού, τροφίμων και κάθε υγιεινής δείχνει την τραγική τους κατάσταση. Είμαστε, υπεύθυνοι, οι λεγόμενοι πολιτισμένοι ,οι Άσπροι, για την τόσο άδικη συμπεριφορά σε βάρος των λαών αυτών. Δεν είχαν τις αντίστοιχες συνθήκες ν αναπτυχθούν και να προχωρήσουν μπροστά.

Δεν υπάρχουν διαφορές στο χρώμα. Αυτές υπάρχουν στις σκέψεις που εμείς δημιουργούμε για να καλύψουμε τα εσώτερα κενά μας. Στο μυαλό μας. Δεν πρέπει να υπάρχουν ανώτεροι και κατώτεροι. Ιδεοληψίες. Όλοι ζούμε κάτω απ’ τον ίδιο ουρανό και έχουμε μια αποστολή στον συνάνθρωπό μας.

Αντί να εφευρίσκουμε ψεύτικες ιδεολογίες για να διχάσουμε και να ελέγξουμε τους λαούς κι αντί να αυξάνει ο πλούτος των ελάχιστων σε βάρος των πολλών, ας κατανοήσουμε τα απλά: κοινή η μοίρα μας κι η απληστία οδηγεί στη νέκρωση, εν ζωή, κάθε αισθήματος και φέρνει δυστυχία. Καιρός να αναστοχασθούμε προς

το συμφέρον μας. Όλα είναι μεταβλητά και πρόσκαιρα, αλλά το αρρωστημένο εγώ μας μας τυφλώνει.

*Πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών