Δημήτρης Παγαδάκης

Όλα αυτά μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη συνθέτουν το θλιβερό, μεταφορικά και κυριολεκτικά, σκηνικό συμπαράστασης, αλληλεγγύης και παρηγοριάς προς ένα απεργό πείνας.

Η ενσώματη διαμαρτυρία του τραγικού πατέρα ενός εκ των 57 αδικοχαμένων θυμάτων στο σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών δεν συνδέεται με το ταφικό μνημείο προς τιμή για των αφανών πεσόντων σε πολέμους για την υπεράσπιση της πατρίδας. Δεν αποτελεί θέμα αισθητικής ή συμβολισμού.

Σχετίζεται με την κοινωνία και τις συναισθηματικές αλληλεπιδράσεις των ανθρώπων της. Κυρίως, εξυπηρετεί έναν ή πολλούς σκοπούς. Πρώτα απ΄ όλα αφορά την εκπλήρωση του αιτήματος του πάτερα για την εκταφή του γιου του. Προκειμένου να ακολουθήσει εξέταση DNA και στη συνεχεία να διενεργηθούν βιοχημικές εξετάσεις στην σωρό του.

Όσο κι αν αυτή η ανθρωπινή απαίτηση του φαντάζει σαν απόπειρα να μπουκάρει το ξυλόλιο από άλλη πόρτα στην υπόθεση, το ζήτημα είναι πιο πολύπλοκο. Παρά την όποια εκδηλωμένη επιφυλακτικότητα, είναι λεπτή η θέση του κάθε ευαισθητοποιημένου πολίτη για το πως νιώθει ένας χαροκαμένος πατέρας. Για το πώς βιώνει το πένθος το θρήνο, τις ανοιχτές πληγές του.

Κανείς δεν απορρίπτει με ελαφριά κάρδια το ισόβιο βάρος της οδυνηρής του απώλειας. Κανείς δεν αγνοεί την δικαιολογημένη ανάγκη ενός γονιού να αποχαιρετήσει το παιδί του με το τρόπο που θα ήθελε. Πόσο μάλλον, ουδείς υποτιμά τη προσπάθεια του να μάθει πώς αυτό πέθανε.

Εν προκειμένω, όμως, όσο και αν η μεγάλη μερίδα της συγκινησιακά φορτισμένης κοινωνίας συμμερίζεται το κίνητρο που τον ωθεί στην εξαντλητική διαμαρτυρία του, βαθμιαία σωρεύονται ερωτηματικά, αν όχι αμφιβολίες, για την ενεργεία του.

Δεδομένου ότι στο διάστημα 2,5 χρόνων από την τραγωδία των Τεμπών, είτε από άγνοια είτε από απόγνωση, δεν είχε υποβάλει ποτέ αίτημα επαναληπτικής ταυτοποίησης του θύματος. Το ζητάει, ταλαιπωρώντας την υγεία του, τώρα που η ανάκριση έχει πια ολοκληρωθεί.

Παρότι αυτός ο πονεμένος πατέρας κρίνεται ως ειλικρινής, τίμιος και ηθικός άνθρωπος, η διαμαρτυρία του περιβάλλεται από την καχυποψία ότι αποτελεί άθελα του αντικείμενο χειραγώγησης.

Όσο κι αν η παρακίνηση του στην απεργία πείνας θεωρείται ότι πηγάζει από εσωτερικές προσωπικές αξίες, αίσθημα αυτοεκπλήρωσης και ανάγκη δικαίωσης, αναπτύσσονται υπόνοιες ότι ο ίδιος είναι θύμα κυνικής εκμετάλλευσης. Ειδικότερα από εκείνους που προσβλέπουν στην απελπισμένη διεκδικητική του στάση του την αναβίωση της κινηματικής αγανάκτησης.

Από κοντά, η προσωπική διαμαρτυρία του περιθάλπεται από αντισυστημικούς φορείς, υπό εκκόλαψη λαϊκιστικά μορφώματα και κενόδοξες φιγούρες που ετοιμάζονται να εισβάλουν στην πολιτική ζωή.

Σχήματα και πρόσωπα που επιδιώκουν να παρασύρουν τους καλοπροαίρετους πολίτες κτίζοντας προσβλητικά το ψηφοθηρικό προφίλ τους πάνω στον πόνο των οικογενειών και στη μνήμη των αδικοχαμένων ανθρώπων τους.

Είναι σαφές ότι μετά τη κατάρρευση των κακόβουλων θεωριών συνομωσίας που θρασύτητα απεργάζονταν, μεθοδεύουν πλέον το τρενάρισμα της ακροαματικής διαδικασίας.

Αποσκοπούν να επιβραδύνουν με κωλυσιεργίες τη παραπομπή σε δική των εμπλεκομένων στις συνθήκες που οδήγησαν στην τραγωδία. Διόλου τυχαία μερίδα συγγενών των θυμάτων με υπόμνημά τους ζητούν από τον Άρειο Πάγο να ανοίξει ξανά η έρευνα και να φωτιστεί κάθε πτυχή της.

Μόνο και μόνο για να διατρανώνουν οι αυτόκλητοι υπερασπιστές τους τις εικασίες τους περί κυβερνητικής συγκάλυψης και να συκοφαντούν την επισπεύδουσα δικαιοσύνη για καθυστέρηση! Τους νοιάζει αποκλειστικά η αυθαίρετη σκηνοθεσία κλίματος πολιτικής αστάθειας και έλλειψη εμπιστοσύνης στους θεσμούς.

Κατασκευάζουν σκόπιμα ευκαιρίες ή βρίσκουν υποκριτικά αφορμή στη συγκύρια για να εξυπηρετήσουν τη πολιτική τους ύπαρξη και να αποκομίσουν οικονομικά οφέλη. Παραβλέποντας ότι οι εκταφές διατάσσονται και εκτελούνται μόνο στο πλαίσιο συμπληρωματικών ενεργειών των ανακριτικών αρχών.

Στο κάτω κάτω σύμφωνα με το τυπικό της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας, επιτρέπεται με τη συμπλήρωση τριών ετών η εκταφή των οστών των νεκρών. Χωρίς να απαιτείται καμία άδεια από κανένα.

Υπό τη προϋπόθεση ότι η έναρξη διεξαγωγής της δίκης προσδιορίζεται κατά το διάστημα ολοκλήρωσης τριετίας από το δυστύχημα, θα μπορούσαν τότε οι τραγικοί συγγενείς πρώτου βαθμού των θυμάτων να κάνουν εκταφή των λειψάνων.

Και εφόσον εντοπιστεί κάτι ιδιαίτερο στα οστά τους το όποιο ενδεχομένως θα διαφοροποιείται από τα επίσημα στοιχεία, κάνεις δεν απαγορεύει το εμφανίσουν στο δικαστήριο. Ωστόσο οι καιροσκοπικές δυνάμεις που έχουν πλευρίσει το δυστυχή απεργό πεινάς πάτερα απαιτούν με ρηχές ηθικολογικές προσεγγίσεις την άμεση εκταφή.

Επιβεβαιώνοντας ότι στο παροξυσμό της ιδιοτελούς, ανάμεικτης με εθνοσωτήριες φαντασιώσεις, μακάβριας πρεμούρας τους περιφρονούν την αξιοπρέπεια των θανόντων και απαξιώνουν κάθε σεβασμό προς το δημόσιο αίσθημα.