Δημήτρης Παγαδάκης

Απλώς συγκρατημένα αντιπροσωπευτικός εκείνων που στάθηκαν αχάραγα στην ουρά για να προσκυνήσουν τη σορό ενός εκλιπόντος πρώην εστεμμένου.

Είναι θέμα εκτίμησης αν όσοι προσήλθαν ήταν πολλοί ή λίγοι. Αρκετοί για την κηδεία ενός ιδιώτη, Ελάχιστοι συγκριτικά με εκείνους που παραβρεθήκαν πριν χρόνια στην εξόδιο ακολουθία του τραγουδιστή Μανώλη Αγγελόπουλο Του «βασιλιά των τσιγγάνων» που γεννήθηκε σε τσαντίρι και όχι σε παλάτι.
Προφανώς δεν αρμόζει καμιά λοιδορία στο πλήθος των ανώνυμων που περίμεναν Δευτεριάτικα υπομονετικά στη σειρά για το στερνό αντίο στο λατρεμένο τους τέως άνακτα. Κατανοητή η συντριβή για τη συμφορά που τους βρήκε και σεβαστό το πένθος για την μεγάλη απώλεια τους.

Προς τιμή τους οι απαρηγόρητα τεθλιμμένοι και οι ταλαιπωρημένοι θρηνούντες που ξεποδαριάστηκαν στα αποκαΐδια των οικογενειακών τάφων του αποβιώσαντος στο Τατόι, δεν παρασύρθηκαν σε εντάσεις και παρατράγουδα . Τέτοια, που θα χάριζαν αφορμή ώστε να δημαγωγήσει η τσιτωμένη για καυγά μικρόψυχη αξιωματική αντιπολίτευση

Αναπόδραστα το αποδραματοποιημένο σκηνικό δικαίωσε στην κυβέρνηση. Διαχειρίστηκε με σύνεση το τελετουργικό της κηδείας ενός τέως μονάρχη. Και έκρινε με σωφροσύνη να μην ταφεί αυτός με τιμές αρχηγού κράτους. Μπορεί να φανταστεί κανείς σε διαφορετική της απόφαση την αναστάτωση της δημόσιας ζωής.

Με τριήμερο πένθος, στρατιωτικά αγήματα, κανονιοβολισμούς , εκτεταμένο λαϊκό προσκύνημα, μεσίστιες σημαίες ,αποκλεισμούς δρόμων, διευρυμένα μέτρα ασφαλείας για τα βασιλικά σόγια , μπάντες με πένθιμα εμβατήρια και κιλλίβαντα πυροβόλου που θα μετέφερε το φέρετρο του αποβιώσαντος.
Ασφαλώς το σύντομο και σεμνό αυτό ξόδι δεν απέτρεψε την προσέλευση στους εναπομείναντες υποστηρικτές ενός θεσμού που καταργήθηκε οριστικά με αδιάβλητο δημοψήφισμα εδώ και περίπου μισό αιώνα

Ανθρώπινο ήταν να παραστούν απλοί άνθρωποι που είχαν προσωπικούς δεσμούς ή υπηρετικές συναλλαγές με τον εκλιπόντα και την οικογένειά του Πρώην πχ σωματοφύλακες, τελετάρχες θαλαμηπόλοι, σοφέρ, κηπουροί, νταντάδες, βαφτιστήρια, ευνοημένα απομεινάρια της παλιάς ανακτορικής καμαρίλας κλπ.

Λογικό ήταν να ναυλώσουν πούλμαν από την επαρχία για να καταφθάσουν ηλικιωμένοι νοσταλγοί της μοναρχίας και ορισμένοι απόγονοι τους που δελεάζονται ακόμη με από τα κρεμασμένα πορτρέτα των εκπροσώπων μιας δυναστείας στολισμένης με στολές, λοφία, αστραφτερά σιρίτια, άσπρα άλογα , άμαξες με θυρεούς και μαραμένες δόξες από σκονισμένα σεντούκια.

Αντιληπτό επίσης ότι έλαβαν μέρος στη συνεσταλμένη παράτα και οι φαν του τηλεοπτικού «The Crown» που φαντασιώνονται μεγαλοπρεπείς τους εαυτούς τους ως ενεργά μέλη μιας επαρχιώτικής βαλκανικής εκδοχής αυτής της αγγλικής βασιλικής σαπουνόπερας .

¨Όπως ανυπερθέτως παρόντες έπρεπε να είναι και εκείνοι που βαυκαλίζονται γοητευμένοι από το χλιδάτο λάιφ στάιλ των κοσμικών «γαλαζοαίματων». Εκείνων των «ευγενών», υπερπλούσιων , τζετ σέτερς κληρονόμων που αποτελούν πλέον την γκλαμουριάρική ελίτ των διάσημων της μοντέρνας ποπ κουλτούρας που εξυμνούν τα glossy περιοδικά και οι fancy ιστοσελίδες.

Ουδείς ψόγος για εκείνους που θα ήθελαν να αυτό-απαθανατιστούν με μια μεγαλοπιασμένη εκ του μακρόθεν σέλφι με πρίγκιπες και βασιλοπούλες. Και καμιά επίκριση ως παρωχημένων εκείνων των ταπεινών προσερχόμενων που έφεραν φιλοβασιλικά παραφερνάλια, αναχρονιστικά λάβαρα ξεπεσμένου φρονήματος και ξεπερασμένα μοναρχικά αξεσουάρ.

Η γραφικότητα τους ήταν αντίστοιχη με την τυπολατρική εκ του πρωτοκόλλου αντλούμενη περφόρμανς των προνομιούχων «γαλαζοαίματων». Αμφότεροι ανήκουν στο ίδιο μυθολογημένο σύμπαν. Μόνο που ο τελευταίοι ζουν ζωή χαρισάμενης αίγλης , υλικά παραμυθένια. Οι άλλοι κάνουν παρακλήσεις υπέρ της ευημερίας και την ανάπαυσης των προνομιούχων δικών τους ψυχών στα πεζοδρόμια .

Όπως και αν έχει η κηδεία του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου Β΄ έδωσε αφορμή, εν όψει επικείμενων εκλογών για αναστοχασμό ως προς το τι θα ψηφίσουν οι φιλοβασιλικοί. Οι άλλοτε φιλομοναρχικές οργανώσεις αφότου έβρασαν επί δεκαετίες στο ζουμί της αυταπάτης περί παλινόρθωσης του θρόνου εξατμιστήκαν.

Πάντα, βέβαια, θα υπάρχουν πλουμιστά πανέρια με πληθώρα από φανταχτερά ρετάλια για να ελίξουν του αποδεκατισμένους ως Ινδιάνους της Αγρίας Δύσης, ντόπιους βασιλόφρονες. Ωστόσο για ανθρώπους που στήνονται πειθήνια στην ουρά για να τιμήσουν με αταβιστική συμπεριφορά ένα έκπτωτο του αξιώματος του «μαρμαρωμένο» βασιλιά, οι βουλές τους είναι ανεξιχνίαστες.

Αρκετοί ψαρεύουν στα «ρηχά» για να τους προσελκύσουν.Το σίγουρο είναι ότι ως αγέρωχοι υπήκοοι σε σκήπτρα, θρόνους και στέμματα σνομπάρουν εκείνες τις γλάστρες που εμφανίστηκαν στη κηδεία του τέως βασιλιά για να ποτιστούν μαζί με τον ευωδιαστό «βασιλικό» της προγονικής προτίμησης τους.