Δημήτρης Δανίκας

Αφού πρώτα ο Μπόρις Τζόνσον ηγήθηκε της εκστρατείας εξόδου της χώρας του από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Αφού ως ζωντανή μπουλντόζα τα έκανε όλα γυαλιά καρφιά. Αφού στη συνέχεια με το Brexit και όλες αυτές τις καταστροφικές ανοησίες όλο και περισσότεροι Αγγλοι τραβάνε τα μαλλιά τους. Αφού με το ήξεις αφήξεις ταλαιπώρησαν την Ευρωπαϊκή Ενωση χειρότερα και από τον Γιάνη Βαρουφάκη.

Αφού διαρκώς, σαν καθαρόαιμοι και αναποφάσιστοι νεοέλληνες αξιωματούχοι, ροκάνιζαν χρόνο πετώντας την μπάλα στην εξέδρα. Αφού το ξανασκέφθηκαν και μάλλον ένα δεύτερο δημοψήφισμα θα πρότειναν. Αφού τραμπαλίστηκαν. Αφού άρχισαν να συναισθάνονται τις οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες των επιλογών τους από αυτή τη χαοτική έξοδο. Αφού άρχισαν να «εξαερώνονται» τα ευρωπαϊκά κονδύλια κυρίως προς τις ευάλωτες περιοχές της Βρετα­νίας. Αφού η αγγλική λίρα κατρακυλούσε, με αποτέλεσμα, εκτός των άλλων, να ξεφουσκώνουν οι τιμές υπηρεσιών και ακινήτων. Και αφού η Τερέζα Μέι δεν ήξερε τι ακριβώς να κάνει, μα ούτε το κόμμα της κατάφερε να συνετίσει και έτσι μόνη και έρημη αναγκάστηκε την Downing Street να εγκαταλείψει.

Και αφού έτσι προκλήθηκε μεγάλος, τεράστιος και επιζήμιος διχασμός στην αγγλική και γενικά στη βρετανική κοινωνία. Τώρα, ύστερα απ’ όλα αυτά τα πρωτοφανή και μοναδικά στην Ιστορία του Ηνωμένου Βασιλείου. Τώρα πρωθυπουργός της χώρας αναδεικνύεται ο Μπόρις Τζόνσον. Η τρέλα δεν πάει στα βουνά. Πάει στης Αγγλίας τα άδεια μυαλά.

Ολοι μπορούν να σας βεβαιώσουν πως μπροστά σε αυτόν τον περουκινο-τσαρλατάνο ο δικός μας Πανοκαμμένος φαντάζει σαν Μπάρακ Ομπάμα. Ολοι μπορούν να σας διαβεβαιώσουν πως η Σωρρακώσταινα μπροστά σε αυτό το ατελείωτο, το αδιόρθωτο και ανελέητο χάλι του αγγλικού πολιτικού προσωπικού φαντάζει η πιο λογική χώρα του πλανήτη. Και όλοι μπορούν να σας διαβεβαιώσουν πως το ταραγμένο μυαλό του Γιάνη Μπαρουφάκη μπροστά στην ασυναρτησία και τη χαοτική λογική του Μπόρις Τζόνσον είναι τόσο τετράγωνο όσο του Γερμανού Βόλφγκανγκ Σόιμπλε!

Αν τώρα μαζί με αυτό το αγγλικό ξανθοκόκκινο «περουκίνι» προσθέσουμε και το αντίστοιχο του Ντόναλντ Τραμπ. Και σε αυτή την πινακοθήκη τσαρλατάνων «ζωγραφίσουμε» τα πορτρέτα του Βλαντιμίρ Πούτιν, του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, του Ούγγρου Βίκτορ Ορμπαν, του Ιταλού Ματέο Σαλβίνι και του Βορειο­κορεάτη δικτατορίσκου Κιμ Γιονγκ Ουν, καθώς και μερικών ακόμα του ιδίου φυράματος και της ιδίας κατηγορίας, τότε με βεβαιότητα μπορούμε να καταλήξουμε σε τρία συμπεράσματα.

Το πρώτο, πως η μικροσκοπική Ελλαδίτσα, ιδιαίτερα με πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ακολουθεί μια άκρως λογική και οργανωμένη πορεία. Απίστευτο, κι όμως αληθινό. Γιατί όχι μόνο ξεφορτωθήκαμε τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής, πράγμα που δεν συμβαίνει στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Αλλά, ταυτοχρόνως, το πολιτικό κλίμα είναι ήπιο, χαμηλόφωνο και πλαγίως συνεννοήσιμο. Εμείς κάνουμε όλα αυτά που στο παρελθόν, ως πρωταθλητές, έκαναν οι Βρετανοί, αλλά τώρα τα απαξιώνουν και τα πετάνε στα σκουπίδια. Συμπεριφερόμενοι σαν αρχιμπαχαλάκηδες της Γηραιάς Ηπείρου.

Το δεύτερο, πως η ισορροπία στον πλανήτη κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή. Από οικονομικές αναταράξεις, ρατσιστικά μίση και πάθη, από εσωστρέφεια και από πολεμικές συρράξεις. Ο Θεός, που λέει ο λόγος, να βάλει το χέρι του.

Και το τρίτο, ως μοναδική ελπίδα, μια ευχή. Προερχόμενη από τη γερμανική πολιτική. Από την απλή λογική. Και από την εύρωστη οικονομία τη γερμανική. Μια ευχή που όποιος δημοσίως την εξέφραζε στην πλατεία Συντάγματος πριν από τρία χρόνια θα είχε θεωρηθεί δάκτυλος ξένων δυνάμεων και σκοτεινών συμφερόντων. Δηλαδή προδότης.

Μια ευχή δύο λέξεων: Βάστα Μέρκελ. Οσο υπάρχεις θα υπάρχουμε κι εμείς!