Δημήτρης Δανίκας

Το επιμύθιο καταλυτικό. Σχεδόν όλοι του μνημονιακού πολιτικού προσωπικού κάνουν ό,τι μπορούν για να στηρίξουν Αλέξη Τσίπρα!

Η ρητορική αντι-τσιπρική. Η πραγματικότητα ολότελα φιλο-τσιπρική. Τα αντίθετα έλκονται. Οπως με τους τρομοκράτες. Κάθε πράξη τρομοκρατίας υπονομεύει ατομικά δικαιώματα. Τρομοκράτες και σύστημα «το ’να χέρι νίβει τ’ άλλο και τα δυο μαζί το πρόσωπο»!

Εχουμε και λέμε. Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης του καλοκαιριού συμφωνεί με το τρίτο Μνημόνιο. Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης του φθινοπώρου και του χειμώνα διαφωνεί με πολλούς όρους του Μνημονίου. Ποιος από τους δύο ο αυθεντικός;

Εξωτερικά ακούγεται σαν περιστατικό από το Δρομοκαΐτειο. Ομως στην τρέχουσα πολιτική ορολογία ονομάζεται «επικοινωνιακή αντιπολιτευτική τακτική». Ο μέσος πολίτης το λαμβάνει ως εξής «αίλουροι οι πολιτικοί, όταν είναι αντιπολίτευση παριστάνουν τον μαινόμενο Τσίπρα, όταν αναλαμβάνουν την εξουσία παριστάνουν τον ρεαλιστή Τσίπρα»!

Συμπέρασμα; Η αιλουροειδής και παλιάς κοπής τακτική του Μεϊμαράκη, το εφαλτήριο του Αλέξη. Αφού, σου λέει, όλοι το ίδιο είναι. Αφού, σου λέει, όλοι όπου φυσάει ο άνεμος. Αφού, σου λέει, ούτε αρχές, ούτε ιδέες, ούτε τίποτα. Μόνο η βολή τους!

Εχουμε και λέμε. Το δίδυμο Βορίδης - Γεωργιάδης. Που κραδαίνουν σπάθα αντι-τσιπρική. Υπέρ της καθαρότητας του γαλάζιου αίματος της Δεξιάς. Ομως αμφότεροι πέραν της Δεξιάς. Ετσι πιστεύει ο μέσος πολίτης. Πέραν της Δεξιάς. Πλησίον της άκρας Δεξιάς!

Γιατί το κάνουν; Μα φυσικά γιατί το πιστεύουν. Μα φυσικά για να συσπειρώσουν ψηφαλάκια της άκρας Δεξιάς. Μα εκεί είναι τα λημέρια της καθαρής Χρυσής Αυγής. Αυτοί οι αυθεντικοί. Αυτοί το πρωτότυπο. Επομένως μαϊμουδίζει ο πολιτικός λόγος τόσο του Μάκαρου όσο και του Αδωνη. Και επομένως με τη συμμετοχή τους και τις διαρκείς εμφανίσεις τους θολώνουν το κεντροδεξιό προφίλ της Νέας Δημοκρατίας!

Κάπως έτσι το γαλάζιο μαντρί αποκαλύπτει περίεργες ροπές. Χωρίς προβεβλημένο αρχηγό. Χωρίς την πυγμή προβεβλημένου αρχηγού, μοιάζει να ταλαντεύεται όπως με τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ. Το συμπέρασμα; Το μαγαζί υπό διάλυση. Ακυβέρνητο το σκάφος. Πλήρης ασυνεννοησία. Δέκα Νεοδημοκράτες, έντεκα αρχηγοί. Ασε καλύτερα!

Εχουμε και λέμε. Η Φώφη Γεννηματά. Το ΠΑΣΟΚ δηλαδή. Ο,τι έχει μείνει από την κληρονομιά του Ανδρέα Παπανδρέου. Εκεί να δεις σκηνές από Δρομοκαΐτειο. Γιατί όλοι γνωρίζουν. Οι συνταξιούχοι γνωρίζουν και γαμωσταυρίδια εκτοξεύουν. Οτι ο Ευάγγελος Βενιζέλος, προκάτοχος της Φώφης, εξαέρωσε από τα Ταμεία 15 δισ. Μέσα σε μια στιγμή. Για την πατρίδα ρε γαμώτο!

Επομένως ποιος σώφρων πολίτης μπορεί να πιστέψει τη φιλολαϊκή και φιλο-συνταξιοδοτική πολιτική της Φώφης; Φαντάζομαι, πρώτα απ’ όλα, ούτε η ίδια. Και επομένως διά αυτής της επικοινωνιακής σχιζοφρένειας στηρίζει Αλέξη Τσίπρα. Καλύτερα αυτό το «παλιόπαιδο» παρά η μπουλντόζα!

Και τέλος, ο Σταύρος Θεοδωράκης. Ταλαντευόμενος κι αυτός. Ο ζωντανός ορισμός του «ναι μεν αλλά». Από τη μια στήριξε Μνημόνιο. Για την παραμονή στην Ευρωζώνη. Από την άλλη αρνείται πεισματικά τη συμμετοχή του σε κυβέρνηση Τσίπρα. Γιατί; Ας πούμε για λόγους αισθητικής. Δηλαδή; Να η Λυμπεράκη πιο γοητευτική από την Ελενα Κουντουρά!

Ποιος ο δραπέτης αυτού του Δρομοκαΐτειου; Ο Βασίλης Λεβέντης. Αυτό κι αν είναι ρεκόρ Γκίνες. Η τηλεπερσόνα του ’90 με τις πίτσες και τις γραφικότητες, ο μόνος που λέει και επιμένει σε πέντε μεταρρυθμιστικές αλήθειες!

Αφού τόσο κάτω, τόσο χαμηλά, είναι αυτονόητο πως ο Τσίπρας φαντάζει ως μοναδική επιλογή. Ο μονόφθαλμος στους τυφλούς. Και ο «ημίτρελος» στους «τρελούς»!