Δημήτρης Δανίκας

Ο σωτήρας. Ο ταχαριστερός Αλέξης Τσίπρας. Πρώην ταχαριστερός. Τώρα υπέρ «δημοκρατικού καπιταλισμού». Σαν να λέμε, «καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο»! Κούνια που σε κούναγε. Οπως κάποτε έλεγαν «σοσιαλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο». Τίποτε από τα δύο. Καπιταλισμός σημαίνει κέρδος. Οσο περισσότερο τόσο το καλύτερο. Σημαίνει, ακόμα, σκληρός, αδυσώπητος ανταγωνισμός. Μέχρι τελικής πτώσεως.

Αλλά για να λέμε και του «στραβού» Αλέξη το δίκιο. Μπροστά στον Νίκο Ανδρουλάκη, στον Σωκράτη Φάμελλο και τον Αλέξη Χαρίτση, είναι του Champions League. Οι άλλοι της Β’ κατηγορίας. Αντε του Conference. Γι’ αυτό τρέμει το φυλλοκάρδι τους. Μα επειδή ο Αλέξης, αναγεννημένος εκ της πρώην αριστερής τέφρας του, θα κατευθυνθεί προς το Κέντρο, ως σύγχρονη παραλλαγή ενός Κώστα Σημίτη. Γι’ αυτό «δημοκρατικός καπιταλισμός», αλλά και «πατριωτισμός».

Πάμε τώρα στην ουσία. Δηλαδή στην αναμονή. Αραγε θα επανέλθει; Και πότε θα επανέλθει; Προφανώς πρόκειται περί τακτικής. Προφανώς περί σχεδιασμού. Και προφανώς η γαλλική εταιρεία που έχει αναλάβει την επαναφορά του «Μεσσία» χρησιμοποιεί την ίδια τακτική με εκείνη μεγάλων κινηματογραφικών εταιρειών του Χόλιγουντ. Οπως συμβαίνει με την τελευταία ταινία του Γιώργου Λάνθιμου. Πρώτα σε διεθνές φεστιβάλ και στη συνέχεια με διάφορα διαφημιστικά κόλπα οι παραγωγοί ανεβάζουν την αδρεναλίνη της αναμονής. Ωστε χιλιάδες να ρωτάνε διαρκώς «πότε θα προβληθεί η “Βουγονία” του Λάνθιμου;».

Ετσι στη διάρκεια της αναμονής, τα επιχείρηματα εναντίον του θα εξαντληθούν. Πόσες φορές η Ζωή θα τον κατηγορεί για τις κυβιστήσεις που έκανε; Και στη διάρκεια της αναμονής επαναφοράς του «Μεσσία», αρκετοί θα εκτεθούν. Και έτσι όλοι αυτοί που τον κατηγορούν, από τον ίδιο ταχαριστερό χώρο, δεν θα έχουν θέση στο κόμμα του «Μεσσία». Γι’ αυτό ο ίδιος τηρεί σιγήν ιχθύος. Καταλάβατε; Ολα ενορχηστρωμένα σύμφωνα με πρωτόκολλα διαφημιστικής τακτικής. Τι είναι rebranding;

Η μεταμόρφωση του ίδιου προϊόντος σε διαφορετική συσκευασία. Σημασία δεν έχει το υλικό. Σημασία έχει το περιτύλιγμα. Ο μέσος θεατής είναι εξοικειωμένος με το rebranding. Ακόμα και πολλών παρουσιαστών που εμφανίζονται, κάπως τροποποιημένοι, σε πολλές τηλεοπτικές εκπομπές. Το star system με αυτό το rebranding πορεύεται!

Και κάτι ακόμα. Χρήσιμη η κυβέρνηση των ταχαριστερών. Για το σύστημα. Μια παρένθεση που έμελλε να αποβεί εξαιρετικά χρήσιμη και ωφέλιμη για το σύστημα της πολιτικής και οικονομικής ελίτ του τόπου.
Επειδή τότε, αν θυμάστε, οκτώ στους δέκα πολίτες της Σωρρακώσταινας πίστευαν ότι για τη χρεοκοπία έφταιγαν τα δύο μεγάλα κόμματα. Απόδειξη, η καταβαράθρωση του ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου, αλλά και τα πριονισμένα ποσοστά της «γαλάζιας» παράταξης του Αντώνη Σαμαρά.

Επειδή αυτή η ταχαριστερή κυβερνητική παρένθεση έπρεπε να κάμει τη βρόμικη δουλειά. Οπως και έγινε. Επειδή η ίδια αυτή κυβέρνηση άφησε, φορολογικά, ανενόχλητη την «άρχουσα τάξη». Επειδή, φορολογικά, ξάφρισε τα πορτοφόλια των μικρομεσαίων και γενικώς των μεσαίων. Επειδή έπρεπε οι ταχαριστεροί να υπογράψουν τη Συμφωνία των Πρεσπών.

Και επειδή, το κορυφαίο, έπρεπε, με όλα αυτά που έκαμαν, να διασύρουν κάθε ηθικό πλεονέκτημα και κάθε αξία της Αριστεράς. Απόδειξη, όπως είχε «προφητεύσει» σε ανύποπτο χρόνο ο μέγας εκλογολόγος Ανδρέας Δρυμιώτης, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι προσωρινό φαινόμενο και έτσι τα ποσοστά του θα κατρακυλήσουν στο 3%, άντε στο 6%. Οπερ και εγένετο!

Κάπως έτσι με τον διασυρμό της Αριστεράς, τα παλιά κόμματα επέστρεψαν. Ιδιαιτέρως η «γαλάζια» παράταξη του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ανανεωμένη και προς το Κέντρο προσανατολισμένη. Γιατί ο «κοσμάκης» σου λέει «και οι αριστεροί το ίδιο και χειρότεροι είναι. Επομένως, καλύτερα ο Κυριάκος που είναι και συγκροτημένος, οργανωμένος και αποτελεσματικός».

Με απλά λόγια, οι ταχαριστεροί όλα καλώς τα έκαμαν. Και τη βρόμικη δουλειά. Και τον διασυρμό της Αριστεράς. Και έστρωσαν το κόκκινο χαλί για την επιστροφή της «γαλάζιας» παράταξης. Θα μου πείτε, όλα αυτά έγιναν με κόστος. Πράγματι έτσι είναι. Αλλά τίποτα δεν γίνεται χωρίς κόστος. Ετσι δεν είναι;

Ο «Μεσσίας» όμως πρέπει να γνωρίζει. Οπως συμβαίνει με τις ταινίες προσεχώς. Δυσδιάκριτα τα όρια ανάμεσα στον θρίαμβο και την πανωλεθρία! Γιατί στο τέλος της ταινίας οι θεατές μπορεί να πάνε στο ταμείο να ζητήσουν τα λεφτά τους πίσω!