Δημήτρης Δανίκας

Όταν στην αχανή Ρωσία του Τσάρου «όλα τα πλάκωνε η σκλαβιά», η εργατιά των ΗΠΑ την πρώτη Μαίου του 1886 ξεχύθηκε στους δρόμους και η πρωτοπορία του Αμερικανικού προλεταριάτου απαίτησε εδώ και τώρα οκτάωρο εργασίας! Να το θυμόμαστε αυτό. Από το «τέρας» του αμερικανικού ιμπεριαλισμού προκύπτει η μεγάλη ανησυχία, το μεγάλο πάθος και οι μεγάλες κατακτήσεις

Επειδή λοιπόν, συμπτωματικά, κοντά στην Πρωτομαγιά «έφυγε» ο Πάπας ο Φραγκίσκος «ο άγιος της Ασίζης». Ο ιερέας των φτωχών, των αμαρτωλών και των κατατρεγμένων.

Επειδή το εργατικό κίνημα έχει κατασυκοφαντηθεί από τους εργατοπατέρες και άλλους παρατρεχάμενους. Επειδή διαδίδεται και μάλιστα έχει εμπεδωθεί η πλασματική εικόνα πως σήμερα, στην εποχή της τεχνολογικής αυτοκρατορίας, το εργατικό δυναμικό συρρικνώνεται και όπου να ναι θα εξαφανιστεί. Μ αυτό το πλευρό να κοιμάστε. Γιατί είναι βολικό για τους προνομιούχους και άκρως επικίνδυνο για κάθε πλάσμα της εργασίας που μ αυτές τις πεποιθήσεις βαδίζει προς την αλλοτρίωσή του.

Και επειδή το πλήθος, όπως κάνει κάθε χρόνο, θα αρπάξει την ευκαιρία και θα λακίσει από το κλεινόν άστυ, δύο πραγματάκια έχω να πω. Αν και δεν ανήκω σ αυτό το τιμημένο «σώμα» των εργατών του μόχθου, ιδρώτα και αίματος

Γιατί αγαπητοί μου, αν και τα κανάλια περιφρονούν κάθε σχετική είδηση, μόνο στα ψιλά, τα εργατικά, θανατηφόρα ατυχήματα τόσα πολλά και οι νεκροί επίσης πολλοί, γι αυτό λέω και υπογραμμίζω «μόχθος, ιδρώτας και αίμα»

Με αίμα που έχει ποτίσει όλες τις βιομηχανίες, όλες τις βιοτεχνίες, όλες σχεδόν τις οικοδομές και πάσης φύσεως εργασίες που απαιτούν χέρια από το προλεταριάτο καθώς και από τους εργάτες της γης. Γιατί ποιος νομίζετε φτιάχνει τα ρούχα σας, τα έπιπλα σας, τα υποδήματα, τα σπίτια, τα φρούτα και τα λαχανικά σας; Η Τεχνητή Νοημοσύνη;

Η σημερινή Πρωτομαγιά δεν είναι επέτειος νεκρή και τελειωμένη. Είναι το ελάχιστο για την αναδρομή της ιστορικής μνήμης. Το ελάχιστο για να τιμηθούν οι «έσχατοι» του Ευαγγελίου. Είναι ένας μικρός, τόσος δα κόκκος από τη συνείδησή μας. Να την αφυπνίσουμε από τον μεγάλο ύπνο των πρωινάδικων, των δημοσκοπήσεων, των κομματικών αντιπαραθέσεων και των παραταξιακών κραυγών

Είναι το αόρατο προσκύνημα στους τάφους των νεκρών. Είναι χρέος ώστε να μην παρασυρθούμε στην λήθη μιας αόριστα αταξικής κοινωνίας. Οπου όλοι πορευόμαστε μαζί σαν τίποτα να μη χωρίζει τους προνομιούχους, τους εξουσιομανείς από την «πλέμπα»

Γιατί φίλε μου πρέπει να γνωρίζεις. Πρέπει να το θυμάσαι. Ο, τι έχεις, ό, τι φοράς, ό, τι τρως, ό, τι υλικό κατέχεις προέρχεται απ όλους αυτούς. Που στην καθημερινότητά σου τους περιφρονείς. Ενώ την ίδια στιγμή έχεις μάθει να αποστηθίζεις κάθε όνομα προερχόμενο από reality show και από κάθε λαμπερό, χάρτινο και παραπλανητικό αστερισμό

Να υποκλιθούμε σε όλους αυτούς που φτιάχνουν. Και είμαι σίγουρος και θα ναι ντάλα μεσημέρι όταν οι έσχατοι θα έρθουν πρώτοι!