Δημήτρης Δανίκας

Για να μην σας τρώω τον πολύτιμο χρόνο σας, αυτές οι εκτιμήσεις, προερχόμενες από το παρελθόν, καταλήγουν στο συμπέρασμα πως η ΕΣΣΔ του Στάλιν είναι εκείνη η καταραμένη χώρα που ενθάρρυνε τις ορέξεις του κανίβαλου Αδόλφου Χίτλερ

Κατά διαβολική σύμπτωση από τα κρατικά κανάλια, προσφάτως, μεταδόθηκε εξαιρετικό ιστορικό ντοκιμαντέρ που αφορούσε τόσο στο γερμανοσοβιετικό σύμφωνο όσο και στη συμφωνία του Μονάχου. Η οποία είχε πραγματοποιηθεί Σεπτέμβριο του 1938. Και στην οποία συμμετείχαν ο πρωθυπουργός Μ. Βρετανίας Αρθουρ Νέβιλ Τσάμπερλεν, ο πρόεδρος της Γαλλίας Εντουάρ Νταλαντιέ, ο δικτάτωρ της φασιστικής Ιταλίας Μπενίτο Μουσολίνι και φυσικά ο πανευτυχής Αδόλφος Χίτλερ

Με απλά λόγια ένα χρόνο πριν από τη συνάντηση Μόλοτοφ-Ρίμπεντροπ, η Αγγλία και η Γαλλία με τη συμφωνία του Μονάχου προσφέρουν ως ορντέρβ στο στομάχι του Χίτλερ ένα κομμάτι της Τσεχοσλοβακίας (Σουδητία). Με απλά λόγια σ αυτή τη συνάντηση δεν προσκλήθηκε να συμμετάσχει η πολιτική ηγεσία της Τσεχοσλοβακίας. Μάλιστα κάποιος Αγγλος αξιωματούχος είχε γράψει «παραδώσαμε στον Χίτλερ τον λαό της Τσεχοσλοβακίας σαν να είναι δούλοι». Με απλά λόγια σ αυτή τη συνάντηση δεν είχε προσκληθεί ούτε η ΕΣΣΔ του Στάλιν

Πάμε παρακάτω. Η συνέχεια είναι τραγική. Ο Τσάμπερλεν επιστρέφει σαν θριαμβευτής και ως Peacemaker (Ειρηνοποιός). Λίγο αργότερα ο Χίτλερ καταβροχθίζει ολόκληρη την Τσεχοσλοβακία. Ο λαός αυτής της χώρας «πουλήθηκε» από Αγγλους και Γάλους όπως οι δούλοι. Και χειρότερα. Και ταυτοχρόνως και υπογείως διεξάγονται διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην Αγγλία και Σοβιετική Ενωση του Στάλιν με στόχο να επιτεθούν οι συμμαχικές δυνάμεις και από Δυτικά και Ανατολικά

Όμως για να συμβεί κάτι τέτοιο έπρεπε ο Κόκκινος Στρατός να περάσει μέσα από την Πολωνία. Φυσικά η πολιτική ηγεσία της Πολωνίας ούτε που ήθελε να ακούσει αυτό το ενδεχόμενο. Η Αγγλία δεν πίεζε προς αυτή την κατεύθυνση. Μεγάλο μέρος της Αγγλικής αριστοκρατίας φλερτάριζε με την ιδέα μιας συμφωνίας με τον Χίτλερ. Αυτό το μάθαμε και από την ταινία «Η πιο σκοτεινή ώρα» που αναφέρεται στην αποφασιστικότητα του Τσόρτσιλ και την κατηγορηματική του άρνηση να συνάψει συμφωνία με τον Χίτλερ και μεσολαβητή τον Μουσολίνι

Ο πανούργος δικτάτωρ Ιωσήφ Στάλιν αντιλαμβάνεται πως οι «σύμμαχοι» σχεδιάζουν να στρέψουν τον Χίτλερ εναντίον της ΕΣΣΔ. Και παράλληλα με τις διαπραγματεύσεις με Αγγλία και Γαλλία, αρχίζει υπόγειες διερευνητικές επαφές με τον Χίτλερ. Οι σύμμαχοι «διστάζουν» με τον Στάλιν. Ταυτοχρόνως ο Χίτλερ προετοιμάζει γενική επίθεση εναντίον Πολωνίας. Πράγμα που φυσικά έγινε. Ομως ήταν αργά

Ετσι με την ολοκλήρωση της συμφωνίας μη επίθεσης με τον Χίτλερ, ο Στάλιν λαμβάνει μέρος της Πολωνίας, της Ρουμανίας, καθώς και τις χώρες της Βαλτικής. Η συνέχεια είναι γνωστή

Που θέλω να καταλήξω; Η Ιστορία δεν γράφεται με όρους Spaghetti Western «Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος». Οι «ζώνες» είναι γκρίζες. Ολοι έχουν μερίδιο ευθύνης. Και φυσικά Τσάμπερλεν και Νταλαντιέ είναι οι πρώτοι που άνοιξαν τις ορέξεις του Χίτλερ. Που πάει να πει, πως σ αυτές τις μονοδιάστατες εκτιμήσεις, είναι άκρως βολικό να ξεχνάμε το Μόναχο και πάντα να υπογραμμίζουμε την συμφωνία Μόλοτφ-Ρίμπεντροπ

Και για να τελειώνω. Ο, τι και να λέμε εναντίον του Στάλιν είναι σωστό. Οι «εκκαθαρίσεις» του δεν είχαν τελειωμό. Όμως είναι ιστορικό γεγονός πως ο σοβιετικός λαός πλήρωσε τον πόλεμο με κόστος 22 εκατομμυρίων ψυχών. Και επίσης είναι σωστό πως οι ορδές των βαρβάρων του Χίτλερ σταμάτησαν πάνω στα ερείπια του Στάλινγκραντ. Όλα τ άλλα είναι για τα σκουπίδια!