Ανδρέας Ζούλας

Ο κ. Μητσοτάκης προβάλλει μια εξαετία που αρχίζει από τώρα, το 2025 και φθάνει στα μέσα του 2031, ως περίοδο πολιτικής σταθερότητας και κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης, υπό την διακυβέρνησή του. Το μήνυμα αυτό έχει πολλούς αποδέκτες.

Πρώτος, πρώτιστος, αποδέκτης είναι ο ελληνικός λαός, που ως εκλογικό σώμα θα κληθεί να εγκρίνει ή να απορρίψει το συνολικό κυβερνητικό αποτέλεσμα της περιόδου 2019 μέχρι τον Ιούνιο του 2027, οπότε κατά την δέσμευση του κ. Μητσοτάκη τοποθετούνται οι προσεχείς εκλογές. Και, κατά συνέπεια, είτε να ανανεώσει την εντολή του να συνεχιστεί η «διακυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας-Μητσοτάκη», με ορίζοντα το τέλος της νέας τετραετίας, τα μέσα του 2031, ή να επιλέξει άλλο - ποιο άγνωστο, φυσικά, σήμερα – «κυβερνών κόμμα και Πρωθυπουργό». Είναι, αυτονοήτως, ο «λαός», και ως «πολιτειακός παράγων» (ο ανώτατος) αλλά και ως «κοινωνία» όχι μόνο ο πρώτος παράγων προσδιορισμού του είδους της πολιτικής που ασκείται, αλλά και ο κυριότερος παράγων επιτυχίας της «κυβερνητικής πολιτικής», με την αποδοχή του και την ανταπόκρισή του σ’ αυτήν. Η κυβερνητική πολιτική δεν χαράσσεται και πολύ περισσότερο, δεν ασκείται ερήμην του. Μια σωστή «κυβερνητική πολιτική» βελτιστοποιεί τα θετικά αποτελέσματά της μόνο όταν τυγχάνει της επιδοκιμασίας του «λαού», που εκφράζεται με την έμπρακτη «σύμπραξή» του.

Ο δεύτερος, εξαιρετικά σημαντικός παράγων στον οποίο απευθύνεται το «μήνυμα της συνέντευξης», είναι οι πολιτικοί εκφραστές του ανωτάτου πολιτειακού παράγοντα, του «λαού». Αποδέκτες του μηνύματος είναι τα πολιτικά κόμματα. Με πρώτο, φυσικά το κυβερνών κόμμα, την Νέα Δημοκρατία.

Πώς τοποθετείται και πώς συμπεριφέρεται η Νέα Δημοκρατία, ως συνολικός κομματικός οργανισμός, πρόσωπα και «οργανώσεις», σ’ αυτήν την «πρόταση Μητσοτάκη», για την «εξαετία σταθερότητας και ανάπτυξης». Αντικειμενικώς κρίνοντας το θέμα και με βάση την μέχρι τώρα «δράση και αντίδραση» του «κόμματος» (πρόσωπα και οργανώσεις) της Νέας Δημοκρατίας, θα έλεγε κανείς ότι τώρα είναι η ώρα να αλλάξει άρδην η μέχρι τούδε συμπεριφορά. Η οποία χαρακτηρίζεται από ένα «φοβικό σύνδρομο», με κυρίαρχο στοιχείο την πολιτική επιβίωση, των βουλευτών κυριότατα, ενόψει των προσεχών εκλογών και της σημαντικής μείωσης της δύναμης της ΝΔ, μεταξύ εθνικών εκλογών του Ιουνίου του 2023 και των Ευρωεκλογών του 2024. Ακόμη και το φυσικό κοινοβουλευτικό δικαίωμα-καθήκον, των βουλευτών να θέτουν θέματα τοπικά και ευρύτερα, εκφράζεται - ή εκλαμβάνεται, που είναι τελικώς ένα και το αυτό - ως προσπάθεια προσωπικής προβολής στην τοπική κοινωνία («εγώ τα έλεγα») παρά ως παρακίνηση προς διαμόρφωση άλλης πολιτικής. Τέτοιες «διαφοροποιούμενες υποδείξεις» έχουν εκδηλωθεί πολλές κατά καιρούς, με τελικό αποτέλεσμα πολύ λίγο να συντελούν στην «αλλαγή πολιτικής» ή και στην «προσωπική ενδυνάμωση» της θέσης καθενός, και πολύ περισσότερο να ενισχύουν την επιχειρηματολογία των άλλων κομμάτων και δη των δεξιότερα της ΝΔ μικρών κομμάτων «διαμαρτυρίας» ή «πολιτικής ιδιορρυθμίας». Και ναι μεν σε «κεντρικό» επίπεδο υπάρχει επαρκέστατη αντίκρουση των θέσεων των κομμάτων αυτών - βοηθούσης βεβαίως και της «ηγεσίας» τους - παραμένει όμως το ερώτημα «τι κάνει» η Νέα Δημοκρατία, ως πρόσωπα και ως οργανισμός, σε «τοπικό επίπεδο», στην «τοπική κοινωνία», ως προς την αντίκρουση όχι μόνο των «λαϊκίστικων» θέσεών τους, όπως και σχετικά με την κατάδειξη της ανύπαρκτης «κυβερνητικής προοπτικής» των κομμάτων αυτών. Ωστόσο, και μόνο η επαύξηση της «δύναμης» των τριών αυτών κομμάτων («Ελλ.Λύση»/Βελλόπουλος, «Νίκη»/Νατσιός και «Φ.Λ»/Λατινοπούλου) μεταξύ εθνικών εκλογών και ευρωεκλογών – πολύ δε περισσότερο σε σχέση με τις μετρήσεις των τελευταίων δημοσκοπήσεων – δίνει ένα συνολικό ποσοστό «μετακινηθέντων ψηφοφόρων» που καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος των 12 μονάδων που έχει «χάσει» η ΝΔ μεταξύ εκλογών και ευρωεκλογών. Ποσοστό που είναι πολύ μεγαλύτερο στην Βόρειο Ελλάδα, όπου χρόνια τώρα παρατηρείται το «πολιτικό παράδοξο» ο, «Νεοδημοκράτης», κ. Τζιτζικώστας να εκλέγεται κατ’ επανάληψη Περιφερειάρχης με ποσοστά περί το … 60% και στις εκλογές «ο Βελλόπουλος» να βγαίνει δεύτερο κόμμα σε σειρά εκλογικών περιφερειών. Τα έχει δει αυτά η Νέα Δημοκρατία, κεντρικά, και έχει επιχειρήσει να τα αντιμετωπίσει τοπικά με πρόγραμμα και κομματική ενεργοποίηση; Ή «οι πάντες» αναμένουν «τον Μητσοτάκη», με τις περιοδείες του, και μέμφονται «το περιβάλλον του Μαξίμου»; Χρόνος βέβαια υπάρχει για ενεργοποίηση προς αυτήν την κατεύθυνση, αλλά υπάρχει και το εξαιρετικά βεβαρημένο παρελθόν της «εσωκομματικής γκρίνιας» και «υπονόμευσης», που ενδημεί στην Νέα Δημοκρατία, με ολέθρια αποτελέσματα όχι μόνο γι’ αυτήν, αλλά και για τον τόπο. Οι συνολικές λοιπόν ευθύνες της Νέας Δημοκρατίας είναι τεράστιες και καθοριστικής σημασίας…

Αλλά και τα λοιπά κόμματα είναι αποδέκτες του «μηνύματος» που έδωσε ο κ. Μητσοτάκης με την συνέντευξή του. Η άμεση, αυθόρμητη - αντανακλαστική θα έλεγα - αντίδρασή τους αποδεικνύει ότι δεν κατάλαβαν απολύτως τίποτε. Έμειναν στο ποσοτικό μέρος, στα μέτρα. Έλλειψη «στρατηγικής σκέψης» αποδεικνύει το ότι ούτε καν υποπτεύθηκαν τον «πολιτικό ορίζοντα» μέχρι το 2031 που προσδιόρισε ο Πρωθυπουργός. Αλλά και με την κριτική ακόμη έστω των μέτρων που εξαγγέλθηκαν, απέδειξαν και άγνοια βασικών παραμέτρων της οικονομίας και δη των δημοσίων οικονομικών ή ότι κάνουν μικροκομματική εκμετάλλευση.

Το πρωθυπουργικό μήνυμα, πιστεύω, κυρίως αν μη αποκλειστικώς στο ΠΑΣΟΚ απευθύνεται, όσον αφορά τον χώρο της Αντιπολίτευσης. Η κυρία Κωνσταντοπούλου δεν είναι, εξ αντικειμένου, αποδέκτης του μηνύματος. Δεν έχει «πολιτική», ούτε βεβαίως «κυβερνητικό πρόγραμμα», πολύ δε περισσότερο, πέντε έστω μέλη που θα το εφήρμοζαν… . Το να είχε άλλωστε πρόγραμμα και στελέχη, θα ήταν αντίθετο προς την «αντιεξουσιαστική» φύση της, αλλά και τον …συγκεντρωτισμό της «εξουσίας» της… Έχει μεν λόγο, αλλά αυτός είναι περισσότερο «δικανικός» παρά πολιτικός. Και δεν έχει και «πολιτικό αντικείμενο» αυτός ο λόγος της, πέραν του θέματος των Τεμπών. Δεν πρέπει δε να λησμονείται το γεγονός ότι μέχρι προ τινων μηνών (τον περασμένο Αύγουστο) μετ’ επιμονής, επιτάσεως και … επιχειρημάτων ζητούσε από την τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κυρία Σακελλαροπούλου, να δώσει στην δημοσιότητα … τα Πρακτικά της Σύσκεψης των Πολιτικών Αρχηγών, υπό τον Πρόεδρο Προκόπη Παυλόπουλο, που είχε γίνει την εποχή του «Δημοψηφίσματος» του 2015 (με την γνωστή «κωλοτούμπα» που επέλεξε και επέβαλε ο εν αμηχανία περιελθών κ. Τσίπρας, ο οποίος μόνο μετά το Δημοψήφισμα αντελήφθη τις συνέπειες του αποτελέσματός του και γι’ αυτό το … κατήργησε…). Εκεί έχει μείνει η κυρία Κωνσταντοπούλου, ταυτιζόμενη πολιτικά-θεσμικά (και στο θέμα αυτό) με τους κ.κ. Λαφαζάνη και Βαρουφάκη…

Κυρίως στο ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, απευθύνεται το μήνυμα του Πρωθυπουργού, από όλον τον χώρο της Αντιπολίτευσης. Και είναι μήνυμα «να σοβαρευτεί» επί τέλους το κόμμα αυτό. Και πρωτίστως να αντιληφθεί τι σημαίνει και τι απαιτεί μια σοβαρή προσπάθεια ανασυγκρότησης. Οι πρώτες αντιδράσεις από τον χώρο αυτόν μάλλον αποκαρδιωτικές είναι. Περιφέρουν στα τηλεοπτικά κανάλια την «εξυπνάδα», το «εύρημά» τους… «να σού δώσω έντεκα ευρώ, να μού δώσεις ένα», σε επίπεδο «νέων στελεχών», αλλά και σε επίπεδο αρχηγού, επισημαίνουν ότι τα μέτρα έπρεπε να είναι γενναιότερα και οι παροχές να είχαν δοθεί νωρίτερα… Λένε ακόμη ότι το «υπερπλεόνασμα» προέρχεται από την υπερφορολόγηση που έχει επιβάλλει η Κυβέρνηση. Με αυτά που λένε αποδεικνύουν ότι δεν ξέρουν τα εξής απλά: Πρώτον, όταν αποπληρώνεις χρέος προσέχεις οι παροχές να είναι τόσες ώστε να μη διαταράσσεται η δημοσιονομική σταθερότητα, πράγμα το οποίο παρακολουθούν εκ του σύνεγγυς οι «Αγορές», όπου επί τέλους επανήλθες… Δεύτερον, είναι άλλο πράγμα ο «φόρος» και άλλο πράγμα το «φορολογικό έσοδο». Μπορείς να έχεις - και μάλιστα πολύ - αυξημένα φορολογικά έσοδα, χωρίς να έχεις επιβάλει αυξημένους φόρους ή και, αντίθετα, να έχεις μειώσει φόρους. Αυτό γίνεται με τον περιορισμό της φοροδιαφυγής. Θυμίζω στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ ότι το προεκλογικό σύνθημα του Ανδρέα Παπανδρέου, πριν από τις εκλογές του 1981 που τον έφεραν στην εξουσία ήταν «η πάταξη της φοροδιαφυγής»… Βέβαια δεν την πάταξε ποτέ την φοροδιαφυγή, προτιμώντας μια πολιτική που αύξησε τελικά την παραοικονομία, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα, που θέλει πολλή συζήτηση. Το ουσιώδες είναι ότι τώρα η φοροδιαφυγή αντιμετωπίζεται, γίνεται σοβαρή προσπάθεια να αντιμετωπισθεί με πάγιες ρυθμίσεις, οι οποίες γίνονται αποδεκτές από τους φορολογουμένους, όπως αποδεικνύεται από την αύξηση των φορολογικών εσόδων, που προσαυξάνονται χρόνο με τον χρόνο.

Είναι επίσης μήνυμα προς το ΠΑΣΟΚ, να σοβαρευτεί και να πάψει να είναι «ουρά της Ζωής» τώρα ή του Σύριζα, παλαιότερα. Γιατί πρέπει - δυστυχώς - να θυμίσω ότι τον όρο αυτόν τον είχε πρώτος χρησιμοποιήσει ο Ευάγγελος Βενιζέλος κρίνοντας την πολιτική που ακολουθούσε, τότε, η αείμνηστη Φώφη Γεννηματά. Πολιτική που δεν έχει καμιά σχέση με την … ιχνηλατική των «πατημάτων» Ζωής και Σύριζα πολιτική Ανδρουλάκη… Είναι δε απολύτως απαραίτητο να φερθεί και να πολιτευθεί το ΠΑΣΟΚ ως θεσμικό κόμμα γιατί ακριβώς την περίοδο αυτή, από τώρα μέχρι τις προσεχείς εκλογές, η παρούσα Βουλή, με πρόταση της Κυβέρνησης, θα ορίσει και θα ψηφίσει τις διατάξεις του Συντάγματος που πρέπει να αναθεωρηθούν, πράγμα που θα κάνει γη Βουλή που θα προκύψει από τις προσεχείς εκλογές. Αρκετές δεκαετίες χάσαμε για κρίσιμες εκσυγχρονιστικές συνταγματικές αλλαγές που δεν προχώρησαν λόγω των απαράδεκτων «παιχνιδιών» του, διαχρονικού, ΠΑΣΟΚ...

Απευθύνεται, επίσης, το μήνυμα του Πρωθυπουργού στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας και της Επιχειρηματικότητας. Διεθνούς και εγχώριας και ανεξαρτήτως μεγέθους. Και οι μεγαλοεπενδυτές ενδιαφέρονται για έναν μεσοπρόθεσμο ορίζοντα πολιτικής και οικονομικής σταθερότητας και ανάπτυξης, αλλά και ο μέσος και μικρός επιχειρηματίας αλλιώς δραστηριοποιείται σε ένα τέτοιο, σταθερό, πλαίσιο και αλλιώς διακινδύνευε καθημερινώς για πάντα στην «κινούμενη άμμο» του Σύριζα…

Τέλος και στους παράγοντες του διεθνούς περιβάλλοντος απευθύνεται το μήνυμα της συνέντευξης του Πρωθυπουργού. Ο διεθνής μας περίγυρος, οι Κυβερνήσεις κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των διεθνών Οργανισμών, ενδιαφέρονται να έχουν σαφή εικόνα της θέσης, της πορείας και των δυνατοτήτων της χώρας.
Ελπίζοντας πάντα σε μια «αυτοεξαίρεση» του ΠΑΣΟΚ, θεωρώ ότι τα κόμματα της Αντιπολίτευσης όπως οι μέχρι τώρα αντιδράσεις τους δείχνουν, επικρίνοντας και μεμψιμοιρώντας, θα αναμείνουν τα υπόλοιπα μέτρα που θα εξαγγείλει ο κ. Κυρ. Μητσοτάκης στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης τον προσεχή Σεπτέμβριο. Λοιπόν, μπορώ να προβλέψω ότι το μήνυμα δεν θα είναι τόσο οι «οικονομικές παροχές», όσο κάτι σαν «Έτσι βλέπω την Ελλάδα της δεκαετίας του 2030»…

Και ο καθένας αναλαμβάνει τις ευθύνες του…