Βαβυλωνία επιγραφών

-Εδώ κύριοι βλέπετε! Τρίψτε τα μάτια σας και διαβάστε. Ένα καφφενεδάκι τόσο δα. Καφφενείον η «ΠΑΟΥΕΡ»! Βλέπετε ότι αυτή εκτός από τα πράσινα σαρδελοκούτια της και το αναθεματισμένο τριφασικό της έδωσε προς κοινή χρήση και αυτό το όνομά της ακόμα.

Όσο για τη συγγένεια Πάουερ και βαρύ γλυκού μάθετε ότι εξωδίκως πληροφορούμαι πως ο καφετζής είναι ένας από τους μετόχους της εταιρείας.

Λαχανοπωροπωλείον η «ΑΓΑΠΗ»! Ε! αυτός ο τίτλος δικαιολογείται πληρέστατα. Σαν λαχανοπωροπωλείον πού είναι ασφαλώς μέσα στα άλλα ζαρζαβατικά θα υπάρχουν και η αγγινάρες. Γι’ αυτές πάλι πολλοί λένε ότι έχουν στενή συγγένεια με μερικές καρδιές που έχουν την αγάπη για ψωμοτύρι. Άρα λοιπόν αγγινάρες ίσον καρδιά. Καρδιά ίσον λαχανοπωροπωλείον «ΑΓΑΠΗ» . Το βρήκαμε λοιπόν κι’ αυτό. Μπράβο μας! Ας προχωρήσουμε τώρα λίγο πιο κάτω.

Μια άλλη επιγραφή πού κλείνει αρκετό πνεύμα μέσα της είναι κι’ αυτή που βρίσκεται στην οδό Φωκίωνος-Νέγρη και που γράφει: Υποδηματοποιείον «ΤΑ ΑΦΩΡΙΣΜΕΝΑ».Εννοεί δηλαδή την ονομασία που δίνουν πολλές μανάδες στα παπούτσια, σαν δούνε τον κανακάρη τους να τους έρχεται από κανένα ποδοσφαιρικό μάτς δίχως σόλες. Δεν ξέρουμε μόνο αν ο αφορισμός πιάνει στα παπούτσια του εν λόγω υποδηματοποιείου, πράμα που νομίζομε πως πάλι δεν του συμφέρνει, γιατί τότε γρήγορα θα βάλη λουκέττο.

Για όλες τις επιγραφές πού είπαμε παραπάνω μη φαντασθήτε πως βρήσκονται σε τίποτα στενοσόκακα του Ψυρρή ή της Πλάκας. Τουναντίον φιγουράρουν στην κεντρικώτερην αρτηρία της Αθήνας, στην οδό Πατησίων προς δόξαν της επιπολαιότητος και της τσαπατσουλιάς που μας δέρνει.

Και οι μεγάλοι άνδρες όμως –παλαιοί και συγχρονοί- αντιπροσωπεύονται επαξίως σε ταμπέλες διαφόρων μεγεθών και χρωματισμών.

Στην οδόν Πατησίων είναι το ζαχαροπλαστείον ο «Ράς Τάφαρι», στην αγορά το Κρεοπωλείον ο «Λυκούργος» στού Ψυρρή το οινοζυθεστιατόριον ο «Τζίμ Λόντος» και άλλα ών ούκ εστίν αριθμός. Τώρα ότι σχέσις μπορεί να υπάρχη μεταξύ ενός αρχιμανδρίτη και του Πύργου του Άϊφφελ, η ίδια ασφαλώς υπάρχη και μεταξύ των επαγγελμάτων που αντιπροσωπεύουν και των ονομάτων των.

Στην αγορά επίσης υπάρχει και το κρεοπωλείον ο «Χαμένος». Γι’ αυτό τίποτα άλλο δεν μπορούμε να πούμε παρ’ ότι μόνο χαμένος έπρεπε νάταν ο ιδιοκτήτης του για να του βάλη τέτοιο όνομα.

Ένα μικρό φανοποιείον στην οδό Πιπίνου ονομάζεται το «ΠΑΡΟΛ ΝΤ’ ΟΝΕΡ». Εδώ έχω την εντύπωσι ότι η φράσις ελλείψη χώρου έγινεν ελειπής. Άλλωστε εφ’ όσον πρόκειται περί φανοποιείου το σωστό θα ήταν να γράφει: «Τα φανάρια μας, μα παρόλ ντ’ ονέρ, είνε τα καταλληλότερα για συζύγους». Έτσι μόνο θάβγαινε κάποιο νόημα σωστό και δικαιολογημένο.

Πασίγνωστο είναι το εστιατόριο στο Μεταξουργείο που λέγεται ο «ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΟΣ ΜΑΓΕΙΡΑΣ». Πολλοί θέλουν να εξηγήσουν αυτή την επιγραφή, αλλά στάθηκεν αδύνατο. Η πιο σωστή εκδοχή είναι, ότι τόσο καλά θάναι τα φαγητά του ώστε… μόνο κρέμασμα χρειάζεται στον μάγειρα.

Στη οδόν Λιοσίων επίσης είναι η ταβέρνα «ΒΟΡΟΝΩΦ», όνομα με πολύ πνεύμα αναμφισβητήτως και αρκετή δόσι ρεκλάμας για τις ιδιότητες του κρασιού της, για το οποίο δεν μας λέει όμως αν πίνοντάς το σε μεγάλη δόσι θα ξανανεώσης αλλά Βορονώφ ή θ’ απογίνεσαι ραμολί.

Και επειδή ο λόγος για ταβέρνες στην οδό Ασκληπειού είναι μια τέτοια με την επιγραφή ο «ΤΖΑΜΠΑΣ». Σ’ αυτή το μόνο που δικαιολογεί τον τίτλο της ασφαλώς θάναι το τζάμπα ξύλο που θα φάς αν τύχη και ακολουθόντας την επιγραφή θελήσης να φύγης χωρίς να πληρώσης.

Και για να πούμε μερικά μαζεμένα. Ζυθεστιατόριον με δωμάτια δι’ οικογενείας «Η ΓΗ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣ». Στιλβωτήριον «ΡΟΔΟΔΑΚΤΥΛΟΣ ΗΩΣ», Ζαχαροπλαστείον η «Μυροβόλος Άνοιξις», Γαλακτοπωλείον ο «Δούναβις», Καφφενείον το «Άχ-Βάχ», Οινομαγειρείον η «Εκστρατεία του 1912», Καφέ-Αμάν ο «Εθνικός Στόλος», εργοστάσιον κορνιζών ο «Εκατόγχειρ», επιπλοποιείον ο «Ερυθρός Αλέκτωρ», Κουλουροποιείον η «Φιλοκάλια», Μπαστουρμαδοποιείον η «Μετζεσόλα», Κηροποιείον ο «Απατημένος σύζυγος»!

Εις τας αρχάς της οδού Καρνεάδου κουρείον φέρει την επιγραφήν:

«ΚΟΥΡΕΙΟΝ ΟΙ ΕΠΤΑ ΕΠΙ ΘΗΒΑΣ». Κάτω εις του Ψυρρή παρά το παλαιόν Κακουργιοδικείον και την Αγίαν Ελεούσαν επί μικρού καταστήματος υπήρχεν επιγραφή: «ΚΑΦΕΚΟΠΤΕΙΟΝ ΚΑΙ ΠΟΛΕΙΟΝ». Εν Πειραιεί κατά την προς τον σιδηροδρομικόν σταθμόν οδόν Λυκούργου υπήρχε ξενοδοχείον φαγητού φέρον επιγραφή: «ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟΝ Η ΜΕΛΙΣΣΑ» και την ξενόγλωσση «HOTEL LA MELISSA» !

Προσθέσατε τέλος και την επιγραφή ενός πρακτικού οδοντοϊατρού ο oποίος σύμφωνα προς το επάγγελμά του λέγεται Αναξίμανδρος Τανάλιας.
(«Εξέλσιορ» 1932)

Θωμάς Σιταράς (Αθηναιογράφος)
Διαβάστε κι άλλες ιστορίες για την Παλιά Αθήνα στην ιστοσελίδα www.paliaathina.com