Εδώ και περισσότερο από ενάμιση χρόνο, η
Γάζα έχει μετατραπεί σε μία κόλαση επί γης για περίπου 2 εκατομμύρια
Παλαιστινίους, οι οποίοι βιώνουν έναν αιματηρό πόλεμο από το
Ισραήλ.
Παρά τα δεινά, την πείνα και την εξαθλίωση, υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι, όπως ο Παλαιστίνιος τραγουδιστής, που ζει στη Γάζα,
Ισμαήλ Ελνεμέρ.
Κόντρα στη σκληρή πραγματικότητα, χρησιμοποιεί το διαδίκτυο για να μοιράσει χαμόγελα, θέλοντας παράλληλα να αναδείξει την ανθρώπινη διάσταση της εμπόλεμης καθημερινότητας.
«Πριν από τον πόλεμο, η ζωή μου ήταν γεμάτη δημιουργικότητα και ελπίδα. Ζούσα κοντά στην οικογένειά μου, εμφανιζόμουν σε εκδηλώσεις και μου άρεσε να δημιουργώ μουσική», λέει στο protothema.gr o
Ισμαήλ Ελνεμέρ.
«Είχα το δικό μου στούντιο, όπου έγραφα τραγούδια και δημιουργούσα διαφημίσεις. Η τέχνη ήταν ο τρόπος μου να επικοινωνώ με τον κόσμο και να μεταδίδω ένα μήνυμα ανθεκτικότητας και αγάπης για τη ζωή. Τα πράγματα δεν ήταν πάντα εύκολα, αλλά υπήρχε μια ισχυρή πίστη σε ένα καλύτερο μέλλον» συνεχίζει.
Ο Ισμαήλ ζει στο βόρειο τμήμα της Γάζας, όπου καθημερινά πλήττεται από τους IDF.
«Μας επιτράπηκε να επιστρέψουμε στο βόρειο τμήμα της Γάζας μόλις άνοιξε η διαδρομή. Ο εκτοπισμός ήταν εξαιρετικά δύσκολος, αλλά σε κάθε επιστροφή, ακόμη και στην καταστροφή, αναζητούμε αν έχει μείνει έστω και κάτι από το σπίτι μας. Πιστεύω ότι αυτή η γη συνεχίζει να εμπνέει ομορφιά και δύναμη», λέει ο Ismail.
Μετά το ξέσπασμα του πολέμου, ο
Ισμαήλ Ελνεμέρ χρησιμοποίησε τη δημοτικότητά του προκειμένου να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο για το τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη Γάζα.
Μέσα από βίντεό του, τα οποία έχουν γίνει αρκετές φορές viral στο
Instagram, ο Ισμαήλ ενημερώνει τους ακολούθους του για την δεινή κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι Παλαιστίνιοι, αλλά πολλές φορές, απλώς προσπαθεί να προσφέρει απλώς λίγη αισιοδοξία και να κάνει τους γύρω του να χαμογελάσουν κόντρα στη φρίκη του πολέμου.
Ακόμα και αν δεν καταφέρνει δημιουργήσει μουσική με την ίδια συχνότητα όπως κάποτε, η φωνή του Ismail κάθε άλλο παρά έχει σιγήσει. Θεωρεί χρέος του να μιλά και να μην αφήνει την ελπίδα να σβήσει.
«Αποφάσισα να καταγράψω την καθημερινή μου ζωή κατά τη διάρκεια του πολέμου, επειδή ένιωσα την ευθύνη να κάνω τον κόσμο να ακούσει τη φωνή μας. Δεν θέλω μόνο να δείξω τον πόνο, αλλά θέλω να αναδείξω και την ανθρωπιά μας, τη δύναμή μας και τα όνειρά μας. Μέσα από την τέχνη και την αφήγηση, ήθελα να δείξω ότι είμαστε άνθρωποι που αξίζουμε αξιοπρέπεια και ειρήνη. Ναι, μου δίνει ελπίδα, γιατί όταν οι άνθρωποι βλέπουν και νιώθουν την πραγματικότητά μας, μας φέρνει πιο κοντά στο να γίνουμε ορατοί και κατανοητοί».
- Πώς είναι η κατάσταση στη Γάζα τώρα;
Η κατάσταση στη Γάζα είναι ένας οδυνηρός συνδυασμός καταστροφής και αποφασιστικότητας (των Παλαιστινίων). Ναι, υπάρχει καταστροφή παντού, αλλά υπάρχει και ένα αδάμαστο πνεύμα. Οι άνθρωποι επιβιώνουν κάτω από αδιανόητες συνθήκες, αλλά εξακολουθούμε να πιστεύουμε στη ζωή. Ως καλλιτέχνης, προσπαθώ να βρω έμπνευση ακόμα και στις πιο σκοτεινές στιγμές και να τη μετατρέψω σε κάτι σημαντικό, γιατί η ελπίδα παραμένει μια από τις πιο ισχυρές μορφές αντίστασης.
- Γιατί μπλόκαρε η ανθρωπιστική βοήθεια;
Κατά τη γνώμη μου, η παρεμπόδιση της ανθρωπιστικής βοήθειας είναι ένας τρόπος συλλογικής τιμωρίας των ανθρώπων και «σπάσιμο» της θέλησής τους. Είναι μια τακτική πίεσης, πείνας και φόβου. Αλλά αυτό που συχνά δεν γίνεται κατανοητό είναι ότι αυτές οι ενέργειες μόνο ενισχύουν την αποφασιστικότητά μας. Δεν είναι απλώς ένας πόλεμος για την τροφή ή τα φάρμακα, είναι ένας πόλεμος κατά της ελπίδας.
- Πώς αισθάνεσαι για την αντίδραση της διεθνούς κοινότητας σε ό,τι συμβαίνει στην Παλαιστίνη;
Ειλικρινά, νιώθω βαθιά απογοήτευση για τη σιωπή. Αλλά ταυτόχρονα, έχω δει ανθρώπους από όλο τον κόσμο να στέκονται αλληλέγγυοι μαζί μας – και αυτό έχει σημασία. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ουσιαστικές ενέργειες για να τερματιστεί αυτή η αδικία.
- Μπορούμε να κάνουμε κάτι περισσότερο;
Μπορείτε να ενισχύσετε τις φωνές μας, να ασκήσετε πίεση στους ηγέτες σας και να πιέσετε για πραγματική λογοδοσία. Δεν περιμένω οίκτο, περιμένω αναγνώριση της ανθρωπιάς μας και δέσμευση για δικαιοσύνη και ειρήνη.
«Πίσω από κάθε στατιστικό στοιχείο υπάρχει ένας άνθρωπος με μια ιστορία»
Όταν ρωτήθηκε για το πώς αισθάνεται για το γεγονός ότι συνιστά πηγή έμπνευσης και ελπίδας για τη
Γάζα αλλά και για τον κόσμο, ο Ισμαήλ απάντησε πως κάθε φορά που του το λένε, αισθάνεται «ταπεινότητα».
«Βλέπω τον εαυτό μου απλώς ως κάποιον που προσπαθεί να εκφράσει τη φωνή του λαού μου. Σε τοπικό επίπεδο, οι άνθρωποι συνδέονται βαθιά με την τέχνη και τα λόγια μου, επειδή αντανακλούν τον κοινό μας πόνο και τα όνειρά μας. Σε διεθνές επίπεδο, όλο και περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν να ασχολούνται με το έργο μου. Συνειδητοποιούν ότι
πίσω από κάθε στατιστικό στοιχείο υπάρχει ένας άνθρωπος με μια ιστορία – και εγώ προσπαθώ να είμαι μία από τις φωνές που μεταφέρουν αυτές τις ιστορίες στον κόσμο», είπε.
Φυσικά, όπως όλοι οι
Παλαιστίνιοι, ο Ισμαήλ έχει και εκείνος τα δικά του όνειρα που θέλει να υλοποιήσει μόλις τελειώσει ο πόλεμος:
«Μόλις φύγω από τη Γάζα, σκοπεύω να ταξιδέψω σε όλο τον κόσμο για να ευχαριστήσω προσωπικά τα έθνη και τους ανθρώπους που στάθηκαν αλληλέγγυοι μαζί μας. Θα διοργανώσω συναυλίες όπου θα μοιραστώ το μήνυμά μου - ένα μήνυμα ελπίδας, ανθεκτικότητας και ελευθερίας. Ελπίζω η φωνή μου να φτάσει μία μέρα σε όλον τον κόσμο».