Γιασικεβίτσιους: «Τώρα μπορούν να το... βουλώσουν όλοι για έναν χρόνο;» - Δείτε βίντεο

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η σεζόν που πέρασε ήταν η χρονιά του! Πριν καλά-καλά συμπληρώσει μία δεκαετία ως head coach (σ.σ.: ανέλαβε την Ζάλγκιρις τον Γενάρη του 2016), έχει ήδη φτάσει τους 20 τίτλους με τρεις διαφορετικές ομάδες και τρεις διαφορετικές χώρες, ενώ μέσα στους τέσσερις τελευταίους μήνες πρόλαβε να κατακτήσει τέσσερις, μεταξύ των οποίων τον πιο δύσκολο (Euroleague) και αυτό που κυνηγούσε εδώ και 7 χρόνια! Έχοντας φτάσει πέντε φορές στην πηγή (ισάριθμα Final 4), χωρίς να έχει πιει νερό...

Ο λόγος φυσικά για τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, που μετά την κατάκτηση του ευρωπαϊκού τροπαίου στο Άμπου Ντάμπι και του τουρκικού πρωταθλήματος, έγινε κάτοχος και του triple crown για πρώτη φορά σαν προπονητής! Γιατί σαν παίκτης τα έχει καταφέρει άλλες τέσσερις φορές με τρεις διαφορετικές ομάδες (Μπαρτσελόνα, Μακάμπι δις και Παναθηναϊκό).

Αν μάλιστα προσμετρήσουμε τους τίτλους που έχει κατακτήσει μέσα στις τέσσερις γραμμές (30) αλλά και στην άκρη του πάγκου (20) και λάβουμε υπ’ όψιν μας και τις αμέτρητες ατομικές διακρίσεις (είναι ένας από τους 4 παίκτες στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ, που έχει αναδειχθεί MVP σε Final 4 και έχει κατακτήσει την Euroleague τουλάχιστον από μία φορά σαν παίκτης και προπονητής), τότε νομίζω ότι δεν θα δυσκολευτούμε να συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε να κάνουμε με μία από τις μεγαλύτερες μπασκετικές προσωπικότητες όλων των εποχών για το ευρωπαϊκό μπάσκετ.

Το Gazzetta τον συνάντησε στο περιθώριο του 3ου συνεδρίου του Συνδέσμου Προπονητών της Euroleague που φιλοξενήθηκε με μεγάλη επιτυχία στο κλειστό του ΟΑΚΑ και ο 49χρονος Λιθουανός τεχνικός της Φενερμπαχτσέ μας μίλησε για όλους και για όλα.

Ο Σάρας απάντησε σε όλους όσοι πιστεύουν ότι η κατάκτηση του πρώτου του ευρωπαϊκού τροπαίου οφείλεται στο φερόμενο διαφορετικό προφίλ που υιοθέτησε όσον αφορά στην πίεση των παικτών του και στην διαχείριση του ρόστερ, χαρακτήρισε την πρόκριση σε κάθε Final 4 ως «μισό τίτλο», εξήγησε ποια πλευρά της δημοσιογραφίας θεωρεί άσχημη, ευχαρίστησε τα media για τις προσδοκίες περί «εμφυλίου» τελικού και φυσικά δήλωσε χαρούμενος που για έναν χρόνο, όλοι οι επικριτές του μπορούν να το βουλώσουν!

Από την κουβέντα δεν θα μπορούσε να λείψει η αναφορά στον Βασίλη Σπανούλη καθώς και στους δύο πιο δύσκολους αντιπάλους στους πάγκους.

-Κόουτς Σάρας καλώς ήρθες ξανά στην Ελλάδα και πολλά συγχαρητήρια για την πιο επιτυχημένη σεζόν στην καριέρα σου. Κύπελλο Τουρκίας, Euroleague και κλείσιμο της χρονιάς με πρωτάθλημα και triple crown. Δεν ξέρω αν συμφωνείς εσύ με την παραπάνω διαπίστωση, οι αριθμοί τουλάχιστον, αυτό λένε: τέσσερις από τους συνολικά 20 τίτλους σου σαν προπονητής, κατακτήθηκαν μέσα σε 4 μήνες...
«Αν το θέσουμε από πλευράς τίτλων, δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό και ίσως να είναι η χρονιά για την οποία θα μιλάει ο περισσότερος κόσμος. Ωστόσο, οι προπονητές σκέφτονται λίγο διαφορετικά! Μάλλον επειδή ξέρουμε καλύτερα απ’ όλους την δουλειά που παρουσιάζουμε και κάποιες φορές, ακόμη και όταν δεν κερδίζουμε τους τίτλους, είμαστε ικανοποιημένοι. Και σίγουρα κάποιες άλλες όχι και μπαίνουμε στην διαδικασία της αυτοκριτικής. Από πλευράς αποτελέσματος, λοιπόν, σίγουρα και οι αναμνήσεις αλλά και η σημαντική επιτυχία, στο μυαλό μου θα πηγαίνουν παράλληλα με την χρονιά μου στην Ζάλγκιρις, όταν φτάσαμε μέχρι το Final 4. Γιατί για μένα ήταν πολύ σημαντικό να κάνω κάτι για την γενέτειρά μου. Σίγουρα ήταν μία ιστορική χρονιά, δεν αμφιβάλλει κανείς γι’ αυτό…»

Ας μπούμε απευθείας στο ψητό. Με τι mindset πάει για 6η φορά σε Final 4 ένας προπονητής που δεν τα είχε καταφέρει στα 5 προηγούμενα και μάλιστα μέσα 7 χρόνια; Θέλω να πω, αναθεώρησες πράγματα που έκανες έως τώρα και δεν σου είχαν βγει, άλλαξες τακτικές, έγινες διαφορετικός στην διαχείριση των παικτών;
«Κατ’ αρχάς δεν μου αρέσει να μιλάω για τον εαυτό μου, αλλά το να πηγαίνει κάποιος 5 συνεχόμενες χρονιές στο Final 4, είναι τεράστια επιτυχία. Το είπα και μετά την κατάκτηση του τίτλου, ότι πηγαίνοντας για 5η διαδοχική χρονιά, είχαν την αίσθηση ότι θεωρούμουν κάπως σαν αποτυχημένος…»

Πάντα έτσι συμβαίνει…
«Το ξέρω, γιατί έτσι είναι η ζωή! Ωστόσο αυτό δεν δίκαιο, γιατί η πρόκριση σε ένα Final 4 συνιστά πάντα τεράστια επιτυχία για κάθε προπονητή…»

Είναι κάτι σαν μισός τίτλος…
«Ακριβώς! Το ίδιο πιστεύω κι εγώ! Ωστόσο, ξέρεις ότι κάποιες φορές αυτό δεν συμβαδίζει με τις απαιτήσεις και με το “μπούρου μπούρου” του κόσμου που είναι σε διαφορετικό μήκος κύματος… Θέλω να πω ότι ήμουν πολύ ικανοποιημένος με την δουλειά που κάναμε στην Βαρκελώνη και στο Κάουνας, αλλά τώρα όλοι μπορούν να το… βουλώσουν για έναν χρόνο! Αυτό είναι που μετράει και καταλαβαίνεις τι εννοώ…»

Πολλοί παίκτες σου που ήταν και πέρυσι στην ομάδα, υιοθέτησαν αυτή την άποψη... Ότι άλλαξες πράγματα, όπως την συμπεριφορά σου προς εκείνους, ότι τους έδωσες περισσότερη ελευθερία, ισχύει;

«Κοίτα, θα σου πω το εξής… Όπως και σε όλον τον κόσμο… Το αφήγημα έχει ήδη γραφτεί! Όταν ήμουν ακόμη παίκτης και δεν κερδίζαμε, όλοι έλεγαν ότι δεν έπαιζα άμυνα, ότι κρατούσα πολύ την μπάλα και ο καθένας έβρισκε την δική επιπλέον εκδοχή. Όταν κερδίζαμε, η ενέργειά μου ήταν μεταδοτική και ήμουν εξαιρετικός πασέρ σαν point guard! Επομένως, που καταλήγουμε; Ότι πρέπει να κερδίζεις για να κλείνεις όλα τα στόματα! Το ίδιο ισχύει και έχοντας την ιδιότητα του προπονητή… Ίσως πίεζα τους παίκτες μου παραπάνω από το κανονικό…»

 Ίσως να ισχύει περισσότερο στον ρόλο του προπονητή…
«Ναι γιατί είμαι μόνος μου σε αυτό! Μπορεί να πει κάποιος ότι σαν coach, περιορίζω τους παίκτες, τους “κλειδώνω” και δεν τους δίνω ελευθερία… Και ξαφνικά κερδίζω και αυτομάτως είμαι πολύ καλός καλός… Δεν είναι έτσι, όμως… Και αυτή είναι η άσχημη πλευρά της ζωής αλλά και της δημοσιογραφίας…»

Σε τι βαθμό έχει να κάνει η εφετινή επιτυχία της Φενέρμπαχτσέ με την αντίστοιχη βράβευση του Ντέρια Γιανιέρ ως κορυφαίου general manager της Euroleague; Γιατί πολλοί στην Τουρκία λένε ότι η πολύ καλή σχέση είναι που είχες στο κομμάτι προπονητή-παράγοντα και αποτέλεσε κλειδί για την άριστη λειτουργία του αγωνιστικού τμήματος;
«Η σχέση μου με τον Ντέρια ήταν και είναι η πιο νορμάλ που μπορούν να έχουν δύο άνθρωποι που συνεργάζονται. Και αυτό δεν έχει να κάνει με τις θέσεις που έχουμε, δηλαδή του προπονητή και του general manager. Είναι μία σχέση πολύ απλή, που στηρίζεται στην πληροφορία που δίνουμε ο ένας στον άλλον. Μιλάμε συνέχεια, είναι σε κάθε προπόνηση και ξέρει πολύ καλά τι αντιμετωπίζω, οπότε δεν είναι καθόλου δύσκολη η συνεργασία. Ωστόσο, δεν είναι πάντα και σε όλες τις ομάδες έτσι…»

Με δεδομένο ότι όσο ζούμε μαθαίνουμε, τι δίδαξε στον coach Saras η εφετινή σεζόν;
«Κάθε χρόνο μαθαίνεις! Αυτή η ομάδα ήταν η λιγότερο ταλαντούχα από τις υπόλοιπες που κοούτσαρα και με τις οποίες πήγα σε Final 4, αλλά σίγουρα εκείνη με τον μεγαλύτερο χαρακτήρα. Εκείνη που έκανε τις καλύτερες προπονήσεις, εκείνη που είχε τις μεγαλύτερες προσωπικότητες και εκείνη που κατάφερε να εκτοξευθεί όταν έπρεπε και να κερδίζει με το πιο απλό μπάσκετ, την ίδια ώρα που όλα υπόλοιπα κομμάτια κόλλησαν! Γιατί δεν παίζεις μόνος σου μέσα στο γήπεδο, υπάρχουν και οι υπόλοιπες ομάδες που παίζουν και προσπαθούν. Φέτος λειτούργησαν και κάποια πράγματα υπέρ μας, κάτι που άλλες χρονιές δεν συνέβη, αλλά όπως σου είπα στο τέλος της ημέρας, συνεχίσαμε να είμαστε αυτοί που είμαστε. Οι συνεργάτες μου κι εγώ! Και το ότι φτάσαμε στην κορυφή, δεν σημαίνει ότι γίναμε καλύτεροι απ’ ότι ήμασταν πριν το ταξίδι στο Άμπου Ντάμπι. »

Μια και είπες για το Άμπου Ντάμπι, αν και ο περισσότερος κόσμος πίστευε ότι ο τελικός θα ήταν υπόθεση ελληνικού εμφυλίου…
«Αυτό εσείς οι δημοσιογράφοι το δημιουργήσατε και ήταν το τέλειο κίνητρο για μας… Σου απάντησα στην ερώτηση ή όχι;»

 Όχι (γέλια…)! Τελικά εξελίχθηκε κατά κύριο λόγο σε μάχη Φενέρ-Μονακό και σε ένα παιχνίδι με τεράστια επίδραση από τους δύο προπονητές. Γνωρίζοντας τον εαυτό σου αλλά και τον Σπανούλη, τι είναι αυτό χαρακτηρίζει και τους δύο θρύλους σαν παίκτες και σας έκανε να ξεχωρίστε από την πρώτη στιγμή που κάτσατε στους πάγκους;
«Δεν θα μιλήσω για τον εαυτό μου! Μπορώ να μιλήσω μόνο για τον Billy και όλα όσα είπε! Ο Βασίλης θα είναι πάντα ο εαυτός του. Το καλύτερο για εκείνον, που τον έκανε τόσο επιτυχημένο μέσα στο γήπεδο σαν παίκτη, είναι αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει σαν προπονητή: θα επιμείνει κάθε μέρα, θα δουλέψει στο γήπεδο και στο video, θα δώσει τις μάχες του με τους παίκτες για να πετύχει και θα το κάνει! Να είστε σίγουροι γιατί είναι ο Billy!»

Τώρα που κατέκτησες την Euroleague και έχεις την πρώτη επιτυχημένη εμπειρία…
«Ξανά αυτή η τόσο λανθασμένη ερώτηση… Γιατί είναι η πιο επιτυχημένη σεζόν; Επειδή κερδίσαμε;»

Βάσει αποτελεσμάτων…
«Ok, άρα μπορούν να… σκάσουν όλοι, έτσι;»

Σίγουρα! Ποια είναι, όμως, τα στοιχεία-κλειδιά που χρειάζεται μία ομάδα για να ξεκινήσει την σεζόν με αυξημένες πιθανότητες να είναι στο Final 4 και ποια είναι η λεπτομέρεια που κατά την γνώμη σου κάνει την διαφορά στο διήμερο των ημιτελικών και του τελικού;
«Αν σκεφτείς την χρονιά μας, ήταν λίγο ανάποδη. Αρχίσαμε άσχημα, είχαμε τραυματισμούς και δεν κλείσαμε όπως θέλαμε το ρόστερ μας, αλλά ένα από τα κλειδιά ήταν – όπως πάντα – η ενότητα! Έπρεπε να μείνουμε ενωμένοι και το κάναμε σε επίπεδο παικτών, τεχνικής ηγεσίας, general manager και διοίκησης. Και ξαφνικά τον Ιανουάριο αρχίσαμε σιγά-σιγά να βρίσκουμε ρυθμό, κάναμε κάποιες προσθήκες και απλά συνεχίσαμε να παίζουμε και να βελτιωνόμαστε! Δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη φόρμουλα…»

Αν συμφωνήσουμε ότι είναι η κατάκτηση της κορυφής είναι ένα δύσκολο εγχείρημα, αλλά ακόμη δυσκολότερη είναι η παραμονή σε αυτήν, πόσο απαιτητικό είναι το καλοκαίρι σου με δεδομένο ότι η off season μπήκε με την ανάγκη να αντικαταστήσεις τους 4 από τους πιο κομβικούς παίκτες που σας οδήγησαν στο απόλυτο της επιτυχίας πέρυσι;
«Στο μπάσκετ, το καλοκαίρι πάντα κάνεις τον προγραμματισμό της ομάδας για τη νέα σεζόν, μαζί με τον general manager και έχει πάντα plan a, plan και plan c! Δυστυχώς για μας στην Φενερμπαχτσέ, βρισκόμαστε ήδη στο plan c, αλλά δεν έχουμε πρόβλημα με αυτό. Ποτέ δεν ξέρεις ποιο πλάνο θα αποδειχθεί επιτυχημένο. Εμείς συνεχίζουμε να δουλεύουμε, παρ’ ότι τα πράγματα δεν μας έχουν πάει όπως περιμέναμε – ειδικότερα στις περιπτώσεις του Νάιτζελ (σ.σ.: Χέιζ-Ντέιβις) και του Μάρκο (σ.σ.: Γκούντουριτς), που έφυγαν – αλλά έτσι είναι η ζωή…»

Δεν μπορώ να μην σε ρωτήσω επί προσωπικού για τον Χέιζ-Ντέιβις. Δεν ξέρω αν θα είναι αυτός που θα σου λείψει περισσότερο, αλλά η ιστορία που μας διηγήθηκε στο Άμπου Ντάμπι και η κοινή σας διαδρομή σε Ζάλγκιρις, Μπάρτσα και Φενέρ, που κάποια στιγμή κλυδωνίστηκε με έναν τσακωμο, ο ίδιος ο Νάιτζελ μας είπε ότι έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να αλλάξει την ανθρώπινη προσέγγιση στην καριέρα του. Θέλεις να μας πεις κι εσύ πως το βίωσες;
«Ο Νάϊτζελ είναι ο τύπος του παίκτη και του ανθρώπου που ψάχνει πάντα το κίνητρο! Το κορυφαίο μαζί του είναι ότι μπορεί να κοιτάει αυτή την καρέκλα απέναντι και να ψάχνει να βρει πως μπορεί να τον ιντριγκάρει! Αυτό είναι εκπληκτικό και είναι ένα από τα πολλά σημαντικά πράγματα που τον χαρακτηρίζουν. Εννοείται ότι είναι ο παίκτης που θα μου λείψει περισσότερο γιατί ήταν ο καλύτερος μου παίκτης, αλλά και γιατί αναπτύξαμε μία σπουδαία φιλία έξω από το γήπεδο, με 100% εμπιστοσύνη εκατέρωθεν, αλλά έτσι ήρθαν τα πράγματα…»

Πως βλέπεις τις αλλαγές στην Euroleague. Είκοσι ομάδες του χρόνου, 10 “διαβολοβδομάδες”, 4 αγώνες περισσότεροι, ακούγεται για επέκταση στις 22 ή και στις 24 ομάδες για τα επόμενα χρόνια... Που πηγαίνει κατά την άποψή σου το ευρωπαϊκό μπάσκετ;
«Καταλαβαίνουμε όλοι γιατί συμβαίνει αυτό και σε τι κατάσταση βρισκόμαστε με το ΝΒΑ να έρχεται στην Ευρώπη… Δεν μου αρέσει καθόλου, αλλά είναι ίσως ο μόνος τρόπος για να αντιδράσει η Euroelegue. Κατά συνέπεια πρέπει να μην συζητάμε και πολύ τις δυσκολίες και να λειτουργήσουμε όσο πιο επαγγελματικά γίνεται, για το καλό της διοργάνωσης και του ευρωπαϊκού μπάσκετ! Έστω κι αν μπορεί να είναι η χειρότερη και η πιο δύσκολη χρονιά στην ιστορία… Πρώτα απ’ όλα πρέπει να επιβιώσουμε…»

Final 4 ή playoffs?
«Για έναν προπονητή σαν και μένα εννοείται τα playoffs, αλλά δεν γίνεται να προσθέσουμε κι άλλα παιχνίδια όταν έχουμε ήδη μεγάλη επιβάρυνση για τους παίκτες.»

Πως είναι οι έως τώρα εντυπώσεις από το συνέδριο;
«Απολαμβάνω να περνάω χρόνο με τους προπονητές που είμαστε αντίπαλοι όλο τον χρόνο! Είναι τόσο όμορφο να τους βλέπεις όλους με τις οικογένειές τους. Με τις γυναίκες και τα παιδιά τους όλοι, έχει πολύ πλάκα…»

Τι κερδίζει ένας νέος προπονητής από την παρουσία εδώ;
«Μαθαίνει από τους καλύτερους του ευρωπαϊκού μπάσκετ, που αυτή την στιγμή παίζεται με τον πιο αυθεντικό τρόπο στον πλανήτη. Οι προπονητές που μας παρακολουθούν μπορούν να χτίσουν μία σχέση, όχι μόνο μέσα από το συνέδριο αλλά μέσα από την ηλεκτρονική επικοινωνία που έχουμε σε όλη την διάρκεια της σεζόν, τις επισκέψεις που μας κάνουν για να δουν την προετοιμασία που κάνουμε πριν το κάθε παιχνίδι, μιλάμε μαζί τους μετά τους αγώνες και παίρνουν όλες τις απαραίτητες πληροφορίες που χρειάζονται, οπότε θεωρώ ότι γίνεται εξαιρετική δουλειά.»

Είθισται να ρωτάνε τους παίκτες για τον πιο δύσκολο αντίπαλο μέσα στο παρκέ. Για τον Saras στους πάγκους ποιος είναι;
«Εύκολη ερώτηση! Τα δύο είδωλά μου! Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς και ο Τσάβι Πασκουάλ!»

Τελευταίες δύο ερωτήσεις… Η διαφαινόμενη προσθήκη του Γιόνας Βαλαντσιούνας στον Παναθηναϊκό, αλλάζει τις ισορροπίες στην κορυφή της Euroleague; Γιατί τον ξέρεις καλά…
«Θα του μιλήσω απόψε στο δείπνο που θα κάνουμε…»

Σε θυμάμαι το 2012, όταν ακόμη έπαιζες στον Παναθηναϊκό, να μου λες…
«Ο Γιόνας θα σας εξηγήσει τι συνέβη χθες βράδυ (σ.σ.: την Πέμπτη 03/07)…»

Τι συνέβη;
«Ο Γιόνας θα απαντήσει για χθες (σ.σ.: την Πέμπτη 03/07)…»

Σε ρώτησε για την ζωή στην Αθήνα και τον Παναθηναϊκό;
«Ο Γιόνας θα τα πει όλα για το τι συνέβη…»

Μετά το Gala των προπονητών;
«Πριν το Gala και καταλαβαίνεις πολύ καλά τι εννοώ…»

Ειδήσεις σήμερα:

Ανοίγει αύριο η πλατφόρμα για το μηχανογραφικό: Τα 10 SOS για τη συμπλήρωσή του - Τα επαγγέλματα του μέλλοντος και η ανεργία ανά κλάδο

Στον Πειραιά αναβίωσαν εκατοντάδες Σιίτες το έθιμο της Ασούρα - Δείτε βίντεο

Εξιχνιάστηκε διάρρηξη σε σπίτι στη Νέα Ερυθραία με λεία €200.000 - Συνελήφθησαν στην Αστυπάλαια οι τρεις δράστες