Ο Ελληνοαυστραλός «εγκέφαλος» του Hellenic Initiative

Ο Ελληνοαυστραλός πολυεκατομυριούχος, Ανδρέας Λιβέρης, είναι ο «εγκέφαλος» πίσω από την Hellenic Initiative, της πρωτοβουλίας Ελλήνων ομογενών επιχειρηματιών για τη στήριξη της Ελλάδας και την προώθηση ξένων επενδύσεων για την ανάκαμψή της.

Στόχος της Hellenic Initiative είναι η συγκέντρωση χρημάτων για την ενίσχυση φιλανθρωπικών οργανώσεων, την υλοποίηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και την προσέλκυση ξένων επενδύσεων. Η πρωτοβουλία φιλοδοξεί να μιμηθεί το επιτυχημένο μοντέλο του «ιρλανδικού ταμείου», παρακάμπτοντας τις δυσκαμψίες του Δημοσίου με δράσεις.

 Ο Ανδρέας Λιβέρης είναι ένας από τους 50 πλουσιότερους Έλληνες ομογενείς στις ΗΠΑ και διευθύνων σύμβουλος μιας από τις μεγαλύτερες εταιρείες χημικών στον κόσμο, της Dow Chemicals.

Σύμφωνα μάλιστα με την ομογενειακή εφημερίδα της Αυστραλίας «Νέος Κόσμος» ο Ανδρέας Λιβέρης, φέρεται να είναι και ο άνθρωπος που έπεισε τον Μπιλ Κλίντον να επισκεφθεί την Αθήνα στο πλαίσιο της Ελληνικής Πρωτοβουλίας, που ενθαρρύνει την επιχειρηματικότητα και τις επενδύσεις στην Ελλάδα.

 Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο «Νέος Κόσμος», όταν κάθεσαι στο ίδιο τραπέζι με τους διευθύνοντες συμβούλους της Boeing, της Xerox, της Walt Disney, της UPS και άλλων αμερικανικών κολοσσών, τότε το πιο πιθανό είναι να μη δυσκολευτείς να εξασφαλίσεις 100 εκατομμύρια ευρώ για έναν ιερό σκοπό, όπως το να ενισχύσεις μια χώρα της οποίας η οικονομία της βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού. Πόσο μάλλον όταν είσαι πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της μεγαλύτερης εταιρείας χημικών στον κόσμο, της Dow Chemicals, και συμβουλεύεις τον ίδιο τον πρόεδρο Ομπάμα, για την πολιτική που πρέπει να ακολουθήσει στις εξαγωγές.

Ο 58χρονος Λιβέρης, δεν περιορίζεται σε αυτά: είναι, επίσης, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της IBM, πρόεδρος του Διεθνούς Συμβουλίου των Ενώσεων Χημικών Εταιρειών, αντιπρόεδρος του Αμερικανικού Επιχειρηματικού Συμβουλίου, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Στρογγυλής Τράπεζας Επιχειρηματιών, του Αμερικανο-ινδικού Φόρουμ Διευθύνοντων Συμβούλων, του Ινστιτούτου Πίτερσον για τα Διεθνή Οικονομικά, της Αμερικανο-Αυστραλιανής Ένωσης και συμμετέχει στα διοικητικά συμβούλια του Ιδρύματος Dow, του Αμερικανικού Συμβουλίου για Διεθνείς Επιχειρηματικές Δραστηριότητες και του Πανεπιστημίου Ταφτς.

Η ζωή για τον Άντριου Λιβέρη δεν ήταν ακριβώς αυτό που λέμε «στρωμένη με ροδοπέταλα». Όταν πέθανε ο πατέρας του, μετανάστης από το Καστελλόριζο στο Ντάργουιν της Αυστραλίας, τα οικονομικά της οικογένειας πέρασαν σοβαρή κρίση. Μην έχοντας πολλές επιλογές, ο έφηβος Άντριου έκανε διάφορες δουλειές για να βοηθήσει την κατάσταση, κυρίως για να εξασφαλίσει κάποια χρήματα για τις δύο μικρότερες αδερφές του.

Από τότε έως σήμερα τα παιδιά που βρίσκονται σε κατάσταση ανάγκης παραμένουν μια από τις ευαίσθητες χορδές του Ελληνοαυστραλού ομογενή, που την τελευταία δεκαετία κατοικεί μόνιμα στις ΗΠΑ. Έτσι, μέρος των 100 εκατομμυρίων ευρώ που συλλέγει η Ελληνική Πρωτοβουλία θα διατεθεί για την ενίσχυση μη κερδοσκοπικών οργανισμών και υποδομών που έχουν σχέση με παιδιά και έχουν υποστεί μεγάλες συνέπειες λόγω της οικονομικής κρίσης.

Ο άλλος άξονας στον οποίο θα κινηθεί η Πρωτοβουλία αφορά τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις «σημαντικής αξίας και διαφάνειας» που κινδυνεύουν να βάλουν λουκέτο λόγω έλλειψης ρευστότητας - σύμφωνα με πληροφορίες, θα συστηθεί ειδική επιτροπή αξιολόγησης των εταιρειών προς ενίσχυση. Μάλιστα, για να αποφευχθούν τυχόν κακοτοπιές, όπως για παράδειγμα κάποιες δωρεές που είχαν γίνει από ομογενείς με τις μεγάλες πυρκαγιές του 2007 των οποίων τα ίχνη «χάθηκαν», εταιρεία συμβούλων διαχείρισης επιχειρήσεων έχει αναλάβει να «χαρτογραφήσει» τη ροή της χρηματοδότησης.

Μπορεί ο Άντριου Λιβέρης να έχει δουλέψει μόνο σε μια εταιρεία τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, όμως η επαγγελματική του εμπειρία είναι εμπλουτισμένη από όλους σχεδόν τους τομείς που μπορεί να συναντήσει κανείς σε έναν βιομηχανικό κολοσσό: από χημικός μηχανικός πέρασε στην παραγωγή, στις πωλήσεις, στο μάρκετινγκ, στη διοίκηση. Παρόμοια «ποικιλία» είχε και η πορεία του από την Αυστραλία στις ΗΠΑ: από το Ντάργουιν στον Βορρά, όπου γεννήθηκε και ζούσε με την οικογένειά του μέχρι τον θάνατο του πατέρα, βρέθηκε στο Μπρίσμπαν στην Ανατολή και από εκεί στο Κουίνσλαντ στην ενδοχώρα, όπου και σπούδασε χημικός μηχανικός με κρατική υποτροφία, ενώ απέρριψε και μια υποτροφία που είχε κερδίσει για να συνεχίσει τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Αντ' αυτού προτίμησε να δουλέψει για λογαριασμό της Dow, με πρώτο σταθμό εκτός Αυστραλίας το Χονγκ Κονγκ το 1976.

Από το 1989 ετέθη διευθυντής στις δραστηριότητες του κολοσσού στην Ταϊλάνδη και λίγα χρόνια μετά «αναβαθμίστηκε» στο νευραλγικό πόστο τού επικεφαλής ολόκληρης της ασιατικής ηπείρου. Η ανοδική πορεία του στην κλίμακα της εταιρικής ιεραρχίας συνεχίστηκε έως και το 2006, οπότε εκλέχθηκε πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου, δύο χρόνια μετά τον διορισμό του στη θέση του διευθύνοντος συμβούλου. Μαζί με τη θέση αυτή «πακέτο» πάνε και οι κρίσεις, τις οποίες, κατά γενική ομολογία, κατάφερε να διαχειριστεί με επιτυχία.