Πρώην συντάκτης της Le Monde γράφει για τους «Γάλλους νεκροθάφτες του ευρώ»

Σκληρή επίθεση εξαπολύει ο Αρνό Λεπαρμαντιέ, συγγραφέας και πρώην συντάκτης της Le Monde, στη γαλλική κυβέρνηση για τον ρόλο της στην ευρωπαϊκή κρίση. Ο Λεπαρμαντιέ καταλογίζει σοβαρές ευθύνες στη γαλλική πολιτική ηγεσία στο νέο του βιβλίο με τίτλο «Οι Γάλλοι νεκροθάφτες του ευρώ».

Με ολοσέλιδο αφιέρωμα, η Le Monde παρουσιάζει αποσπάσματα και κριτική του βιβλίου τιτλοφορώντας το σχετικό δημοσίευμα «Η Κρίση του Ευρώ: Η Γαλλία υπεύθυνη και ένοχη». Η εφημερίδα αναρωτιέται πώς, είκοσι χρόνια μετά το Μάαστριχτ, φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, με το ευρώ να γλιτώνει την καταστροφή στο παρά πέντε. Οι Γάλλοι, που θεωρούν εαυτούς κατ' εξοχήν Ευρωπαίους, είναι το ίδιο υπεύθυνοι με τους Έλληνες και τους Γερμανούς, υποστηρίζεται στο δημοσίευμα.

Η Monde ανατρέχει στα χαμένα ραντεβού είκοσι χρόνων για μια πιο δυνατή Ευρώπη των Μπαλαντίρ, Ζοσπέν, Σιράκ και Σρέντερ και υπογραμμίζει: «Κατά το χρονικό αυτό διάστημα, η Ελλάδα φλεγόταν. Οι Γάλλοι ξεμυαλισμένοι με τον ελληνιστικό πολιτισμό, με πρώτο τον Βαλερί Ζισκάρ Ντ' Εστέν, έκλειναν τα μάτια. Μόνο ο πρόεδρος της ΕΚΤ Ζαν-Κλοντ Τρισέ, ως άλλη Κασσάνδρα έκρουε τον κώδωνα κινδύνου».

Ο Νικολά Σαρκοζί που ενώ είχε αντιδράσει για την αμερικάνικη τραπεζική κρίση, υποχώρησε στις απαιτήσεις της Γερμανίδας καγκελαρίου Άγγελας Μέρκελ στη Ντοβίλ τον Οκτώβριο του 2010. Έκτοτε η κρίση «δεν είναι κρίση της Ελλάδας, αλλά του ευρώ». Κορυφώθηκε ένα χρόνο μετά τη σύνοδο της G20 στις Κάννες, αφήνοντας την Ευρώπη «ταπεινωμένη».

Το βιβλίο, σύμφωνα με το άρθρο, κάνει αναφορές σε ιστορικά στιγμιότυπα της γαλλογερμανικής συνεργασίας και ειδικά στις σχέσεις Προέδρων της Γαλλίας με τους Καγκελάριους της Γερμανίας, όπως για παράδειγμα Μιτεράν-Κολ: «Οι σχέσεις Κολ και Μιτεράν είναι ένα μείγμα φιλίας, ιστορικής συναίσθησης και υπεράσπισης συμφερόντων». Γίνεται επίσης αναφορά στην τεταμένη σχέση ανάμεσα στον Νικολά Σαρκοζί και τον πρώην Γερμανό υπουργό Οικονομικών Πέερ Στάινμπρουκ με την απαίτηση της Γαλλίας να εξαιρεθεί αποκτώντας περιθώριο χρόνου για την εξισορρόπηση των οικονομικών της το 2012 αντί το 2010.

Όταν ο Στάινμπρουκ εξέθετε τη θέση του ότι με τη συγκεκριμένη εξαίρεση η Γαλλία έδινε το κακό παράδειγμα στην Ευρώπη, ο Σαρκοζί σχολίαζε μεγαλόφωνα «ποιος είναι αυτός ο ανόητος χοντρός;», σημειώνεται. Ο Φρανσουά Ολάντ χρεώνεται με την ατυχή προσπάθεια να συμμαχήσει με τον Μάριο Μόντι ώστε να λυγίσει τη Μέρκελ ώστε να «σπάσει» το δίδυμο Μέρκελ-Σαρκοζί. Το άρθρο καταλήγει με τις αιχμές του συγγραφέα για το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις 28-29 Ιουνίου και τις θριαμβευτικές δηλώσεις Μόντι μετά τη λήξη των εργασιών.