Κυκλοφόρησε το πρώτο βιβλίο της δημοσιογράφου Βάλιας Πετούρη

Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η παρουσίαση του πρώτου βιβλίου της δημοσιογράφου Βάλιας Πετούρη, με τίτλο «Από μένα αντίο», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Μίνωας». Την εκδήλωση, που πραγματοποιήθηκε στις 22 Οκτωβρίου στην αίθουσα «Καρατζάς» της ΕΣΗΕΑ, άνοιξε με χαιρετισμό ο Γιάννης Κωνστανταρόπουλος, εκδότης των εκδόσεων Μίνωας, ο οποίος αναφέρθηκε στη σημασία της δημιουργίας βιβλίων υψηλής αισθητικής ποιότητας και στην υποστήριξη νέων συγγραφικών φωνών που θα θεωρηθούν κλασικοί από τις επόμενες γενιές.

Στη συνέχεια, στην κατάμεστη αίθουσα μίλησαν ο Γιάννης Πανούσης, ομοτιμος καθηγητής Εγκληματολογίας, και η Μάιρα Παπαθανασοπούλου, συγγραφέας, οι οποίοι ανέδειξαν τη θεματική του βιβλίου και τη λογοτεχνική γραφή της συγγραφέως. Αποσπάσματα του βιβλίου διάβασε η ηθοποιός Κάτια Δανδουλάκη, προσδίδοντας με τη μοναδική της ερμηνεία συγκινησιακό βάθος στα κείμενα, ενώ τη συζήτηση συντόνισε ο δημοσιογράφος Ιορδάνης Χασαπόπουλος.

Η Βάλια Πετούρη ευχαρίστησε τους συντελεστές της παρουσίασης, τις εκδόσεις Μίνωας καθώς και το κοινό που τίμησε με την παρουσία του την εκδήλωση. Όπως είπε η συγγραφέας, σκοπός της ήταν να μετατρέψει μια ερωτική ιστορία, με φόντο όχι μόνο το φλεγόμενο Παρίσι του '68, αλλά συνολικά τα μεγάλα γεγονότα του 20ου αιώνα στην Ευρώπη, σε ένα ντοκουμέντο γεμάτο ένταση, ηθογραφία και ψυχογραφία. Η παρουσίαση ολοκληρώθηκε σε θερμό κλίμα, με πλήθος παρευρισκομένων από τον χώρο της δημοσιογραφίας, της πολιτικής, των γραμμάτων και των τεχνών.

Η Βάλια Πετούρη είναι δημοσιογρά­φος και παρουσιάστρια πολιτικών εκπομπών. Έχει ασχοληθεί πολλά χρόνια με το πολιτικό ρεπορτάζ και το πολιτικό σχόλιο. Χαρακτηριστι­κό πρόσωπο της δημόσιας τηλεόρασης (ΕΡΤ), ξεκίνησε την καριέρα της από τον τηλεοπτικό σταθμό Star, τον ραδιοφωνικό σταθμό Αθή­να 9.84 και την εφημερίδα «Αυγή». Το βιβλίο «Από μένα αντίο» αποτε­λεί το πρώτο της μυθιστόρημα, ενώ έχουν δημοσιευτεί, κατά καιρούς, πολλά άρθρα και διηγήματά της.

Για το βιβλίο έγραψαν:
Ο Μίμης Ανδρουλάκης:
«Εκεί που λες: “Όλα θα ξεχαστούν, ας νοσταλγήσουμε τουλάχιστον έναν κόσμο χωρίς εμάς”, η Βάλια με ένα “Αντίο”–κατ’ ευφημισμόν– έρχεται να μας στροβιλίσει συναισθηματικά και πο­λιτικά στην αβάσταχτη νεότητά μας».
Η Κάτια Δανδουλάκη:
«Καταιγιστικό, συναισθηματικό, ιστορικό, ανατρεπτικό και βαθιά ανθρωπο­κεντρικό. Το διάβασα απνευστί!»
Η Νατάσσα Μποφίλιου:
«Με background τις πολιτικές ανατα­ράξεις, τις νίκες και τις ματαιώσεις μιας ολόκληρης εποχής, ο Άλκης και η Μα­ρίνα χαράζουν τη δική τους διαδρομή.
Μέσα από την αφήγηση της συγγρα­φέως και μαζί με τους ήρωες του βιβλίου ξεκλειδώνεις δικά σου κομμάτια συλλο­γικών αναμνήσεων. Ένα βιβλίο που δεν το αφήνεις μέχρι την τελευταία σελίδα».
Παναγιώτης Τσακλόγλου, καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, πρ. υπουργός
«Οι τελευταίες δεκαετίες του 20ού αιώνα αποτελούν το σκηνικό του μυ­θιστορήματος της Βάλιας Πετούρη. Μέσα από τη σχέση των δύο κεντρικών ηρώων αναδεικνύονται ενδιαφέρουσες πτυχές της σύγχρονης ελληνικής και ευρωπαϊκής ιστορίας, ενώ παράλληλα ο αναγνώστης συναντά αναφορές στην αρχαία ελληνική τραγωδία».

Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου διαβάζουμε:

Όταν η Μαρίνα Ρηγοπούλου τον πρωτοείδε στο κατάμεστο αμφι­θέατρο να σκουπίζει σχολαστικά τα γυαλιά του, είχε ήδη ακούσει για τον Έλληνα ψυχαναλυτή στη Σορβόννη. Πρόσωπο δραστήριο, ο Άλκης Δρόσος ήταν ένας λαμπρός επιστήμονας και ηγετική φυ­σιογνωμία στην πανεπιστημιακή κοινότητα. Εκείνη μπήκε επίτηδες καθυστερημένα στο μάθημά του, κι ο ανυποψίαστος καθηγητής αντίκρισε έναν όμορφο αναψοκοκκινι­σμένο σίφουνα, που σήκωσε τα πράσινα μάτια του και τον σημάδε­ψε. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα είχε πετύχει τον στόχο. Το αμφιθέατρο ήταν πάντα ασφυκτικά γεμάτο στις διαλέξεις του Δρόσου, που με τη βαθιά φωνή και τις ανατρεπτικές πεποιθήσεις του μάγευε τους φοιτητές. Είχε το ταλέντο να συνδέει τις παραδό­σεις του με τα μεγάλα κοινωνικοπολιτικά γεγονότα της εποχής του – και ήταν αληθινά ταραγμένες οι μέρες εκείνες... Μοιάζει με λιοντάρι μέσα σε κλουβί. Τα μάτια του βγάζουν φλό­γες και η φωνή του δεν είναι πια μειλίχια. Είναι μια ουρανομήκης κραυγή αγωνίας, που ακούγεται, θαρρείς, στα πέρατα της γης, σκεφτόταν η Μαρίνα παρατηρώντας τον στα οδοφράγματα του Καρτιέ Λατέν. Μόνο που το λιοντάρι εκείνου του Μάη δεν γνώριζε ότι μπορούσε να τα βάλει με το κατεστημένο, όχι όμως και με μια δεκαοκτάχρονη…